Uzay Tabanlı Kızılötesi Sistemi

Uzay Tabanlı Kızılötesi Sistemi (SBIRS - Space-Based Infrared System) ABD'nin kızılötesi uzay gözetimi için 21. yüzyılın ilk iki ya da üç on yılları boyunca ihtiyaçlarını karşılamak için tasarlanmış bir birleştirilmiş sistemidir. SBIRS programı füze uyarı, füze savunması ve savaş alanı tanımlaması alanlarında önemli özellikleri sağlamak için tasarlanmıştır.

SBIRS sistemlerinin yapılandırması: GEO, HEO ve alçak yörünge bileşenleri.

SBIRS, Yer eşzamanlı yörüngedeki uydularla (GEO), son derece eliptik yörüngedeki (HEO) uydular üzerinde barındırılan sensörleri ile ve yer tabanlı veri işleme ve yönetim içerecek bütünleşik bir "sistemler sistemi" dir. Alçak Dünya yörüngesinde uydu tamamlayıcı programın (SBIRS Low) bir parçası olarak planlandı, ancak bu STSS programına taşındı. SBIRS zemin yazılımı yeni kızılötesi sensörleri ile ABD Hava Kuvvetleri'nin (USAF) kızılötesi sensör programlarını bütünleştirmektedir. SBIRS'in Nunn-McCurdy bozunumunda, 2001 ve 2005 yıllarında meydana gelen maliyet aşımları[1] ile mücadelesi devam etmektedir. Eylül 2007 itibarıyla, beklenen proje maliyeti 10.4 milyar dolara yükselmiştir.[2][3]

Esas sözleşmeye göre toplam satın alma için 2 HEO uydu sensörleri ve bir seçenek olarak 2-3 GEO sensörleri ile toplamda 5 GEO sensöründen (ve uydular) oluşuyordu. 2005 yılının Aralık ayında, üçüncü SBIRS Nunn-McCurdy ihlali sonrasında hükümet ilk iki verime dayalı GEO 3 olası satın alma için bir seçenek ile, GEO 4 ve 5 rekabetini gerçekleştirmeye karar verdi. Ayrıca Hükümet, Haziran 2006'da önerileri dışarı yazılı olarak, olası bir SBIRS Yüksek değiştirme programına başladı.

2 Haziran 2009'da Lockheed Martin, üçüncü HEO yükü ve üçüncü GEO uydu yükü için bir sözleşme imzaladı ve ilişkili yer donatımı değişikliklerini açıkladı.[4] 10 Temmuz 2009 tarihinde, Lockheed Martin'in dördüncü uydu alımı yönünde, USAF tarafından peşinat olarak 262.5 milyon dolar almıştır.[5] SBIRS programının ilk GEO uydusu, GEO-1, başarıyla 7 Mayıs 2011 tarihinde bir Atlas V roketi ile Cape Canaveral'dan fırlatıldı.[6]

Özetle, Aralık 2014 itibarıyla, SBIRS veya STSS yüklerini taşıyan toplam sekiz uydu fırlatılmıştır: GEO-1 (USA-230, 2011), GEO-2 (USA-241, 2013), HEO-1 (USA- 184, 2006), HEO-2 (USA-200, 2008), HEO-3 (USA-259, 2014), STSS-ATRR (USA-205, 2009), STSS Demo 1 (USA-208, 2009) ve STSS Demo 2 (USA-209, 2009). Haziran 2014 tarihinde Lockheed Martin, 1.86 milyar $ bir maliyetle GEO-5 ve GEO-6'yı inşa etmek için USAF ile temasa geçmiştir.

