Operadaki Hayalet (film, 1943)

Paris Operası'nda orkestranın kemancılarından Erique Claudin (Claude Rains), operanın sopranolarından Christine Dubois'ya (Susanna Foster) gizliden gizliye büyük bir ilgi duymaktadır. Operada önemli yan rollerden birine çıkan Dubois'nın Signor Ferretti'den (Leo Carrillo) aldığı şan derslerinin masrafını da kendi maaşından karşılar ancak ona sağladığı bu destekten kızın hiç haberi yoktur.

Bu arada parmaklarında ortaya çıkan bir rahatsızlık nedeniyle orkestraya uyum sağlayamaz ve işine son verilir. Hayranlık duyduğu bu güzel sanatçıya yaptığı gizli hamilik 50'li yaşlarında olan Claudin'in bütün birikimlerini alıp götürmüştür. Para bulabilmek için ömrü boyunca üzerinde çalıştığı bir konçertoyu nota basımevine satmak ister, isimsiz bir besteci olduğu için eserine pek önem verilmez. Notalarını geri almak üzere gittiği basımevinde bir yanlış anlaşma sonucunda yayımcı ile tartışır ve onu öldürür. Paniğe kapılan yayımcının metresi klişehanede kullanılan asit tepsisini Claudin'in yüzüne fırlatır.

Yüzü yanan kemancı acı içinde kıvranarak oradan kaçar, peşindeki polisleri atlatmak için de kanalizasyon sistemine girer. Kanalizasyon sisteminin opera binası ile de bağlantısı vardır. Binanın altındaki geniş mahzenlere yerleşen Claudin operanın gardrobundan çaldığı maske ile yüzündeki yarayı gizler. Artık operada garip olaylar başgöstermeye başlamıştır. İstediği zaman binanın istediği bölümüne girebilen Claudin'e "Operanın hayaleti" adını takmışlardır. "Hayalet" genç sopranonun mesleğinde yükselmesine yardımcı olmayı sürdürür, ancak bu kez daha sert yöntemlere başvurur. Örneğin operanın divası birinci soprano Biancarolli'yi (Jane Farrar) zehirleyerek Dubois'nın onun yerine sahneye çıkmasını sağlar.

Dubois'nın iki hayranı daha vardır, operadaki rol arkadaşı tenor Anatole Garron (Nelson Eddy) ve polis müfettişi Raoul D'Aubert (Edgar Barrier). Her ikisi de güzel sopranonun kalbini çalmak için bir yarış içindedirler. Bu arada operanın hayaletini yakalamak için de çalışmalar devam etmektedir. İsteklerinden biri yerine getirilmeyen "Hayalet" bir temsil sırasında operanın devasa avizesini seyircilerin üzerine düşürür ve çıkan kargaşada Dubois'yı binanın altındaki labirentlere kaçırır. Yaşadığı yer olan bu loş mekanda ona piyanosuyla eserini icra ederken Dubois aniden onun maskesini çıkarır ve gördüğü manzara karşısında çığlık atarken Garron ve Raoul onu kurtarmak üzere yetişirler. Raoul'un silahından çıkan ses tüm yeraltı mahzeninin yıkılmasına yol açar. "Hayalet" yıkıntılar altında kalırken diğerleri kurtulur.

Filmin uyarlandığı roman Fransız gazeteci yazar Gaston Leroux (1868-1927) tarafından 1909 yılında yazılmıştı. İlk yazıldığı yıl kitap halinde basılmamış, 23 Eylül 1909'dan 8 Ocak 1910'a kadar Le Gaulois'[3] adlı gazetede tefrika edilmişti. Daha sonra kitap halinde de basılan eser başlarda fazla ilgi görmemişti. Bugün klasikler arasında sayılan roman birçok kereler sinemaya uyarlandı.[4]

Filmin müziğini yedi kez "En İyi Özgün Müzik Akademi Ödülü"ne aday gösterilen Amerikalı film müziği bestecisi ve yönetmeni Edward Ward yapmıştır. Ward bu filmle ödüle bir kez daha aday gösterilmişti. Konusu tarihi bir opera binasında geçen bu Gotik korku filminde oldukça uzun tutulmuş birden çok klasik opera sahnesi mevcuttur. Bu nedenle yönetmen Arthur Lubin, "Operadaki Hayalet"i bir korku filminden çok müzikale yakınlaştırdığı şeklinde eleştiriler de almıştı. Müzik direktörü Edward Ward Pyotr İlyiç Çaykovski'nin "4. Senfoni"si ile Frédéric Chopin'in bazı temalarınından uyarlamalar yapmıştı. Filmde hayalet (Claude Rains)'in bestelediği ve piyanoda seslendirdiği "Lullaby of the Bells" ise Edward Ward'un kendi bestesidir. Filmde işitilen müzik parçaları şunlardır:

