Tirumantiram

Tirumantiram, Hinduizm'in Şaivizm mezhebince kabul edilen, yaklaşık olarak MÖ 200 yılında Tamil dilinde yazılmış bir kutsal kitaptır.

Bu metnin yazarı, çok ileri seviyede bir yogi ve ermiş kabul edilen Rishi Tirumular’dır, Tanrı Şiva’dan vahiy ve ilham yoluyla alındığına inanılır, 3047 ayetten oluşur.

Tirumantiram, bütün Hindu kutsal metinleri içinde, en mistik ve Tanrı’nın doğasını açıklamaya yönelik metinlerden biri olarak kabul edilir, Hindular, Tirumantiram’ın “ancak binlerce yıllık meditasyon sonrasında ulaşılabilecek” bilgeliğe sahip olduğunu söylemişlerdir, içinde çeşitli yoga felsefeleri de açıklanır, ayetlerin çoğu, mistisizmin yanında yoğun sembolizmle yazıldığı için anlaşılmasının çok zor olduğu kabul edilir, “Sunya Sambhashana” denilen son bölümün en “zor” bölüm olduğu söylenir, bu nedenle çok popüler bir metin olmayıp, yalnızca Hindu rahipleri arasında yaygındır, ezoterik bilginin en önemli kaynaklarından biri olduğu kabul edilir.

Tanrı Şiva’nın, ruhun ve evrenin doğasına ilişkin pek çok bilgi içeren Tirumantiram; Şiva’nın bütün evreni, her şeyi, bütün canlıları kapsayan sonsuz enerji ve ışık olduğunu, aşk ve sevginin kaynağının Şiva olduğunu, Şiva’nın bütün canlıların kalbindeki kutsal mabette bulunduğunu, canlıların ruhunun ışığının, Şiva’nın sonsuz ışığıyla birleşip Tanrı şuuruna ulaşacağını, algılamaların, bilincin ve duyguların kaynağının Şiva olduğunu, Şiva’nın saf sevgi, sonsuz kutsal saf ışık olduğunu ifade eder.