STS-115

Atlantis'in birleştirme merkezine götürülmesi.

Atlantis, harici tank ile birleştirilmek için hazırlanırken.

Atlantis, 24 Temmuz 2006'da Yörünge Aracı İşleme Birimi'nden Araç Montaj Binası'na sürüklendi. Atlantis, 26 Temmuz'da mobil fırlatma platformu üzerinden indirilerek 2 Ağustos sabahının erken saatlerinde Pad 38B'ye sürüklendi. Sürükleme işlemi 31 Temmuz tarihine planlanmıştı fakat Kennedy Uzay Merkezi yakınlarındaki bir fırtına bu tarihin iki gün ertelenmesine neden oldu. Bu sırada şimşeklerin uzay aracına isabet etme olasılığı herkesi çok tedirgin ediyordu. Böyle bir durumun hesaplanamayacak derecede büyük hasarlara sebebiyet verebilirdi.

5-6 Ağustos 2006 tarihlerinde, mühendisler uzay mekiğinin ana motorlarının uçuşa hazırlık testini bitirdiler. Motorlar uçuşa neredeyse hazır durumdaydılar. 7 Ağustos 2006'da mürettebat, dört günlük prova denemeleri için Kennedy Uzay Merkezi'ne geldi. Bu sırada 10 Ağustos'taki fırlatma için de geri sayımda yapılıyordu.

NASA'nın üst düzey yöneticileri 15-16 Ağustos 2006'da uçuş hazırlılık incelemesi toplantısı düzenleyerek fırlatma tarihinin belirlenmesi ile ilgili konuştu. Harici tanktaki köpük kaybı bu toplantının ana maddesiydi çünkü 13 Ağustos 2006'da NASA, bir önceki görev olan STS-121'in harici tankının büyük bir köpük kaybı yaşadığını açıklamıştı. Columbia faciası, bir miktar köpük kaybından dolayı yaşanmıştı. Harici tanktan sızan bu köpük fırlatma sırasında mekiğin sol kanadına çarpmıştı ve bir delik açılmasına sebep olmuştu. Bu delik, mekiğin atmosfere yeniden girişi sırasında faciaya sebep olmuştu.

Atlantis, 2 Ağustos 2006'da fırlatma rampası 39B'nda konumlanmış durumda.

Bu toplantıda problemlerin yanı sıra uzay mekiğinin Ku bantlı anteninin güvenliğini sağlayan cıvatalar da konuşuldu. Bu cıvatalar yerlerine sağlam montelenmiş olmayabilirdi. Yükleme birçok uçuşta kullanılmıştı ve şimdiye kadar hiçbir sorunla karşılaşılmamıştı. Buluşmanın son iki gününde NASA yöneticileri fırlatmayı 27 Ağustos 2006'da gerçekleştirmeye karar verdiler. Fakat 18 Ağustos 2006'da NASA, hali hazırda fırlatma rampasında bulunan Atlantis Uzay Mekiği'nin anten cıvatalarını değiştirmeye karar verdi. NASA'nın bunu fırlatma rampasına değişimi konusunda hiçbir prosedürleri bulunmamaktaydı. Yine de bu değişim işi önceden planlanmış olan fırlatma tarihinde değişime sebep olmayarak 20 Ağustos tarihinde tamamlanmış oldu.

Yıldırım çarpması

25 Ağustos 2006'da, Kennedy Uzay Merkezi’nde kaydedilen en büyük yıldırım fırlatma rampasının tepesine çarpmıştı. Sonuç olarak 26 Ağustos'ta Görev Denetleme Birimi görevin 24 saat süreyle ertelenerek hasarın tespitinin belirlenmesi karar verdi. 27 Ağustos'ta uçuşun 24 saat daha ertelenmesi yönünde kara verildi. Buna göre belirlenebilecek en erken uçuş tarihi 29 Ağustos 2006 olarak belirlenmişti. Hala daha yetkililer yıldırım çarpmasından dolayı mekikte herhangi bir hasar olup olmadığını belirleyememişlerdi ve Ernesto Kasırgası'nın oluşturabileceği muhtemel tehlikeyi de göz önünde bulunduruyorlardı.

