Sarah Kofman

Sarah Kofman (Fransızca: kɔfman; 14 Eylül 1935 - 15 Ekim 1994) Paris doğumlu, Fransız filozof.

Sarah Kofman
Doğum 14.09.1934
Paris, Fransa
Ölüm 15.10.1994
Eğitim Paris Üniversitesi
École Normale Supérieure
Paris X
Paris VIII
Mezun olduğu okul(lar) Kıta felsefesi
Fransız Feminizmi
Dönem 20. yüzyıl felsefesi

Biyografi

Kofman öğretmenlik kariyerine 1960’ta Toulouse’daki Lycée Saint-Sernin’de başladı ve Jean Hyppolite ve Gilles Deleuze ile birlikte çalıştı. Doktorası için hazırladığı, sahipsiz bırakılan başlıca tezi daha sonra Deleuze tarafından denetlenip, Nietzsche et la métaphore adıyla yayımlandı. 1969’da Kofman Jacques Derrida ile tanıştı ve École Normale Supérieure’deki seminerlerine katılmaya başladı.
Kofman, 1991’de Paris 1’e atanıncaya kadar kadro alamadı.
Kofman, Friedrich Nietzsche ve Sigmund Freud’la alakalı olanlar da dahil olmak suretiyle birçok kitabın yazarıydı. L'énigme de la femme: La femme dans les textes de Freud (1980) isimli kitabı, Freud’un kadın cinselliği hakkındaki düşüncelerini belki de en kapsamlı şekilde değerlendiren kitabıdır.

Yazılar

Filozofik yazılarının çoğu Nietzsche ve Freud üzerine odaklanmasına rağmen, Kofman otobiyografik mizaçta birçok yazıya sahiptir. Paroles suffoquées (1987) isimli kitabı, Auschwitz’de öldürülen, en son 16 Temmuz 1942’de gördüğü, babası, haham Bereck Kofman’ın anısına yazılmıştır.
Ayrıca, eseri Rue Ordener, Rue Labat (1994), babasının Vichy polisi tarafından tutuklanması ve Kofman’ın babasının kaderinin ne olduğunun farkına varmasını betimleyerek başlar. Başlık Paris’teki iki sokağı ima eder: babasının tutuklanması olayına kadar ailesinin yaşadığı adres ve çoğu, savaştan geriye kalana yapıldığı gibi muhafaza altına alındığı adres. Kofman, Mémé dediği, daha sonra vekil annesi olan, Parisli dul bir kadın tarafından kabul edildi. Kitap bu dönemin hikayesini ve Paris’in Kurtuluşu’na müteakip Mémé ile Kofman’ın arasındaki velayet ihtilafını anlatıyor.

Ölüm

Kofman 1994’e intihar etti. Nietzsche’nin 150. doğum gününde intihar etmesi hasebiyle birçok yazar tarafından kayda değer bir olay olarak görülmektedir. Ölümünden sonra, Jacques Derrida şunları yazdı:

“İçini ve dışını çok iyi bildiği Nietzsche ve Freud gibi merhamet ve acıma duygusundan yoksundu. Şunu söyleyebilirim ki; Nietzsche ve Freud’u öyle amansızca ve yeri doldurulamaz bir şekilde sevmişti ki – o an bile , onlara verebildiği tek şey merhametsizlikti. Çünkü, onlardan devralıp sürdürmeye devam ettiği şeyler; hala sahip oldukları merhametsizlik ve acımasızlıktı. Özellikle bize söylemek istediği şey, sanat ve kahkaha ile alakalıydı.”