Arka plan

1991 Körfez Savaşı sırasında Irak tarafından kısa menzilli alan füzelerinin fırlatılması ile deneyimlerine dayanarak, ABD Savunma Bakanlığı (DOD) genişletilmiş alan füzesi ikaz yeteneklerinin yapılması gerektiği kanısına varmıştır ve bu uzun menzilli stratejik ve kısa menzilli balistik alan füzesi uyarı ve savunma operasyonları, her ikisini destekleyecek gelişmiş bir kızılötesi uydu sensörü yeteneği için planlaması başladı. 1994 yılında DOD, balistik füze uyarı ve savunma gibi, teknik istihbarat ve savaş alanı tanımlaması için çeşitli kızılötesi alan gereksinimleri, pekiştirilmiş incelenen ve yerine getirilen Savunma Destek Programı (DSP) tarafından sağlanan yeteneklerini geliştirmek için SBIRS seçilmiştir. Savunma Destek Programı'nın, uzun menzilli balistik füze fırlatmalarını tespit etmek için kızılötesi özelliği olan bir stratejik izleme ve erken uyarı uydu sistemi, 30 yıldır işletiminde olmuştur. DOD daha önceden Savunma Destek Programı yerine girişimde bulunmuştur:

  • 1980'lerin başında Gelişmiş Uyarı Sistemi
  • 1980'lerin sonlarında Arttırma Gözetleme ve İzleme Sistemi
  • 1990'ların başında Takip üzerinde Erken Uyarı Sistemi

Hükümet Sorumluluk Ofisi'ne (GAO - Government Accountability Office) göre, bu girişimler nedeniyle olgunlaşmamış teknoloji, yüksek maliyet ve ekonomiklik konularında başarısız olmuştur. SBIRS, stratejik ve alan balistik füze fırlatma tespiti ve füze izleme işlevinin performansını artırmak için DSP daha karmaşık kızılötesi teknolojiler kullanmaktır.

SBIRS High
SBIRS High GEO

SBIRS High (ayrıca, artık sadece "SBIRS" olarak anılacaktır) son derece eliptik yörüngede etkinlik gösteren iki ev sahibi uydular ve dört özel yer eşzamanlı yörüngede etkinlik gösteren uydular ve sensörlerinden meydana gelmektedir. SBIRS High, Savunma Destek Programı uydularının yerini alacaktır ve gelişmiş stratejik ve balistik alan füze ikaz yeteneklerini sağlamak için öncelikle tasarlanmıştır. SBIRS High GEO 1 7 Mayıs 2011 tarihinde fırlatıldı.[7] Çok eliptik yörüngede iki gizli uyduları üzerinde barındırılan iki SBIRS sensörleri zaten başlatılmıştır[8], olasılıkla NROL-22 (USA-184) ve NROL-28 (USA-200) parçası olarak 2006 ve 2008 yılında fırlatıldı.[9][10] USA-184 ve USA-200 JUMPSEAT ve TRUMPET ailesinde ELINT uyduları olmakta olduğu analistler tarafından düşünülmektedir; TRUMPET'in, HERITAGE olarak adlandırılan bir kızılötesi sensör ile gerçekleştirilmiş olduğu bildirilmiştir.

SBIRS için ana yüklenici Lockheed Martin ile başlıca alt yüklenici olarak Northrop Grumman olmaktadır. Lockheed Martin ayrıca SBIRS GEO için uyduları sağlamaktadır. Sistemin beklenen görevlendirmesi nedeniyle inşa edilen çözülmemiş yazılım arızaları ve ilk uzay aracı üzerinde bir alt sözleşme tedariği ile jiroskop montajı birkaç kırık lehim eklemleri de dâhil olmak üzere sistem bileşenleri üzerinde Lockheed'in işçilik ile ilgili sorunları Aralık 2009'dan 2011'e ertelenmişti.[11]

Geç 2011 içinde başka bir fırlatma ertelenmesinin aynı fırlatma tesisi kullanılarak NASA'nın Juno uzayaracı ve Mars Bilim Laboratuvarı'nın planlanan başlatımı ile ihtilafa yol açacağından korkuluyordu.[12] Ancak ilk GEO fırlatımı, GEO-1, başarıyla 7 Mayıs 2011 tarihinde gerçekleştirilmiştir.[6]

Reuters'in haberine göre, ilk iki SBIRS GEO uyduları 2013 yılında faaliyete geçmiştir.[13]

SBIRS Low (Uzay İzleme ve Gözetleme Sistemi)

SBIRS Low sözleşmesi şimdi Füze Savunma Ajansı (MDA - Missile Defense Agency) tarafından yönetilmekte ve daha sonra Uzay İzleme ve Gözetleme Sistemi (STSS - Space Tracking and Surveillance System) olarak yeniden adlandırılmıştır.