28 Ağustos 2006'da uçuşun ertelenmesine ve Atlantis Uzay Mekiği'nin yeni hava durumu raporlarında Ernesto Kasırgası'nın yeniden güç kazanıp daha önce düşünülenden daha yakın mesafede Kennedy Uzay Merkezi yakınlarından geçmesinden sonra mekiğin montaj binasına geri sürüklenmesine karar verildi. NASA, 29 Ağustos 2006 sabah erken saatlerde Atlantis Mekiği'ni sürüklemeye başladı. Fakat öğleden sonra NASA şu ana dek yapılmamış bir şey yaparak dışarıdaki hava durumuna rağmen Atlantis'i fırlatma rampasına geri taşınmasını istedi. Güncel hava durumu raporları Tropikal Ernesto Kasırgası'nın düşünüldüğü gibi çok kuvvetli bir şekilde Kennedy Uzay Merkezi'ne vurmayacağıydı. Kasırganın en şiddetli rüzgarları yaklaşık olarak saatte 126 kilometreden daha düşük bir hıza sahip olacaktı. Bu rüzgar hızı NASA için Atlantis'i dışarıda tutmaya yeterli bir limit idi.

31 Ağustos 2006'nın sabah erken saatlerinde kasırga geçmiş ve inceleme ekipleri fırlatma gereçlerinin zarar görüp görmediğiyle ilgili incelemelere başlamıştı. Bu incelemeler sonucu sadece üç soruna rastlandı. Bu sorunlar basit yenilemelerle düzeltilebilirdi. Fırlatma tarihi için 6 Eylül olarak belirlenmişti. Bunun yanı sıra ek bir seçenek olarak iki gün boyunca yapılan görüşmelerin ardından NASA'lı ve Rus uzay yöneticileri fırlatmanın bir gün daha ertelenmesini kabul ettiler. 3 Eylül 2006 sabahının erken saatlerinde resmi geri sayım T-43 saat olarak başlatıldı. 6 Eylül 2006 sabahının erken saatlerinde mühendisler, elektrik üreten yakıt hücrelerinden üçünden biri çalıştırıldığında görünür iç kısa devre gözlemlediler. Mühendisler problemi zamanında gözlemleyemedikleri için fırlatma tarihi yakıt hücrelerinin detaylı incelenmesi için ileri bir tarihe ertelendi. Çarşamba akşamı geç saatlere doğru NASA yöneticileri fırlatmayı perşembe günü gerçekleştirmeyeceklerini ve yeni fırlatma tarihini 8 Eylül 2006 olarak belirlediler. Normal plana göre fırlatma tarihi planlanan Rus Soyuz Görevi Soyuz TMA-9 ile çakıştığından dolayı 9 Eylül 2006 olarak kararlaştırılmıştı. Soyuz TMA-9 uçuşunu 18 Eylül 2006'da gerçekleştirebildi. Bu olay bazı ajansların Cuma gününü Ekim ayına kadar fırlatma için son şans olarak rapor etmelerine sebep oldu.

8 Eylül 2006 sabahı harici tankta bulunan motor devre dışı bırakma sensörlerinden birinin başarısız olduğu rapor edildi. Fırlatma zamanından yarım saat önce NASA fırlatmayı 24 saat daha ertelemeye karar verdi. Bu süre zarfında harici tanktaki yakıt boşaltılarak problemin çözülmesi hedefleniyordu. Sensör ele alındığında, motor devre dışı bırakma 3 numaralı sensörün harici tankın tamamen boşalmasına rağmen içinde hala sıvı hidrojen olması hatalı olduğu kanıtlanmış oldu. Diğer üç sensör tank boşken beklendiği gibi çalışmıştı ve uzun süre arıza onarımına başlanılmadı. Daha sonra NASA, dört motor devre dışı bırakma sensörü yerine üç sensörle fırlatmaya onay verdi.

