Şatonun Altında

Oyunda İskoçya kralı Macbeth'in hikâyesi, kralın şatosunun altında yaşayan, tanık oldukları sayısız şiddetin, kanın, ölümün, hastalığın ve yıkımın dehşetiyle bedenleri dönüşmüş iki çamaşırcı kadının gözünden anlatılır. Mei ve Po adındaki aklın ve deliliğin sınırlarında gezen bu karakterler, çeşitli oyunculuk tekniklerini kullanarak seyirciyi sarsan absürd bir kanlı güldürü sunmakta, Macbeth oyunundaki hikâye örgüsünü iktidar, güç, hırs, erkeklik, kahramanlık, sınır aşımı, dostluk, savaş gibi temaları yer yer doğaçlayarak ve birden fazla karakteri canlandırarak anlatmaktadır. Aynı zamanda Machbet'in hikâyesiyle birlikte geçmişten bugüne kadar iktidarların şehvetli, zorba, ölümcül hallerini tüm şiddetiyle ve rahatsız edici komikliğiyle kanlı bir güldürü olarak seyirciye aktarır.[1]

Oyun, Jacques Lecoq pedagojisini temel alan clown, fiziksel hikâye anlatıcılığı, maske oyunculuğu, bufon, grotesk oyunculuk gibi farklı oyunculuk tekniklerini içerir. Böylelikle, abartılmış gerçekliğin ortaya konduğu, her şeyi alaya alan, her şeyin içini boşaltan bir bakış açısıyla oyuncuyu sınırsız, özgür biçimde doğaçlamaya, yaratıma iten bir oyunculuk stili benimsemiştir.[2] Bu stillerde oyun, komik olan ve trajik olan arasında ince bir sınırda, daha çok duyumlara seslenerek seyirciyle buluşur.[3]

Fiziksel Tiyatro Araştırmaları ekibi, 2016-2018

• Fiziksel Tiyatro ve Komedi Okulu
• tiyatrolar.com.tr