Kaynakça

Kitaplar
  • L'enfance de l'art: Une interprétation de l'esthétique freudienne (1970). Çeviri: Sanatın Çocukluğu: Freud’un Estetiğinin İzahı (1988).
  • Nietzsche et la métaphore (1972). Çeviri: Nietzsche ve Metafor (1993).
  • Camera obscura: De l'idéologie (1973). Çeviri: İdeolojinin Kamera Obskurası (1998).
  • Quatre romans analytiques (1974). Çeviri: Freud ve Kurgu (1991).
  • Autobiogriffures (1976).
  • Aberrations: Le devenir-femme d'Auguste Comte (1978).
  • Nerval: Le charme de la répétition (1979).
  • Nietzsche et la scène philosophique (1979).
  • L'énigme de la femme: La femme dans les textes de Freud (1980). Çeviri: Kadının Gizemi: Freud’un Yazılarında Kadın (1985).
  • Le respect des femmes (Kant et Rousseau) (1982).
  • Comment s'en sortir? (1983).
  • Un métier impossible: Lecture de "Constructions en analyse" (1983).
  • Lectures de Derrida (1984).
  • Mélancholie de l'art (1985).
  • Pourquoi rit-on? Freud et le mot d'esprit (1986).
  • Paroles suffoquées (1987). Çeviri: Boğularak Öldürülmüş Kelimeler (1998).
  • Conversions: Le Marchand de Venise sous le signe de Saturne (1987).
  • Socrate(s) (1989). Çeviri: Sokrates: Bir Filozofun Kurguları (1998).
  • Séductions: De Sartre à Héraclite (1990).
  • Don Juan ou le refus de la dette (1991).
  • "Il n'y a que le premier pas qui coûte": Freud et la spéculation (1991).
  • Explosion I: De l'"Ecce Homo" de Nietzsche (1992).
  • Explosion II: Les enfants de Nietzsche (1993).
  • Le mépris des Juifs: Nietzsche, les Juifs, l'antisémitisme (1994).
  • Rue Ordener, Rue Labat (1994). Çeviri: Ordener Sokağı, Labat Sokağı (1996).
  • L'imposture de la beauté et autres textes (1995).
  • Seçilmiş Yazılar (2007). Thomas Albrecht, Georgia Albert ve Elizabeth G. Rottenberg tarafından düzenlendi; Jacques Derrida tarafından takdim edildi.

Makaleler

Not: Bu liste, çevirileri bilahare yayımlanmış kitapları içermez.

  • " Artık Tam Teşekküllü Otobiyografiler Yok," Madde 29 (1981): 3–22. Nereden: Autobiogriffures (1976).
  • "Sartre: Fort! Ou Da?", Diacritics 14, 4 (1984): 9–18.
  • "Lanetli Yemek," Madde 49 (1986): 8–9.
  • "Rabıtalı Bir İsme Kabir," Madde 49 (1986): 9–10.
  • "Kabus: Ortaçağ Araştırmalarının Kenarında," Madde 49 (1986): 10–13. Nereden: Comment s'en sortir? (1983).
  • "Prometheus, İlk Filozof," Madde 50 (1986): 26–35. Nereden: Comment s'en sortir? (1983).
  • "Nietzsche ve Heraklitos’un Anlaşılmazlığı," Aksanlar 17, 3 (1987): 39–55. Nereden: Séductions: De Sartre à Héraclite (1990).
  • "Baubô: Teolojik Sapıklık ve Fetişizm," Michael Allen Gillespie ve Tracy B. Strong, Nietzsche’nin Yeni Denizleri: Felsefede, Estetikte ve Politikada Keşifler (Chicago & London: University of Chicago Press, 1988). Nereden: Nietzsche et la scène philosophique (1979).
  • "Aporia Ötesi?", Andrew Benjamin, Post-yapısalcı Klasikler (London & New York: Routledge, 1988). Nereden: Comment s'en sortir? (1983).
  • "'Ça cloche'," Hugh J. Silverman, Derrida ve Dekonstrüksiyon (New York & London: Routledge, 1989). Nereden: Lectures de Derrida (1984). Aslen 1980’de Cerisy diyaloğunda iletildi, "Les finds de l'homme."
  • "Sohbetler: Satürn İşareti Altındaki Venedik Tüccarı," Peter Collier ve Helga Geyer-Ryan, Günümüzde Edebiyat Teorisi (Cambridge: Polity Press, 1990). Nereden: Conversions: Le Marchand de Venise sous le signe de Saturne (1987).
  • "Metaforik Mimariler," Laurence A. Rickels, Nietzsche ile İlgilenmek (Albany: State University of New York Press, 1990).
  • "Descartes Yakalanmış," Eduardo Cadava, Peter Connor ve Jean-Luc Nancy, Konunun Ardından Kim Gelir? (New York & London: Routledge, 1991). Nereden: Nietzsche et la scène philosophique (1979).
  • "Rousseau'nun Erkek Egemenliğin Sonu," Bartky, Sandra Lee; Fraser, Nancy (1992). Fransız feminizmini yeniden değerlendirmek: farklılık, acente ve kültür üzerine makaleler. Bloomington: Indiana University Press. ISBN 9780253206824.
  • "1. Patlama: Nietzsche'nin Ecce Homo’su," Aksanlar 24, 4 (1994): 50–70. Nereden: Explosion I: De l'"Ecce Homo" de Nietzsche (1992).
  • "Fantastik Soybilim: Nietzsche’nin Aile Romanı," Peter J. Burgard, Nietzsche ve Feminen (Charlottesville & London: University Press of Virginia, 1994). Nereden: Explosion I: De l'"Ecce Homo" de Nietzsche (1992).
  • "Sadece İlk Adım Masraflıdır," Sonu Shamdasani ve Michael Münchow, Freud’un Ardından Spekülasyonlar: Psikanaliz, Felsefe, Kültür (London & New York: Routledge, 1994). Nereden: "Il n'y a que le premier pas qui coûte": Freud et la spéculation (1991).
  • "Wagner'in, Nietzsche’ye Göre Sofu İdealleri," Richard Schacht, Nietzsche, Soybilim, Ahlak: Nietzsche’nin Ahlakın Soybilimi’nin Üzerine Makaleler (Berkeley: University of California Press, 1994).
  • "Ebedi Feminen’in Psikoloğu (Neden Böyle Güzel Kitaplar Yazıyorum, 5)," Yale French Studies 87 (1995): 173–89. Nereden: Explosion II: Les enfants de Nietzsche (1993).
  • "Aksesuarlar (Ecce Homo, Neden Böyle Güzel Kitaplar Yazıyorum,' 'The Untimelies,' 3)," Peter R. Sedgwick, Nietzsche: Kritik Bir Okuyucu (Oxford: Blackwell, 1995). Nereden: Explosion II: Les enfants de Nietzsche (1993).
  • "Saygının Ekonomisi: Kant ve Kadınlara Saygı," Robin May Schott, Immanuel Kant’ın Feminist Yorumları (University Park, Penn.: Pennsylvania State University Press, 1997). Nereden: Le respect des femmes (Kant et Rousseau) (1982).
  • "Güzellik Hilesi: Oscar Wilde'ın Dorian Gray’in Portresi’nin Gizemliliği," Penelope Deutscher ve Kelly Oliver, Gizemler: Sarah Kofman Üzerine Makaleler (Ithaca & London: Cornell University Press, 1999). Nereden: L'imposture de la beauté et autres textes(1995).