Uzay mekiği Atlantis'in STS-115 rampasından fırlatılması.

9 Eylül 2006'da bütün motor devre dışı bırakma sensörleri düzgün çalışıyordu ve ardından kusursuz bir geri sayım ardından 15.15'te (evrensel saati) Atlantis Uzay Mekiği, uluslararası uzay istasyonuna gitmek üzere rampadan fırlatıldı. Atlantis fırlatıldığında uluslararası uzay istasyonu Kuzey Atlantik Okyanusu'nun 350 kilometre üstünde Grönland ve İzlanda arasındaydı.

Yörünge tırmanma sırasında, görev kontrol merkezi mürettebata soğutma sistemini yeniden düzenlemelerini istedi. Soğutma sistemi görünürde buzla örtülmüştü. Yeniden yapılandırma ışıltılı buharlaştırma adı verilen sistemi temizlemiş ve normal olarak çalışmaya devam etmişti. Soğutma birimindeki bu geçici buz anormal bir şey değildi ve önceki görevlerde de görülmüştü.

Kalkıştan 8.5 dakika sonra Tanner ve MacLean, ana motorların devre dışı kaldığını el kameralarıyla video ve fotoğraf çekerek belgelediler. Bu çektikleri görüntüler yeryüzüne incelenmek üzere gönderildi.

Atlantis, ISS'e yaklaşırken.

Uzayda geçirilen tam bir gün boyunca mürettebat, programın ilerisinde hareket ederek uzay aracının bağlanması ve planlanan üç farklı uzay aracı dışı aktiviteleri için hazırlık yaptılar. Görev uzmanları Joe Tanner ve Heide Stefanyshny-Piper, MacLean ve Burbank'ın 4, 5 ve 7. günlerde uzay yürüşüşü sırasında giyecekleri uzay kıyafetlerini test ettiler. Uzay yürüyüşleri sırasında entegre destek kirişlerinin yüklenmesi, yen, güneş panellerinin yerleştirilmesi ve bunların görevler için hazırlanması olacaktı.

Uluslararası Uzay İstasyonu'nda, Expediction 13 uçuş mühendisi Jeffrey Williams, 3. Gün gelecek olan Atlantis için yörünge laboratuvarını hazırladı. Williams dijital kameraları yerleştirerek uzay mekiği ısı kalkanının yüksek çözünürlüklü fotoğraflarını çekecekti. Görev komutanı Pavel Vinogradov'un yardımıyla Destiny Laboratuvar Modülü'nün en sonunda bulunan basınçlı birleşme adaptörü 2'yi basınçlandırarak Atlantis'in bağlanması için hazırladı. Ayrıca Vinogradov geri dönecek ekipmanları hazırladı.

Atlantis, ISS'e uçuşun 4. günü bağlandı.

Atlantis'in bağlanmasından önce Atlantis yörüngesi boyunca uzay istasyonunun yaklaşık 180 metre altından uçuş yapacaktı. Yapılan bu manevra uçuşu sayesinde Expediction 13 mürettebatı mekiğin ısı kalkanının yüksek çözünürlüklü fotoğraflar çekmesine olanak sağlayacaktı.

Uluslararası saat ile 10.46 sıralarında Atlantis, uluslararası uzay istasyonuna bağlandı ve yaklaşık iki saat sonra uzay istasyonu ve Atlantis arasındaki bağlantı kapağı açıldı. Böylece Atlantis mürettebatı uluslararası saat ile 12.35 sıralarında uzay istasyonu mürettebatı tarafından karşılanmış oldu.

Uzay istasyonu ile bağlanmadan sonra Ferguson ve Burbank mekiğin robotik kolu Canadarm'ı 17.5 tonluk entegre kiriş yapısına bağladılar. Onu mekiğin yük bölümünden kaldırdı ve manevra gerçekleştirerek uzay istasyonunun Canadarm 2 robotik koluna yönlendirdi.