Ana öge SBIRS Low

SBIRS Low programının aslında alçak dünya yörüngesinde yaklaşık 24 uydudan oluşması bekleniyordu. SBIRS Low'un birincil amacı, bu tür tuzak olarak savaş başlıkları ve diğer nesneler arasındaki balistik füze izleme ile ayırt edici ve kendi uçuşunun orta kısmı boyunca füze organları ayrı olarak kalmıştır. Sistem bir yerleşik bilgisayar tarafından eşgüdümlü iki büyük sensörlere sahip oldu:

  • uçuşun erken aşamalarında balistik füzeleri edinmek için tasarlanmış bir tarama kızılötesi algılayıcı.
  • uçuşun orta ve daha sonraki aşamalarında füzeler, savaş başlığı ve bu uzay enkazı gibi diğer nesneler ve sahte tuzakları takip etmek için tasarlanmış bir izleme kızılötesi algılayıcısı olacaktır. İzleme algılayıcısı çok düşük sıcaklıklara soğutmalı olacaktır.

SBIRS Low özgün görevlendirme programına 2010'da, onun yeteneklerine Ulusal Füze Savunma Sistemi tarafından ihtiyaç olduğu söyleniyordu.

Uzay İzleme ve Gözetleme Sistemi

2001 yılında, Füze Savunma Ajansı, Ulusal Balistik Füze Savunma Sistemi (BMDS - Ballistic Missile Defense System) için gerekli programları değerlendirdi ve onlar uzayda görece yeni alanlarda eksiklikler olduğunu belirlemiştir. Füze Savunma Ajansı (MDA), gelişimi onun çok erken aşamalarında SBIRS Low uydu takımının devralınmasına karar verdi ve program Uzay İzleme ve Gözetleme Sistemi (STSS - Space Tracking and Surveillance System) olarak değiştirildi. Bu geçiş, biraz programın yönünü değiştirdi, ama genel görev uçuş evrelerinin tümü aracılığıyla aynı algılama ve balistik füze izlemesi olarak kalmıştır.

Kaynakça
  1. "INTELLIGENCE AUTHORIZATION ACT FOR FISCAL YEAR 2000: Space-Based Infrared System-High (House Report 106-130)". ABD Hükümeti Basımevi. 7 Mayıs 1999. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2016.
  2. "Space Based Infrared System High Program and its Alternative (GAO-07-1088R)". Government Accountability Office. 12 Eylül 2007. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2016.
  3. "CDI: Fact Sheet on Space Based Infrared System". 13 Kasım 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2016.
  4. "U.S. Air Force Awards Lockheed Martin $1.5-Billion Contract For SBIRS Follow-On Spacecraft". Lockheed Martin. 2 Haziran 2009. 11 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2016.
  5. Vorman, Julie (10 Temmuz 2009). "Lockheed gets $262.5 million U.S. satellite down payment". Reuters.
  6. "United Launch Alliance report". 20 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2016.
  7. "Rocket blasts off with missile-warning satellite". Reuters. 7 Mayıs 2011. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2016.
  8. "U.S. Air Force Awards Lockheed Martin $1.5-Billion Contract For SBIRS Follow-On Spacecraft". 11 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2016.
  9. "Molczan in Satobs message 30 September 2005". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2016.
  10. "Molczan in Satobs message 24 February 2008". 19 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2016.
  11. Capaccio, Tony, "Delivery Delayed For Lockheed Martin's Early Warning Satellite", Bloomberg.com, 30 Eylül 2009.
  12. Thompson, Loren B. Launch Priority: Missile Warning Has To Come First 3 Ağustos 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Lexington Institute, 22 Ekim 2010
  13. "Lockheed wins $1.9 billion deal for U.S. missile-warning satellites". Reuters. 25 Haziran 2014. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2016.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.