Röportajlar
  • Sarah Kofman, Alice Jardine ile röportaj, Alice Jardine ve Anne M. Menke, Değişen Sahneler: Kadınlar Üzerine Röportajlar ve Post-68 Fransa’sında Politikacılar (New York & Oxford: Columbia University Press, 1991).
  • “Güç olmadan Yazmak: Sarah Kofman’la Sohbet,” Ursula Konnertz ile röportaj, Kadınların Felsefesini İncelemek (Haziran 1995): 5-8

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. Alan D. Schrift (2006), 20. yüzyıl Fransız Felsefesi: Ana Temalar ve Düşünürler, Blackwell Yayıncılık, sf.143
  2. JWA.org22 Eylül 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  3. Christie McDonald, Sarah Kofman: Şahsi Çevirinin Etkilenmesi31 Aralık 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. sf.191
  4. Jacques Derrida, Ağıt İşi (Chicago & London: University of Chicago Press, 2001) sf. 173

İlave Okuma
  • Botz-Bornstein, Thorsten, 'Saygı ve Utanç: Sarah Kofman Gizlenme Üzerine' T. Botz-Bornstein, Peçe, Çıplaklık ve Dövmeler: Yeni Feminen Estetiği (Lanham: Lexington-Rowman & Littlefield, 2015), 71-79.
  • Chanter, Tina, & Pleshette DeArmitt, Sarah Kofman'ın Külliyatı (Albany: State University of New York Press, 2008).
  • Deutscher, Penelope, & Kelly Oliver (eds.), Gizemler: Sarah Kofman Üzerine Makaleler (Ithaca & London: Cornell University Press, 1999). Jean-Luc Nancy tarafından bir önsöz ve Kofman'ın yazılarının kapsamlı bir bibliyografisini içerir.
  • Faulkner, Joanne, 'Aile İçinde Kalsın’: Sarah Kofman Nietzsche'yi, Yahudi Bir Kadın Olarak Okuyor.” Hypatia: Feminist Felsefenin Bir Macerası. 23[1] Ocak–Mart 2008: 41-64.
  • Robson, Kathryn, Bodily detours: Sarah Kofman's Narratives of Childhood Trauma19 Aralık 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  • Tan, Jean Emily P., Esrarengiz ikilinin filozofu olarak Sarah Kofman: Sarah Kofman'ın Nietzsche ve Freud'u benimsemesi (ProQuest, UMI Dissertation Publishing, 2011).

Dış bağlantılar

Vikisöz'de Sarah Kofman'a ilişkin sözler22 Aralık 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.