Bağlantı kapağının açılmasından sonra MacLean ve Expediction 13 uçuş mühendisi Jeff Williams, Canadarm 2'yi kullanarak uzay mekiğinin robotik kolundan krişi aldılar. Böylece MacLean, Canadarm 2'yi uzayda kullananan ilk Kanadalı olmuştur.

Tanner ve Stefanyshny-Piper 4. gün gerçekleştirilecek olan uzay yürüyüşü için görev hava kilidi bölmesinde kamp sürecine girerek hazırlık yaptılar. Bu hazırlıklar NASA'nın yeni ön nefes alış ölçümleri basınçtan kaynaklı hastalıklar ve kan dolaşımındaki nitrojen azlığından dolayı bükülmeleri engellemek için yapılıyordu. Bu hazırlıklar oksijen maskesi giyme ve gece boyunca 10 psi basınç altında havasız ortamda uyumadan oluşmaktaydı. Böylece mürettebatın vücudunu onlara uzay kıyafetleri giydirerek uzay yürüyüşü sırasında düşük basıncın üstesinden gelmeleri sağlanıyordu.

Bir sonraki adım, P3/P4 desteğinin uluslararası uzay istasyonundaki Canadarm 2'ye taşınması ve Tannerr ve Stefanyshny-Piper'ın uzay yürüyüşlerine başlayarak bu entegre destek birimini uluslararası saat ile 9.17 sıralarında aktive etmekti. Uzay yürüyüşleri o kadar başarılı olmuştu ki astronotlar daha sonraki araç dışı çok sayıda aktivite gerçekleştirmişlerdi. Bu aktivitelerin nihai tamamlanması uluslararası saat ile 15.43'i bulmuştu. Bu ekstra aktiviteler yapılırken bir cıvata, bir yay ve fırlatma kilidinden bir de conta uzay boşluğunda kaybolmuştu.

Araç dışı aktivitelerin tamamlanmasıyla uzay istasyonu ekibi beşinci gün gerçekleştirilecek uzay yürüyüşü için hazırlıklara başladı. Burbank ve MacLean hava kilitli odaya uluslararası saat ile 18.40'ta girerek, 9.15'te gerçekleştirilecek olan araç dışı görevlere hazırlanmaya başladılar.

Yeni P3/P4 destekleri araç dışı aktiviteler sırasında. Sağ altta yeni gelen Güneş panelleri görülmektedir.

Uçuşun beşinci günü ikinci uzay yürüyüşü gerçekleştirildi. Bu sefer sıra Burbank ve MacLean'de idi ve ilk kez uzay yürüyüşü gerçekleştireceklerdi. Astronotlar tüm günü son görevleri gerçekleştirmeye adadılar. Bu görevler arasında solar Alpha dönel bağlantılarının aktive edilmesi vardı. Solar Alpha dönel bağlantıları ortalama bir araba büyüklüğündeydi ve uzay istasyonundaki güneş panellerinin Güneş'e doğru dönmesini sağlamaktaydı. Burbank ve MacLean, uçuş sırasında Alpha dönel bağlantılarının Atlantis'e sabitleştirme kilitlerini açtılar. Uzay yürüyüşü sırasında astronotlar küçük çaplı problemlerle karşılaştılar. Bu problemlerden başlıcaları kask kamerasında arıza, kırık soket aracı, yerine oturmayan cıvata ve cıvata sabitleştirmek için kullanılan mandalın mekanizmadan fırlaması. Astronotlar bu mandalı sabitleştirmek için kuvvet uygulayarak ayırdılar.

Burbank ve MacLean istasyon dışında 7 saat 11 dakika geçirdiler. Uluslararası saat ile 9.05'te başlayan yürüyüşleri 16.16'da tamamlandı. Alpha Dönel bölmeleri dışında uzay istasyonu dışında bazı ileri görevleri de gerçekleştirdiler.

