Sekizinci Beş Yıllık Plan (Sovyetler Birliği)

Sekizinci Beş Yıllık Plan Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği'nin 1966-1970 yılları arasında üretim hedeflerini ekonomiyi yönetmek için hazırladığı planlar dizisi. Planda özellikle taşıt ve araçlarda olmak üzere, endüstriyel üretim için yüksek hedefler konuldu. Sekizinci Beş Yıllık Plan içeriğiSovyetler Birliği Komünist Partisi Merkez Komitesi ve Parti'nin 23. Kongresi tarafından onaylandı, ancak kesin olarak hiçbir nihai versiyonu Sovyetler Birliği Yüksek Sovyeti tarafından onaylanmadı.

Sovyetler Birliği beş yıllık planları
Birinci Beş Yıllık Plan için hazırlanan poster
Yönetim
Devlet Planlama Komitesi Ulusal Ekonomi Yüksek Konseyi
Planlar

Birinci Beş Yıllık Plan (1928-1932) İkinci Beş Yıllık Plan (1933-1937) Üçüncü Beş Yıllık Plan (1938-1942) Dördüncü Beş Yıllık Plan (1946-1950) Beşinci Beş Yıllık Plan (1951-1955) Altıncı Beş Yıllık Plan (1956-1960) Yedinci Beş Yıllık Plan (1959-1965) Sekizinci Beş Yıllık Plan (1966-1970) Dokuzuncu Beş Yıllık Plan (1971-1975) Onuncu Beş Yıllık Plan (1976-1980) On Birinci Beş Yıllık Plan (1981-1985) On İkinci Beş Yıllık Plan (1986-1990)

On Üçüncü Beş Yıllık Plan (1991-1995)
İlgili konular
Sovyetler Birliği ekonomisi Doğu Bloku ekonomileri Sovyet tipi ekonomik planlama

İçeriği

Sekizinci Beş Yıllık Plan, ekonominin yönetiminde çeşitli değişiklikler yapılması çağrısında bulundu. Bazı planlamalar yeniden merkezileştirildi ve 1957'de oluşturulan bölgesel konseylere yönelik politikalar tersine çevrildi. Ancak bireysel fabrika müdürleri politika belirleme konusunda daha fazla güç kazandılar. Planda 1965 Sovyet ekonomik reformu'nda açıklanan maaşlara yakın miktarlar belirlendi.[1][2] Bu reformların öngördüğü önemli ekonomik geçiş ve ekonomik gerçekçiliğe daha fazla önem vermeleri göz önüne alındığında, Sekizinci Beş Yıllık Plan nispeten mütevazı üretim hedefleri belirledi.[3]

Sovyetler Birliği Komünist Partisi 23. Kongresi'nde tanıtımı yapan Başbakan Aleksey Kosigin SSCB'nin "ekonomik meselelere bilim ve pratik deneyim verisi için amatörce hor olarak karar verme öznelliğini" reddettiğini söyledi.[4] Planın bireyler için yaşam kalitesini iyileştirme potansiyeline odaklanarak “Yoldaşlar! Komünizmin inşası ve insanların refahındaki iyileşme birbirinden ayrılamaz." ifadelerini kullandı.[5] Bu sınırlar boyunca Kosigin, daha yüksek ücretler, tüketim mallarında daha düşük fiyatlar ve haftada beş günlük bir çalışma süresine geçiş sözü verdi.[6] Plan, televizyon setleri, buzdolapları ve çamaşır makineleri gibi ürünlerin daha geniş dağıtımına zemin hazırladı.[1]

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. Timothy Sosnovy, " Yeni Sovyet Planı: Tereyağından Önce Hala Silahlar 18 Şubat 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. ", Dışişleri , Temmuz 1966.
  2. Katz, Ekonomik Reform (1972), s. 151. "Meselelerde kayda değer bir süreklilik var ve reformun uygulanacağı dönem olan 1966 – 70 Beş Yıllık Planın sonunda bunlar üzerinde tartışıyorlar.
  3. Feiwel, Ekonomik Verimlilik Arayışı (1972), s. 265-266.
  4. "Rusya'nın Beş Yıllık Planında Yeni Üretim Yöntemleri Vurguladı", Kudüs Post , 6 Nisan 1966.
  5. Brezhnev Çağında Natalya Çernişova, Sovyet Tüketici Kültürü ; Routledge, 2013; s. 18 27 Aralık 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  6. Raymond H. Anderson, "Kosygin Tüketici Kazançlarını Taahhüt Etti: ABD'nin Vietnam Sınırlı Sovyet Gelişiminde Politikaları Söyledi", New York Times , 5 Nisan 1966
  • Hutchings, Raymond. "The 23rd CPSU Congress and the new Soviet Five-Year Plan", World Today, August 1966.
  • Katz, Abraham. The Politics of Economic Reform in the Soviet Union. New York: Praeger, 1972.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.