Karaağaç, Çorum

Köyün adı 20 sene önce köyde bulunan Karaağaç ağacından gelmiştir. 1990 lı yıllara kadar köyde bulunan bu ağaçlar zamanla kendiliklerinden kuruyarak yok olmuşlardır. Köye televizyon yayını geldikten sonra kurumaya başlamalarından dolayı televizyon yayın dalgalarının kara ağaca zarar verdiği söylenmektedir. Köyde tarım imkânları kısıtlı olduğundan Çorum şehir merkezine ve başka illere göç vermiştir. Köyde hemen hemen herkesin şehir merkezinde evi vardır.

Köyün birçok kendine has kültürel değerleri ve kültürel yemekleri mevcuttur. Kısaca açıklamak gerekirse bazı gelenekleri şunlardır: Düğün Perşembe sabahı damat evinde köyün gençlerine verilen kahvaltı ile başlar ve köy gençleri yemek bitiminde damat evinden hediyelerini (çorap, iç çamaşırı ve mendil) alarak düğün evini belli etmek amacıyla ucunda bir adet elma bulunan Türk bayrağını evin görülen dikkat çekici bir yerine takarlar. Ve ardından tüfek tabanca gibi ateşli patlar silahlarda köy halkına düğün olduğunu haber ederler. Cuma günü cuma namazının ardından düğün evine davul zurna gelerek düğün tam manasıyla başlar. Cuma akşamı çeşitli orta oyunları eğlence ve mizah türleri gösteriye sunulur bunlardan başlıcaları köye has olan "sinsin"dir. Cumartesi gecesi ise akşam ezanıyla köy halkına ve çevre köy halkına yemek daveti vardır. Davette genellikle Salçalı et yemeği, pilav, salata ayrıca köy hanımlarınca açılmış su böreği gen bin mukabil köy hanımlarınca açılmış baklava, köyün yayılıma çıkan ineklerinin sütünden elde edilmiş yoğurt ile yapılan nane soslu katık (yoğurdun süzülerek katılaşmış hali) çorbası mevcuttur. Yemek bitiminde köy imamı yemeği dualar ve yasin okur. Yasinin ardından köye özgün olan bir alışkanlık baş göstermeye başlar bu alışkanlık şöyledir. Davul zurna eşliğinde gençler halay çeker ve öte yandan belki de hiçbir yerde görülmeyecek kadar silah atımı mevcuttur.Silahlar ardı kesilmeksizin gece 23:00-24:00 saatlerine kadar devam eder bunu asıl sebebi köyün ekonomik düzeyinin yüksek olması ve öncesi uzun zamanlara dayanan sevinçlerini gösterme isteğidir.Bu yönüyle düğünleri şehir halkınca pek tasvip edilmese de köy bu alışkanlığından asla vazgeçememekle beraber köyde olan düğünlere bu adetten dolayı çok sayıda genç akın eder. Pazar sabahı düğün evi erkenden kalkar çünkü bu gün gelin evine gelin kızı alınmaya gidilecektir büyük bir telaş vardır. Damat önce köyün sayılan bir kişisi tarafından sakal tıraşı yapılır ve ardından yanına verilen 10-13 yaş arası sağdıç ismi verilen yardımcısıyla birlikte pijamalarını giymiş bir şekilde köyün meşhur çeşmesi olan "Büyük Pınar" adıyla anılan oldukça soğuk akan suyuyla nâmı çevre köylere hatta illere yayılan çeşmeye damat ve sadıç davul zurna ve İsmi zamanında çevre köylerde sürekli anılan cömert ve yiğitliğiyle bilinen Hasan oğlu Mustafa Kahya'nın torunu ya da onun soyundan gelen bir büyük tarafından kalıplaşmış maniler okunularak Büyük Pınar'a abdest almak için köy halkıyla beraber inerler. Damat ve Sadıç burada abdestlerini alırlar ve Gene aynı şekilde maniler eşliğinde düğün evinin meydanına damat damatlığını sadıç ise damadın damatlığını küçültülmüş tıpa tıp atnısı olan takımını giymek üzere gelirler. Köy imamı dua okuyarak köydeki çocuklara leblebi dağıtılır. Ardından tüm damatlık giydirilir ve de Takke (Şapka) geçmiyor adı verilen damada ailesinin büyüklerinden para,tarla, ve gayrimenkul bağışlanılması sağlanır. Tüm hazırlıklar bitmiştir ve saat 11:00 gibi gelin alınmak üzere eğer gelin evi köy içinde yakın bir yerdeyse damat at ile gelin evine doğru yola çıkar ki gelin evi uzaktaysa gelin arabasıyla bu bölüm gerçekleştirilir. Gelin baba evinden alınıp gelindikten sonra arabadan ya da attan indirilirken maddi sıkıntı çekmemeleri duası anlamına gelinen bozuk paralar ve bereketli bir evlilik olması duası anlamına gelen buğday taneleri havaya saçılır. Ardından köy ve çevre köylere has olan yapımı 1 gün süren ve çoğu yöreninkinden farklı olan "Keşkek" yemeği düğüne gelen davetlilere sunulur. Ve böylelikle düğün bitirilmiş olur.

Çorum merkezine 13 km uzaklıktadır. Sıklık bozağını çıktıktan sonra sağ tarafa ayrılan yoldan gidilir. Palabıyık, Atçalı, Kuşsaray köyleri ile komşudur. Köyün doğusu taşlık ve kayalıktır. Diğer bölümler ise nispeten tarım alanına uygundur. Susuz tarım yapılır. Köy çeşmesinin ayağının aktığı ve birkaç kuyu ayağının bulunduğu küçük dere etrafında sulu tarım da yapılır.

• Yerelnet24 Haziran 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.