Mühendisler dört saatlik Alpha dönel bağlantılarının ayrılması ve aktivasyonu sırasında bir takım aksaklıklarla karşılaştılar ve güneş panellerinin yerini alması gecikti. Bunun nedeni Alpha dönel bağlantılarının ayrılması sırasında aksaklıklar yaşanması ve üzerinde detaylı çalışmalar yapılması gerektiği idi. Gecikme zamanı uzun bir zaman dilimine genişletilerek mühendislerin gece boyu üzerinde çalışmasına olanak sağlandı ve planlandığı gibi yerleştirme Perşembe gününe yetiştirildi.

Uçuşun altıncı gününde de güneş panellerinin yerleştirilmesi devam etti. Güneş panellerinin açılması beşinci günde Alpha dönel bağlantılarında meydana gelen bir takım aksaklıklar nedeniyle planlanan zamanın biraz gerisinde kaldı. Yaşanan bu problemin yazılım kaynaklı olduğu kanısına varıldı ve bunun için geçici bir çözüm üretildi. Güneş panellerinin açılması sabah aşamalarına kadar devam etti. STS-97'de olduğu gibi panellerin birbirine yapışması önlenmiş olacaktı. Ekibin kaydettiği verilere göre bazı paneller hala daha yapışmaya devam ediyordu fakat bu bir probleme yol açmamıştı. Yüklemenin tamamlanmasına rağmen güneş panelleri bir sonraki fırlatma görevine kadar uzay istasyonuna güç sağlayamayacaktı. Aralık 2006'da gerçekleştirilmesi planlanan STS-116 görevi ile uzay istasyonunda büyük elektriksel kablolama bakımı gerçekleştirilecekti.

Altıncı gündeki diğer aktiviteler ise istasyonun Canadarm 2'nin güncel konumu mobil baz sisteminden başlayarak Destiny laboratuvar modülüne kadar çift serbest dolaşma ve üçüncü uzay yürüyüşü görevi için hazırlıklardan oluşmaktaydı. Görevlerin yanı sıra günün ilerleyen saatlerinde Jett, MacLean ve Kanada Başbakanı Stephen Harper, öğrenciler arasında röportaj gerçekleştirildi.

Yedinci uçuş günü, STS-115'in üçüncü ve son uzay yürüyüşünün gerçekleştirileceği gün olmasından dolayı önemlidir. Uzay yürüyüşünün başlaması güç kontrol kumandasının takılmasından dolayı ertelendi. Güç kontrol kumandasındaki bu sorun hava kilitli odadaki basınç düşürme pompasında güç kaybına neden olmaktaydı. Bu sorun nedeniyle basınç düşürme pompasında elektrik akımı bir anlığına kesilmişti. Devrede kısa devre olmadığı anlaşıldıktan sonra şalter resetlenerek yeniden çalışır hale getirildi. 45 dakikalık bir gecikmenin ardından Joe Tanner ve Stefanyshny-Piper uzay yürüyüşlerine uluslararası saat ile 10:00'da başladılar.

6 saat 42 dakikalık uzay yürüyüşü boyunca astronotlar sayısız bakım ve onarım çalışmaları gerçekleştirdiler. Bu çalışmalardan biri ise P3/P4 radyatörünün fırlatma sırasında güvenliğini sağlayan donanımın çıkarılmasıydı. Uçuş yer kontrolcüleri daha sonra radyatörü açtılar. Bu radyatör uzay istasyonunun uzaya boş yere ısı yaymasını engelleme yeteneğini arttırıyordu. Ayrıca uzay yürüyüşü sırasında uluslararası uzay istasyonu dışında deneysel atık materyallerin toplanması, P6 desteğinin oranımı, kablosuz televizyon anteninin kurulumu ve S1 desteğinin S- bant anten montajıyla değiştirilmesiydi.