• "Lullaby of the Bells", Beste Edward Ward, sözler: George Waggner, seslendirenler: Susanna Foster ve Nelson Eddy.
• "Martha (III. Perde, opera parçası)" Friedrich von Flotow, sözlerin İngilizce çevirisi: William von Wymetal, seslendirenler: Nelson Eddy, Jane Farrar (aslında Sally Sweetland seslendiriyor-dubaj), Susanna Foster & topluluğu.
• "Amour et Gloire" (filmdeki Fransız opera sahnesi), Frédéric Chopin'in temalarından Edward Ward tarafından uyarlandı. Sözler George Waggner, İngilizce çeviri: William von Wymetal, seslendirenler: Nelson Eddy, Jane Farrar (aslında Sally Sweetland seslendiriyor-dubaj), Susanna Foster & topluluğu.
• "Le Prince Masque du Caucasus" (filmdeki Rus opera sahnesi), Pyotr İlyiç Çaykovski'nin "4. Senfonisi"nden Edward Ward tarafından uyarlandı. Sözler George Waggner, İngilizce çeviri: William von Wymetal, seslendirenler: Nelson Eddy, Nicki Andre & topluluğu[5].

1943 yılında filmin çekimlerinin gerçekleştirildiği ve Universal Stüdyoları'nın içinde yer alan film seti aslında filmin 1925 yılında sessiz çekilen önceki versiyonu için inşa ettirilmişti. "Operadaki hayalet"'in 1925 versiyonunu Rupert Julian yönetmiş, başrolünde de Lon Chaney oynamıştı. Set Paris'teki Opéra Garnier'nin birebir kopyası olarak yaptırılmıştı. 1943 yılındaki versiyon sesli çekileceği için 100.000 dolar daha harcanarak ses geçirmeyecek şekilde izole edilmişti. Çok ihtişamlı ve dayanıklı bir şekilde inşa ettirilen opera salonu şeklindeki bu film seti stüdyo tarafından birçok başka filmin çekimlerinde de kullanılmıştır. Bunlardan bir tanesi de Boris Karloff'un başrolünde oynadığı 1944 tarihli korku filmi The Climax'tir. Bugün hala ayakta olan bu set Dünyada olduğu gibi muhafaza edilmiş en eski film seti olma unvanını da taşımaktadır.[2][6]

• "Operadaki Hayalet" in bu 1943 versiyonu "hayalet" kısmından ziyade daha çok "opera" kısmıyla ön plana çıkar. Başrol oyuncularından ikisi gerçek opera sanatçıları olan soprano Susannah Foster ve tenor Nelson Eddy'dir. Ayrıca filmde opera bölümlerine uzun uzadıya yer verilmiştir. Güldürü unsurlarına da sıklıkla yer verilen film, 1925 versiyonuna kıyasla korkutucu olmaktan oldukça uzaktı. Zaten Claude Rains'de kendisine abartılı ve korkutucu bir makyaj yapılmasına karşı çıkmıştı. Kibar bir İngiliz aksanıyla sakin bir tonda konuşan Rains'i zaten bir korku filmi aktörü olarak düşünmek bile mümkün değildi. Bütün bunlar göz önüne alındığında final sahnesinde Rains'in maskesini çıkarttığında Dubois'nın sergilediği dehşet ifadesi biraz abartılı ve absürt kaçmıştır. Her şeye rağmen 1943'te film gişede büyük bir başarı kazanmıştı.[2][7]
• Filmin küçük rollerinden birinde oynayan Hume Cronyn'in sinemadaki 2. filmidir.
• Orijinal senaryoya göre Claudin'in filmin sonunda Christine Dubois'nın babası olduğunun ortaya çıkması gerekiyordu. Babası hem Christine'i hem de karısını müzik kariyeri uğruna terk etmiş olacaktı. Ancak bu bölüm filmden çıkartılınca ortada Claudin'in Christine'e olan tutku derecesindeki bağlılığını açıklayacak bir şey kalmamış olmaktadır.[6]

• Das Phantom der Oper (1916) Almanya. Siyah beyaz, Sessiz
• The Phantom of the Opera (1925) ABD. Sessiz çekildi, Siyah beyaz + İki şeritli Technicolor renkli bölümleri var. (1929)'da ses eklenerek tekrar piyasaya sürüldü. Yönetmen: Rupert Julian, Oyuncular: Lon Chaney
• Phantom of the Opera (1943) Bu maddenin konusu
• "El Fantasma de la ópera" (1960)
• The Phantom of the Opera (1962) Yönetmen: Terence Fisher Oyuncular: Herbert Lom
• Phantom of the Paradise (1974)
• The Phantom of the Opera (1983) (TV)
• The Phantom of the Opera (1987) (Video filmi)
• The Phantom of the Opera (1989)
• The Phantom of the Opera (1990) (TV) Mini dizi
• The Phantom of the Opera (1991) (TV)
• "O Fantasma da Ópera" (1991)
• Il Fantasma (1998) (Video filmi)
• Il Fantasma dell'opera (1998)
• The Phantom of the Opera (2004) Yönetmen: Joel Schumacher Oyuncular: Gerard Butler, Emmy Rossum, Patrick Wilson

• IMDb'de Phantom of the Opera
• allmovie.com'da "Phantom of the Opera"28 Haziran 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.