Santa Croce Bazilikası (Floransa)

Santa Croce Bazilikası (İtalyanca: Basilica di Santa Croce; İngilizce: Basilica of the Holy Cross (= Kutsal Haç Kilisesi), İtalya, Floransa'da Franciskan mezhebinin en önemli kilisesi olup, Roma Katoliik Kilisesi'nin küçük bir basilikasıdır. Santa Croce Meydanı'nda konumlanır ve Duomo'nin yaklaşık 800 metre güneyindedir. Yapı yeri (ilk seçildiğinde) şehir surlarının dışında ve bataklık bir topraktı. Michelangelo, Galileo, Machiavelli, Foscolo, Gentile, Rossini ve Marconi gibi bazı en meşhur İtalyanların mezar yeridir. Bu nedenle ayrıca Temple of the Italian Glories (İtalyan övünmeler tapınağı) (Tempio dell'Itale Glorie) olarak da bilinir.

Floransa'daki Santa Croce Basilikası

Yapı
İç kısma doğru ana giriş

Basilika Franciskan mezhebinin dünyadaki en geniş kilisesidir. On altı şapelin ençok dikkate değer olanıdır. Onların çoğu Giotto ve onun öğrencileri tarafından fresklerle ve onun mezarı ve adına dikilen anıt süslenmiştir. Efsane Santa Croce'nin Assisili Francesco'nun kendisi tarafından kurulduğunu söyler. Günümüzdeki kilisenin yapımına eski bir yapının üzerine 12 Mayıs 1294 yılında olasılıkla Arnolfo di Cambio tarafından yapımına başlandı.[1] ve şehrin zengin aileleri tarafından finansmanı sağlandı. Papa IV. Eugene tarafından 1442 yılında kutsandı. Yapının dizaynı Franciskan'ların şatafatsız yaklaşımını yansıtır. Zemin katı bir Mısır veya Aziz Francis'in sembolu olan "Aziz Francis Haçı" olu, 115 metre uzunluğundadır. Kilisede halkın toplandığı orta alan yandaki iki kısım ile sekizgen sütunlarla ayrılır.

1560 yılında, koro bölmesi karşt reform harketlerinden yükselen değişimin bir parçası olarak kaldırıldı ve iç kısım Giorgio Vasari tarafından yeniden inşa edildi. Sonuç olarak kilisenin dekorasynunda hasarlar vardı ve önceki sunakların çoğunda bulunan paravanaların çoğu kayboldu.

Çan kulesi yangından zarar gören öncekinin yerine 1842 yılında yapıldı. Neo-Gotik mermer önyüz, 1587-1863 tarihleri arasında Nicolò Matas tarafından yapıldı.

Bir Yahudi olan Ancona'lı mimar Niccola Matas kilisenin ön yüzünü 19ncu yüzyıl neo-gotik mimari tarzında dizayn etti.

Matas, kendi emsalleri ile gömülmek istemişti. Fakat kendisi bir Yahudiydi ve şehrin duvarları içinde olmayan bir revandanın altına gömüldü.

1866 yılında hükümetin pek çok dini evlere baskısı sonucu kompleks kamunun mülkiyeti haline geldi ve savaş sonrası İtalya bağımsızlığını elde etti ve birliğini sağladı.[2] [3] Bugün Franciskan keşişlerinin eski yemekhanesi bir dericilik okulu (Leather School) "Scuola del Cuoio" na ev sahipliği yapar.. Ziyaretçiler yandaki dükkânda satılmakta olan sanatçıların el hünerleri olan yapımlardan para kesesi, cüzdanlar (el çantası) ve diğer deri eşyalarını görebilirler.

Sanat

Kilisede bulunan sanatçıların eserleri:

  • Benedetto da Maiano (mimber; Cappella dei Pazzi'ye kapılar, kardeşi Giuliano ile)
  • Antonio Canova (Alfieri'nin abidesi)
  • Cimabue (Crucifixion, 1966 yılı sel baskınında kötü bir şekilde hasar gördü ve şimde yemekhanededir)
  • Andrea della Robbia (Medici Şapeli'ndeki tablolar)
  • Luca della Robbia (Pazzi Şapeli'nin süslemesi)
  • Desiderio da Settignano (Marsuppini'nin mezarı; Pazzi Şapelinde duvar süsü (friz)
  • Donatello (Güney duvarı üzerinde "İsa'ya hamile olduğunu Meryem'e bildiren" rölyef; crucifix in the lefthand Cappella Bardi; St Louis of Toulouse yemekhanede, orijinal olarak Orsanmichele için yapılmıştır)
  • Agnolo Gaddi (frescoes in Cappella Castellani and chancel; stained glass in chancel)
  • Taddeo Gaddi (frescoes in Cappella Baroncelli; Crucifixion in the sacristy; Last Supper in the refectory, considered his best work)
  • Giotto (frescoes in Cappella Peruzzi and righthand Cappella Bardi; possibly Coronation of the Virgin, altarpiece in Cappella Baroncelli)
  • Giovanni da Milano (frescoes in Cappella Rinuccini) with Scenes of the Life of the Virgin and the Magdalen
  • Maso di Banco (Cappella Bardi di Vernio, freskler) Aziz Sylvester'in hayatından sahneleri betimleyen (1335-1338).
  • Henry Moore (statue of a warrior in the Primo Chiostro)
  • Andrea Orcagna (frescoes largely disappeared during Vasari's remodelling, but some fragments remain in the refectory)
  • Antonio Rossellino (Madonna del Latte rölyefi (1478) güney yan kısımda)
  • Bernardo Rossellino (Bruni'nin mezarı)
  • Santi di Tito (Supper at Emmaus ve Resurrection, tabloları kuzey yan kısımda)
  • Giorgio Vasari (Michelangelo'nun mezarı) heykeltıraş Valerio Cioli ile, Iovanni Bandini, ve Battista Lorenzi. Way to Calvary Vasari tarafından yapıldı.[4].
  • Domenico Veneziano (SS John ve Francis yemekhanede)

Lorenzo di Niccolò tarafından yapılan Poliptik eskiden kilisenin Medici Şapelindeyken, şimdi Florentin galerisi ve Milano'daki Bagatti Valsecchi Müzesi olmak üzere ikiye ayrıldı.

Cenaze anıtları
Michelangelo'nun mezarı.
Galileo Galilei'nin mezarı

Basilika Florentinler ile dua ve koruma yeri haline geldi ve Florentinler için burası gömülme yeri olarak büyük bir onur vesilesiyle gelenek haline geldi. Zengin ailelerden Bardi ve Peruzzi gibi bazıları şapel sahibiydi. 500 yıl boyunca anıtlar kilisenin içinde yerleştirildi ve bunlardan bazıları aşağıdadır:

Kaynakça
  1. "Arşivlenmiş kopya". 29 Temmuz 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2009.
  2. "Arşivlenmiş kopya". 5 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2009.
  3. "Arşivlenmiş kopya". 28 Ağustos 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2009.
  4. Kitap | first= Eve|last= Borsook| year=1991| title= The Companion Guide to Florence, 5th Edition| editor = Vincent Cronin | pages= pages 100–104| yayıncı= HarperCollins; New York

Dış bağlantılar

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.