Önceden ileri tarihlerde yapılması için planlanan görevler bu uzay yürüyüşü sırasında da gerçekleştirildi. Uzay yürüyüşünün bitimine yakın astronotlar bir takım testler yaptılar. Bu testler kızılötesi video kaydı ile Atlantis'in uç kenar kanatlarındaki küçük meteor kaynaklı hasarları gözlemlemekti. Uzay yürüyüşünden sonra uzay istasyonunun mobil taşıyıcısı P3 desteğindeki çalışma alanına taşındı. Burada destek biriminin bölüm bölüm denetlenmesi gerçekleştirilecekti.

STS-115'in sekizinci gününde geçen tüm gün boyunca uzay gemisi Atlantis, uzay istasyonuna bağlı bir şekilde bulunuyordu. Bu sırada bir sonraki gün gerçekleştirilecek olan uzay istasyonundan ayrılma için hazırlıklara başlamışlardı. Ekip başarılı bir görevin ardından sabahı dinlenerek geçirdiler. Daha sonra uzay istasyonu ekipmanları ve bilimsel deneyleri Atlantis'e taşıyarak eve dönüş yolculuğu için hazırlanmaya başladılar.

Expediction-13 ve STS-115 ekipleri görev komutanı Brent Jett ile birlikte geleneksel mürettebat haber konferansında yer aldılar. Jett, görevin ne kadar başarılı olduğuna dair konuşma yaparken izlenecek yapısal görevlere değindi. Konuşmasında ‘'Geriye kalan montaj görevleri zorlu olacak. Bir sonraki görevlerde de bunlara benzer taşımalarımız olacak. Montajlamada iyi bir başlangıç yaparak görevi sonlandırdık. Gelecek ekiplere iyi dersler vereceğimizi düşünüyorum.sözlerine yer verdi.

ISS, 9. gün ayrılmadan sonra yeni konumunu alırken

Dokuzuncu uçuş gününde Atlantis, uzay istasyonundaki STS-115 görevlerini tamamlayarak istasyondan uluslararası saat ile 12.50'de ayrıldı. STS-115 ile Expediction-13 ekibi arasında geleneksel vedalaşma seremonisi gerçekleştirildi. Daha sonra Atlantis ile uzay istasyonu arasındaki köprü uluslararası saat ile 10.27'de kapatılarak kilitlendi. Sızıntı testleri yapıldıktan sonra Atlantis bağlantı yerinden ayrılarak yeni konfigürasyona girmek için kendi etrafında 360 derece dönüşlere başladı.

STS-115'in ekibi onuncu uçuş günü sabahını Atlantis'in ısı kalkanının on ikinci gün gerçekleşecek olan atmosfere yeniden girme görevi için denetim gerçekleştirerek geçirdiler.

Uluslararası uzay istasyonunun arkasında 80 kilometre turlayarak ekip Atlantis'in robotik kolunu ve patlama sensör sistemini kullanarak burun ya da kanatların kenar kısımlarının aracın mikro asteroidler ve uzay hurdaları tarafından hasar almadığı kontrol edildi. Ekip günün geri kalan ışıklı görev kısmını ekipmanları atmosfere yeniden giriş ve iniş için hazırlamaya başladılar.

Atlantis'in uçuş güzergahında hareket eden tanımlanamayan cisim.

Tanımlanamayan cismin yüksek çözünürlüklü görüntüsü.

11. gün sabahı astronotlar Jeff ve Ferguson, Atlantis'in etki kontrol iticilerini test ettiler ve bilgisayarları kullanarak iniş talimi yaptılar. İticiler atmosfere giriş sırasında aracın pozisyonunu değiştirmek için kullanılacaktı.

Ayrıca ekip bu zaman içerisinde röportaj da yaptı. Bu röportaj sırasında astronot Ferguson, ekibin dört gözle iniş zamanını beklediğini söyledi. Ferguson röportaj sırasında : ‘'Şu ana dek yaptığımız işlerde iyi iş çıkardığımızı düşünüyoruz. Artık atmosfere geri dönmek ve dört gözle yarın içinde bir saatte başarılı bir şekilde iniş yapmayı bekliyoruz.diye ekledi.

