Sayın Başkan

Benim Romanlarımda daima bir siyasi protesto terimi vardır.Güney Amerikalı diktatör prototipini çizdiğim <Sayın Başkan>adlı romanımı ele alalım.Orada çizilen bütün Latin Amerika ülkelerinde rastlanan diktatör tipidir.Bu,Hitler'ler,Mussolini'ler gibi reklam düşkünü olmayan aksine loşluğu seven,ortalarda görünmeyen bir diktatördür.Halk onu hemen hemen hiç görmez,ama tıpkı tabiat kuvvetleri gibi insansız varlığını sürekli hisseder.Daha çocukluğum sıralarında,diktatörün adından,o da evlerin en kuytu köşelerinde,ancak alçak sesle bahsedeilirdi.Bu tip başkanlar elle tutulur hiçbir eser bırakmamışlardır.Aksine,ülkelerini fakirleştirmişler,öksüzleştirmişlerdir.Bu şartlar altında yazara tek yol kalıyordu:Muhalefet...Bu yol da yazarı kaçınılmaz şekilde ya hapse ya sürgüne götürüyordu.Ben ikisini de tattım.Hatta bir ara vatansız kaldım.1954'ten 1959'a kadar nüfus cuzdanım yoktu.O sırada hukuk fakültesi dekanı olan bugünkü başkanımızın çabasıyla Guatemala pasaportu alabildim.Böyledir..Latin amerika yalnız folklordan ibaret değilidir.Ben de kitabımda bunu anlatmaya çalıştım.

Latin Amerika'nın bu güç durumu,birinin çözümü diğerinden güç binlerce mesele ile karşı karşıya bulunuşundan ileri gelir.Örnek olarak önce çocuk ölümü ve cehalet meselerini verebilrim.Böyle olunca biz de romanın da politik ve sosyal gelişmeleri içinde halkın hayatını izlemesi normaldir.Edebiyatımız bu yüzden pitoresk olmaktan çıkmıştır,ve yine bize ilgi duymağa başlamıştır.

Benim tehlikeli kitaplar yazdığım söyleniyor.Onu bilmem.Eğer öyleyse en tehlikeli romanım Sayın Başkan'dır.Güney Amerika ülkelerinde ne zaman ihtilal havası eserse,kitapçı vitrinlerinden ilk kaldırılan kitap <Sayın Başkan> olur.Onun için bu romanı Güney Amerika'da siyasi bir Barometreye benzetirler

Bu konuşmalar Miguel Angel Asturias'ın 11 Ağustos 1966'da yayınlanan bir röportajından alınmıştır.