Sarah Beth Goncarova

Sarah Beth Goncarova, 1980 yılında doğmuştur. Babası, çevre bilimci ve annesi, resim öğretmenidir. Erken yaşta piyano eğitimi aldı ve daha sonra "Müzik dinlerken boşlukta uçuşan renkleri ve dolambaçlı şekilleri hayal ederim." diyerek sinestezi (kromestezi) deneyimini açıklamıştır. Daha dokuz yaşındayken, Alexandria Senfoni Orkestrasıyla beraber ilk konserini verdi. Kim Allen Kluge'nin yönetiminde ilk sahnesini gerçekleştirdi ve Andre Watts, performansını sergilemesi için kişisel piyanosunu Goncarova'ya ödünç verdi. Ne yazık ki, performansları, 13 yaşındayken yaşadığı bir kaza yüzünden ciddi el yanığı ile çeşitli rahatsızlıklar ve bir dizi kişisel kayıp yaşaması nedeniyle durdu. Daha sonra, tamamını bir kale bahçesine dönüştürdüğü yatak odasının tüm duvarlarına yaptığı fresklerle başlayarak kendini ressamlığa adadı. Lisans öğrenimi için yaptığı başvuru portföyündeki bu fotoğraflar sayesinde tam burs kazandı.

Goncarova, 2002'de Virginia Eyalet Üniversitesi 22 Aralık 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Sanat Okulundan yüksek onur derecesiyle mezun oldu. Sanat Tarihi bölümünde yan dal yaparak, güzel sanatlarda heykeltıraşlık ve genişletilmiş medya dalında lisansını tamamladı. Bir lisans öğrencisiyken, tiyatro için kukla yapıcı, kostümcü ve sahne tasarımcısı olarak çalıştı ve galeri boyutlu ekipmanlar yarattı. Daha sonra mimarlık, sahne tasarım ve kuklacılık konularındaki ilgi alanlarını tezinde birleştirdiği Maryland Mimarlık Okulu'na 1 Kasım 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. kaydoldu. 2005 yılında Mimarlık bölümünde yüksek lisansını tamamladı ve ayrıca buradan da yüksek onur derecesi aldı.

Goncarova, mimarlık öğrencisi olduğu zamanlarda da resim çizmeye devam etti. Mezun olduktan kısa süre sonra ev sahibinin boya kullanmasını yasakladığı bir eve taşındı ve buna karşılık parçalanmış sulu boya kağıtları ve kolajlar üzerinde çalışmalar yaptı. Ayrıca alçı, elyaf ve mürekkebi birleştirdi ve 2006'da San Francisco'da küçük bir sergiyle ve Ekim 2007'de Kaliforniya, Palo Alto'da yaptığı kişisel bir sergiyle kendini bu işlere adadı.

2008 yılında ise, daha az kısıtlayıcı bir stüdyo daireye taşınmış ve bir galericinin önerisi üzerine çalışmalarını yağlı boya üzerinden devam etti. Bu dönemdeki çalışmaları çoğunlukla portreler, manzaralar ve natürmortlardan oluşuyordu. Bu eserler, o yılın Ekim ayında Kaleid Galerisinde (San Jose, Kaliforniya) yer aldı. Sonra 2009'da, görünüşte sakin manzaraların yer aldığı fakat felaketlerin temelini oluşturduğu Wake Project (Uyanış Projesi) gibi sosyal açıdan önemli olan bir seriye başladı. Örneğin, Lighter Fluid (Çakmak Gazı), suyun içindeki parlak dalgalanmaların bir petrol sızıntının sonucu olduğu canlı bir deniz manzarasını tasvir eder; Once An Orchard (Bir Zamanlar Meyve Bahçesi) 'ı çoraklıktan dolayı terk edilmiş meyve bahçesi şeklinde tasvir ettiğinde, vahşi bir batı çölü olarak görünür. Ayrıca Where Ice Meets Sky (Buzun Gökyüzüyle Buluşması) serisine 2009 yılında başlamış ve bu seri İzlanda'ya yaptığı gezi sırasında kendi sergisi olan Lush/Bleak ve San Francisco'daki SOMArts Kültür Merkezi Galerisindeki Blue Planet (Mavi Gezegen) grup gösterisinde yer aldı. Bu sırada Sarah Beth Goncarova, jürisinin Guerilla Girls West'in oluşturduğu the Control (Kontrol) şovunun da içinde bulunduğu Reversing the Gaze: Man AS Object (Bakışları Tersine Çevirmek: Nesne konumunda Erkek) gibi gösterilerde, feminist temaları sergilemeye başladı.