Röportajdan sonra ekip atmosfere giriş için yaptıkları hazırlıklara gereksiz ekipmanları istiflemeye ve iniş için gerekli diğer öncelikli görevleri yapmaya devam etti. Fakat ekip günün ilerleyen saatlerinde görev kontrol merkezine, tepki kontrol sistemini test ederken aracın yörüngesiyle aynı doğrultuda olan tanımlanamayan bir cisim gördüklerini rapor ettiler. Astronotlar bu nesneyi yerleşik televizyon kamerası kullanarak belirlediler. Maalesef fotoğrafların çözünürlükleri iyi olmadığı için bu cismin ne olduğunu belirleyemediler.

Daha sonra bu görüntülerin daha detaylı incelenmesi için görev kontrol merkezine gönderilerek uçuş analizcilerinin bu cismi tanımlamaları hedeflendi. Uçuş kontrolcülerine göre bu cismin Atlantis'ten kopma ihtimali vardı ve böylece bu cismi tanımlayabileceklerini umdular. Büyük bir olasılıkla bu cisim zararsızdı. Bu cismin buz ya da uçuşun ilk evreleri gözlemlenen zarar görmüş ısı kalkanının bir parçası olabileceğiydi. Fakat bu cismin çok önemli bir bölümden kopma olabileceğiydi. Bu olasılık aracın termal koruma sisteminin kaplamalarından biri olma ihtimaliydi.

Görev kontrol merkezi, Atlantis ekibine mekiğin robotik kolunu çalıştırmalarını ve aracı yeniden incelemelerini istedi. Bu incelemelerle bir takım testler yapılacaktı. Böylece 12. günde aracın atmosfere giriş için güvenli olup olmadığına karar verilecekti. Bu harici incelemeyle aracın Çarşamba günkü inişi, eklenen kötü hava koşulları nedeniyle atmosfere girişi ve inişi bir gün ertelendi.

11. uçuş günü Atlantis ile aynı doğrultuda yörünge yapan tanımlanamayan cismin belirlenmesinden sonra uçuş kontrolcüleri 12. uçuş günü sabahının erken saatlerinde aracın robotik kolunu kullanarak Atlantis'in üst yüzeyini incelediler. Gövdede bulunan astronotlar ise Atlantis'in alt bölümündeki endişe duyulabilecek bölgeleri gözlemlediler. Gözlemlemelerin ardından ekip, Houston'daki görev kontrol merkezi tarafından aracın bom sensörünü kullanarak Atlantis'in ısı kalkanını daha fazla kontrol etmelerini istedi.

Tekrar yapılan taramaların ardından gece boyunca uçuş kontrolcülerinin yük bölmesindeki analizlerini sürdürdüler. Bu işlemlerin tamamlanmasının ardından Atlantis için daha fazla güvenlik prosedürü kalmadığına karar verildi ve görev kontrolcüleri yörüngeyi atmosfere giriş için temizledi. Bunlar uzay mekiğinin Perşembe günü sabahı inmesi için bir sağlık sertifikası niteliğindeydi ve buna eklenen hava koşullarının iniş için elverişli olması durumu çok daha iyi bir hale getirmişti. Bu sayede Atlantis'in bir sonraki gün için güvenle iniş yapmasına olanak sağlanmış oldu. Ekip günün geri kalan kısmında iniş için hazırlıklara devam etti. Bu hazırlıklar arasında motoru kaplama ve ku bant antenini televizyon yayını için istiflemek gibi hazırlıklar denilebilir. İncelemeler sırasında ekip Soyuz TMA-9 uzay aracının uluslararası uzay istasyonuna yukarıdan bağlandığını gördüler. Soyuz TMA-9 aracı Expediction 14 ekibinin ilk yarısını taşıyan araçtı.

STS-115 görevi biterken Atlantis ve ekibi 33. piste iniş yaparken.

Atlantis'in paraşütleri açıkken 33. pistte sürüklenmesi.

