Édouard-Léon Scott de Martinville

Ticaretin matbaası olan Édouard-Léon Scott de Martinville, en son bilimsel gelişmelerin tanımlarını okuyabildi ve bu nedenle mucit oldu. Scott de Martinville, insan konuşmasını ışık ve görüntü için fotoğrafçılık yoluyla elde edilene benzer şekilde kaydetmekle ilgilendi. Başlangıçta yeni bir stenografi formuyla ilgileniyordu ve 1849'da konunun tarihi hakkında bir kitap yazmanın yanı sıra stenoya ilişkin birkaç makalenin de yazarıydı. 1857'de konuyla ilgili makale.[4]

2008 yılında bir kütüphanedeki bir grup araştırmasında keşfedildi. Fonotografta ses dalgaları içeren bir fonogram buldular. Makine sesleri çalamadı ancak araştırmacılar lazer tarayıcı kullanarak çalmayı başardılar. 150 yıldan beri ilk defa çaldılar. Fonogram, Léon Scott tarafından Paris'teki iki arşivde biriktirilen birkaç kişiden biriydi ve henüz yeni ortaya çıktı.[5] Fransız halk şarkısı Au Clair de la Lune’un bir parçası olan kayıt, başlangıçta sıradan bir müzikal tempoda şarkı söyleyen bir kadının veya çocuğun sesinin 10 saniyelik bir kaydı olduğuna inanılıyordu.[6] Daha sonra projeye liderlik eden araştırmacılar, dahil edilmiş bir referans frekansı hakkında yanlış anlamanın, doğru çalma hızının iki katına çıkmasına yol açtığını ve aslında 20 saniye kayıt bir adamın sesi çıktı, muhtemelen Scott'ın kendisinin şarkıyı çok yavaş söyleyerek kaydettiğini buldular. Şimdi dünya tarihinin en eski kaydı oldu. Au clair de la Lune keşiften önce Thomas Edison'un “Mary had a little lamb” dünyanın en eski kaydıydı o 1887'de kaydedildi ve Fransız halk şarkısının kaydı 27 yılık daha eskiydi.[7] 28 yıl boyunca, birkaç 1888 Edison balmumu silindiri fonografı rekorunu elinde tutuyor. 1863 yılında Scott'un fonografinin, Abraham Lincoln'ün sesini Beyaz Saray'da kayıt altına almak için kullanıldığı iddia edildi. Lincoln'ün sesinin bir fonogramı, sözde Thomas Edison tarafından tutulan eserler arasındaydı. FirstSounds.org'a göre, bu hikâyeler, ilk olarak 1969 yılında yayınlanan ve bir efsane olarak kategorize edilen ve "çarpık hesaplara" dayanarak işten çıkarıldığı antika koleksiyonculuk üzerine basılmış bir efsanenin varyasyonlarıdır.

Ana Madde Fonotograf

makinenin illüstrasyon

Portresi

1853 itibaren vokal sesleri kopyalayan mekanik bir araçla büyülendi. Bir fizik ders kitabı için bazı gravürleri okurken, işitsel anatomi çizimlerine rastladı.Ses toplamak için, fonograf, diyafram üzerine tutturulmuş bir korna kullandı; bu lamba, bir lamblack kaplı, elle kranklanmış bir silindirin üzerine bir görüntü yazan sert bir kılı titretti. Scott, akustik enstrüman üreticisi Rudolph Koenig'in yardımıyla birkaç cihaz yaptı. Thomas Edison’un 1877'den sonraki icadından farklı olarak, fonotograf, sesin yalnızca görsel görüntülerini yarattı ve kayıtlarını oynatma yeteneğine sahip değildi.[8] Scott de Martinville'in amacı cihazın dalgaların insanlar tarafından okunabilmesi için okunmasıydı, ki bu da yazılamazdı. Scott de Martinville, ses araştırmalarında kullanılmak üzere bilimsel laboratuvarlara birçok fontograf satmayı başardı. Ünlü seslerinin çalışmasında faydalı oldu ve Franciscus Donders, Heinrich Schneebeli ve Rene Marage tarafından kullanıldı. Ayrıca, Koenig'in manometrik alevi gibi ses görüntüleyebilecek araçlar konusunda daha fazla araştırma başlattı. Bununla birlikte, icadından kâr elde edemedi ve hayatının geri kalanını Paris'te 9 Rue Vivienne'de baskı ve fotoğraflarla uğraşan bir kitapçı olarak.