Türkiye'nin enerji politikası

Türkiye'nin enerji politikası, kaynak ülke ve güzergâh çeşitliliğine gidilmesini, enerji karışımında yenilenebilir enerjinin payını arttırırken, nükleer enerjiden de yararlanılmaya başlanılmasını, enerji verimliliğinin arttırılmasına yönelik çalışmalarda bulunulmasını ve Avrupa’nın enerji güvenliğine katkıda bulunulmasını amaçlamaktadır.[2] 2019 itibarıyla, Türkiye'nin elektrik enerjisi toplam kurulu gücü 91 gigawatt'tır (GW). Bunun %31'ini hidroelektrik, %29'unu doğal gaz, %22'sini kömür, %8'ini rüzgâr, %6'unu güneş ve %2'sini jeotermal enerjisi oluşturmaktadır.[3]

Şu madde dizisinin bir parçasıdır:
Türkiye
devlet yapısı
Türkiye'de birincil enerji arzı[1]

Türkiye'nin enerji politikası Türkiye’nin Hükümetlerarası İklim Değişikliği Paneli hedefi birlikte yürütülemez.[4] Bu durum Türkiye'de küresel ısınma daha kötü hale getirir.[5]

Enerji kaynakları

Yenilenebilir enerji

Hükûmetin rüzgâr, güneş, jeotermal gibi enerji kaynaklarının potansiyelinin yüksekliği sebebiyle 2023 yılı için verdiği hedefler ile bu kaynakların elektrik üretimindeki payının %30'un üzerine çıkacağı beklenmektedir.[6]

Bazı kaynaklara göre yenilenebilir enerji kaynaklarının önemi Türkiye'de yeterince anlaşılabilmiş değildir.[7]

Rüzgâr

2015 yılı ilk 11 ayında tüketim karşılama oranı %4.37 seviyesindedir. 2015 Temmuz itibarıyla işletmede olan rüzgâr enerji santralarının kurulu gücü ise 5 GW'tır.[8]

21 Mayıs 2009 tarihli Elektrik Enerjisi Piyasası ve Arz Güvenliği Strateji Belgesinde, rüzgâr enerjisi kurulu gücünün 2023 yılına kadar 20 GW’a çıkarılmasının hedeflendiği belirtilmektedir. Bu amaca ulaşabilmek için, Türkiye'de mevzuat düzenlemeleri ile yenilenebilir kaynak kullanan santrallerdeki elektrik üretimi için bir destekleme mekanizması oluşturulmuş olup, özel sektör yatırımcıları rüzgâr enerjisi santrallerinin inşası konusunda teşvik edilmektedir.[9]

Türkiye'nin rüzgâr enerjisi için 7 m/s ve üzerindeki rüzgâr hızları için 48 GW, 6 m/s ve üzerindeki rüzgâr hızları için 131 GW potansiyeli bulunmaktadır.[9]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. https://enerji.gov.tr/eigm
  2. "TÜRKİYE'NİN ENERJİ PROFİLİ VE STRATEJİSİ". Türkiye Cumhuriyeti Dışişleri Bakanlığı. 9 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2016.
  3. https://enerji.gov.tr/elektrik
  4. KÖMÜR ATLASI (PDF). Heinrich Böll Stiftung Derneği. 2017.
  5. {{Web kaynağı | başlık = Türkiye'nin İklim Politikası | url = https://www.wwf.org.tr/ne_yapiyoruz/iklim_degisikligi_ve_enerji/iklim_degisikligi/kuresel_iklim_degisikligi_ve_turkiye/turkiyenin_iklim_politikasi/ | yayıncı = WWF-Türkiye}
  6. "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 18 Nisan 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2016.
  7. AKYÜZ, Emrah (Mayıs – Haziran 2015). "TÜRKİYE'NİN ENERJİ GÖRÜNÜMÜ VE YENİLENEBİLİR ENERJİ KAYNAKLARININ ÖNEMİ" (PDF). AKADEMİK BAKIŞ Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi, 49. Tarih değerini gözden geçirin: |tarih= (yardım)
  8. "Arşivlenmiş kopya". 15 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2016.
  9. http://www.ewea.org/events/workshops/wp-content/uploads/2013/03/EWEA-TUREB-Workshop-27-3-2013-Halil-Alis-EUAS.pdf
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.