Mikro meteroid tarafından verilen zarar. (NASA)

Görevin son günü olan 13. günde atmosfere giriş için son protokoller, iniş için yerini alma, sayısız bilgi alma ve öğleden sonra gerçekleştirilen konferanslarla geçti. İnişe geçme işlemi Kennedy Uzay Merkezi'ne inişten saatler öncesinden başlamıştı. Niş işlemi yardımcı yedek güç biriminin doğu saat birimiyle 04.37'de yeniden çalıştırılmasıyla başladı. Bu işlemin ardından yük bölmelerinin kapıları kapatıldı ve araç doğu saatiyle 04.45'te mühürlendi. Atlantis ekibi, Houston'da bulunan Görev Kontrol Merkezi'nden doğu saati ile 04.52'de gelen son emir olan devam edin ile iniş için harekete geçtiler. Ekip, uzay mekiğinin yörüngeden çıkması için manevra yapmaya başladı. Böylece motorları hareket yönüne çevrilerek hızının yavaşlaması sağlanmış oldu ve böylelikle yörüngeden alçalmaya başladı.

Yörüngeden çıkmak için ateşleme doğu saatiyle 05.15'te başladı ve bu ateşleme iki motorunda tam güçle çalışmasıyla 2 dakika 40 saniye sürdü. Araçta bulunan astronotlar ateşlemenin çok iyi olduğunu ve Atlantis'in, atmosferden Hint Okyanusu'na doğru alçalırken ateşlemeyle ilgili hiçbir değişiklik yapmak zorunda olmadıklarını belirttiler.

Yörüngeden çıkmak için yapılan ateşlemeden sonra Atlantis ekibi ekstra olarak bulunan yakıtların boşaltımına başladı. Bu işlem yaklaşık olarak 3 dakika sürdü ve doğu saati ile 05.26'da tamamlandı. Bu sırada araç inişten 55 dakika uzaklıktaydı. 25 dakika sonra Atlantis, yaklaşık olarak 130 kilometre yükseklikte doğu saati ile 05.51'de atmosferin etkilerini hissetmeye başladı. Daha sonra Atlantis'in 27. 000 km/s'lik hızının büyük bir kısmından kurtulması için aynı doğrultuda ateşleme gerçekleştirildi. Atlantis'in iniş için 760 km/s'den daha az bir hız da seyahat etmesi gerekiyordu. Uluslararası uzay istasyonu, Atlantis'in ayrılmasından sonra yeni konum alarak yapılan tüm manevraların astronotların yukarıdan gözlemlemesine olanak sağlamış oldu.

Doğu saati ile 06.08'de uzay mekiğinden sinyali Florida, Merritt Adası'nda bulunan MILA izleme istasyonu tarafından alındı. Bu GPS sinyali araç tarafından 3 dakika geç kabul edildi. Atlantis'in ilk belirlenmesinden 10 dakika sonra Kennedy Uzay İstasyonu'ndan 2 kere sonik patlama sesi duyuldu. Mekik alçalma sırasında 3 kere ses duvarını aştı. Bundan bir dakika sonra komutan Jett, Atlantis'in kontrolünü aldı ve gözle görülür mesafede bulunan Kennedy Uzay Merkezi Pist 33'e inişe geçti.

Atlantis'in ana iniş takımları doğu saati ile 06.21.30'da Kennedy Uzay Merkezi Uzay Mekiği İniş Birimi Pist 33'e inişini gerçekleştirdi. 6 saniye sonra ise burun iniş takımları da doğu saati ile 06.21.36'da yere değdi. Fırlatmadan 8 milyon kilometre sonra uzay mekiğinin tekerlekleri doğu saati ile 06.22.16'da durdu ve böylelikle STS-115 görevi de tamamlanmış oldu.

Sabah inişi gece inişi olarak kabul edildi. Çünkü gün doğumundan 48 dakika önce gerçekleştirilmişti ve böylelikle Uzay Mekiği Programının 21. gece inişi olmuştu. Bu iniş Kennedy Uzay Merkezi'nde yapılan 63. inişti ve Atlantis'in 27. göreviydi.