Goncarova, 2010-2011'de New Haven'in John Slade Ely Çağdaş Sanat Merkezinin de yer aldığı galerilerde sergilediği Rainy Season (Yağmurlu Mevsim), Dawn (Şafak), Night Spin (Gece dönüşü) ve Cosmos (Kozmos) serisinde minimalist ve tamamen soyut resimlere geri döndü. 2011'de hayatından daha büyük bir eseri olan "Hunks of Burnin' Love" çalışmasını, Pasifika, Kaliforniya'daki Sanchez Sanat Merkezinde sergilenmek üzere San Francisco Modern Sanatlar Müzesindeki resim ve heykel sorumlusu tarafından seçildi. 2012'de Keeping Time With Needle and Thread (İğne İplikle Zaman Tutmak) olarak adlandırdığı geniş çaplı bir heykel parçaları serisi oluşturdu. Bu, onun feminist Temaları kullanmaya devam ederken, kumaşı, dikişi, iğne işini "kadınların işi" olarak adlandırırken ve resimsel çalışmalarda herhangi bir gerçekçilikten bile kaçınırken de heykel yapımını sürdürmesine izin verdi. Bunlar, New Havendaki Galeri 195'te halka açıldı ve ayrıca Whitney Merkezi, Kehler-Liddell Galerisinde ve Brooklyn'deki A.I.R Galerisinde sergilendi. Miami Üniversitesi Hiestand Sergisi, prestijli William ve Dorothy Yeck Ödülü'ne aday gösterilmesinin bir parçası olarak, 2013 Genç Heykel Sergisi için bu seriden "Mayıs-Haziran (2012)" adlı büyük bir yapıtı seçtiler. 2013'te, Goncarova tekstil heykelleri için Barbara Deming Memorial Fund (Barbara Deming Anıt Fonu) ve Puffin (Martı) vakfından hibe aldı.

Ocak 2013'te New York Times sanat yazarı Jerry Saltz, Goncarova'ya onun yeni fikirlerinin parlak olduğunu belirten bir mektupta, heykellerini Louise burjuvasının eserlerine benzettiğini yazdı ve "At My Mother's Table" adlı video performansın yaratımını etkileyen eserine daha çok dansı ve 'kadınların iç dünyasını' birleştirip dahil etmesi konusunda destek verdi. Heykelleri, tesadüfen Mart 2013'te New Havendaki Eğitim Merkezinde ilk kez gösterime giren Zooplankton adlı bir dans gösterisi için birkaç parça ayarlayan Haitili-Amerikalı dansçı ve kareograf Nazorine Ulysse'nin dikkatini çekti. Ulysse ile yapılan işbirliği, tekstil heykeli, dans ve müziği birleştirerek Goncarova'nın ürün yelpazesini genişletti. 2013 yazında, Goncarova, onu performans sanatına daha fazla girmeye ve heykel çalışmalarını temasal araçlar olarak kullanarak çeşitli dansçılar için eserler yaratmaya yönelten uluslararası alanda tanınmış dans topluluğu Pilobolus'la olan yoğun atölye çalışmalarına katıldı. Goncarova, Ağustos 2013'te New York Sanat Vakfı'nın bir programı olan Artspire'dan iğne-el işleri, heykel, ses ve performans sanatını birleştiren heykel tanımlarını keşfetmesini hızlandırdığı Keeping Time With Needle and Thread adındaki serinin devam etmesi için sponsorluk kazandı.

Goncarova, 2010 yılında eserinde A Yearlong Summer (Yıl Boyu Yaz) monografisini yayınladı ve her parça için bir makale ve kitabı için de bir ön söz yazdı. 2012'de Goncarova, Sonia's Song (Sonia'nın Şarkısı) yani Sonia Korn-Grimani'nin II. Dünya Savaşı ve savaş sonrası anılarının yazar ve editörlüğünü yaptı.