Wolfgang Feurstein

Wolfgang Feurstein (1941[1], Mannheim, Almanya), Fahri Lazoğlu ile birlikte halen daha kullanımda olan Laz alfabesini üreten[2][3] Alman etnograf ve kafkasolog. Lazlar başta olmak üzere Hemşinliler[4], Megreller ve Svanlar üzerine[5] araştırmalar yapmıştır. Feurstein'e göre, Türkiye'nin asimilasyon politikaları sonucu kültürleri tehlike altında olan Lazlar[6], Türk ve Gürcülerden ayrı bir etnik kökenden gelmektedir ve Doğu Karadeniz'in otoktan halkıdır.[7]

Hayatı

Wolfgang Feurstein 1941 yılında Almanya'nın Mannheim şehrinde doğdu. 1965 yılında Türkiye'deki çay tarımıyla ilgili yüksek lisans tezi yazmak için Türkiye'ye geldi. Saha araştırması yaptığı Rize ve çevresinde[8] Lazlar ile karşılaştı ve o tarihten sonraki akademik çalışmalarını Lazlar ve bölgedeki diğer halklar üzerine yaptı. Türkiye'deyken birkaç kez tutuklanması ve 1977'de sınır dışı edilmesine[9] rağmen Lazlarla ilgili çalışmalarına Almanya'da devam etti. 1983'te Freiburg Üniversitesi'nde Lazların maddi kültürü üzerine yüksek lisans yaptıktan sonra[10] Laz ve Megrellerin kültürel çalışmaları üzerine doktorasını yaptı. Feurstein, Laz dili ve kültürüyle ilgili çalışmaları yapan Almanya merkezli Lazebura'nın (Kaçkar Kültür Çevresi Lazebura Çalışma Grubu) yöneticiliğini yapmaktadır.[11]

İddialar

Bazı Türk kaynaklarına göre, Feurstein "Kafkas Kültür Halkası" teorisi ile Lazları ayrıştırmaya çalışan bir Almanya Federal Haber Alma Servisi üyesidir.[12] Başka bir Türk kaynağına göre, "Laz Ulusu Yaratma Projesi" için Feurstein'in eserleri Doğu Karadeniz'de dağıtılmaktadır.[13]

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. İrfan Çağatay Aleksiva (18 Ocak 2020). "Bir Kafkasolog: Wolfgang Feurstein". jinepsgazetesi.com. 30 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
  2. Arion. Trustees of Boston University. 1998. 13 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
  3. Kalogeras, Arapoglou, Manney, Yiorgos, Eleftheria, Linda Joyce (2006). Transcultural Localisms: Responding to Ethnicity in a Globalized World. Winter. s. 273. ISBN 3825352269. 16 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
  4. Hovannisian, Richard G. (2009). Armenian Pontus: The Trebizond-Black Sea Communities. Mazda Publishers. ss. 155, 385, 399. ISBN 1568591551. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
  5. Hewitt, B. G. (1992). Caucasian Perspectives. Lincom Europa. s. 285. ISBN 3929075016. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
  6. Horbal, Krafcik, Rusinko, Bogdan, Patricia Ann, Elaine (2006). Carpatho-Rusyns and Their Neighbors: Essays in Honor of Paul Robert Magocsi. Eastern Christian Publications. s. 197. ISBN 1892278634. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
  7. Tellioğlu, İbrahim (2004). Osmanlı Hakimiyetine Kadar Doğu Karadeniz'de Türkler. Serander. s. 8. ISBN 9759247313. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
  8. Dokuzuncu Askerî Tarih Semineri bildirileri. Genelkurmay Basım Evi. 2005. s. 222. ISBN 9754093121. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
  9. IV. Türkiye'nin güvenliği sempozyumu: tarihten günümüze dış tehditler. Fırat Üniversitesi. 2004. s. 772. ISBN 9753940424. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
  10. Periwal, Sukumar (1995). Notions of Nationalism. Central European University Press. s. 118. ISBN 9781858660226. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
  11. Alkumru, Nizamettin (2005). Şimşir kokardı Azlağa: Laz kimliği ve kültürü. Chiviyazıları. s. 108. ISBN 9758663917. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
  12. Yalçın, Emruhan (2008). Atatürk Türkiye'sinde Ekümenik Ortodoks Patrikhanesi ve Bizans projesi. Siyasal Yayınevi. s. 149. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
  13. Bilgin, Mehmet (2008). Karadeniz'de postmodern pontusculuk. Doğu Kütüphanesi. s. 193. ISBN 9944397288. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.