Nikolaus Otto

Nikolaus August Otto (14 Haziran 1832 – 28 Ocak 1891), içten yanmalı motoru bulan Alman makine mühendisidir.

Nikolaus August Otto
Doğum Nikolaus August Otto
10 Haziran 1832
Holzhausen an der Haide
Almanya
Ölüm 28 Ocak 1891
Köln, Almanya
Meslek Mühendis, Mucit
Otto'nun atmosferik motoru
Otto'nun 1876 dört zamanlı motoru
Otto'nun 1876 dört zamanlı motorunun diağramı

Hayatı ve çalışmaları

1832 yılında Holzhausen’de doğdu. İlk öğreniminin ardından 1848'de 16 yaşında iken okulu bıraktı. Hayatını bakkaliyecilik yaparak kazanmaya başladı ve daha sonra Köln’e taşındı. 1859'da Etienne Lenoir (şeker toptancısı)in gaz- kömürlü dizaynını ilk kez görmesinden etkilenerek içten yanmalı motorlarla ilgili deney öncelikli çalışmalara başladı.

Lenoir motoru

1860 sonbaharının sonlarında Otto ve erkek kardeşi Paris'te Jean Joseph Etienne Lenoir tarafından yapılan yeni bir gaz motorunu öğrendi.[1] Kardeşler Lenoir motorunun bir kopyasını yaptılar ve Ocak 1861'de Prusya Ticaret Bakanlığı'na Lenoir (Gaz) motoruna dayanan sıvı yakıtlı bir motor için patent başvurusunda bulundular ancak başvuru reddedildi.

İlk dört zamanlı motor, 1861

Otto sıkıştırılmış yakıt şarjı kavramının farkındaydı ve 1861'de bu prensibi kullanarak bir motor yapmaya çalıştı. Kırılmadan önce motor sadece birkaç dakika çalıştı. Otto'nun kardeşi kavramdan vazgeçti ve Otto'nun başka yerden yardım aramasına neden oldu.[1][2]

1862'den 1863'e kadar Otto, motoru iyileştirmek için Köln Mekanikçi Michael J. Zons'un yardımıyla deneyler yaptı. Para sıkıntısı çeken Otto, 1862'de motoru üzerinde çalışmaya devam etmek için Carl Mertens için çalıştı.[1]

Eugen Langen

1864'ün başlarında Otto araştırmasını finanse etmek için yatırımcılar aradı. Babası şeker sanayicisi olan Eugen Langen'i buldu. 31 Mart 1864'te birlikte bir ortaklığa girdiler ve Köln'deki bu şirkete NA Otto & Cie adını verdiler. Bu tamamen içten yanmalı motorların tasarım ve üretimine odaklanan dünyanın ilk şirketidir.[1]

1864 Otto & Langen motoru serbest pistondu atmosferik motor (gaz patlaması vakum oluşturmak için kullanıldı ve güç pistonu geri getiren atmosfer basıncından geldi). Bu motor, Lenoir ve Hugon’un yaptığı atmosferik motorlarının yarısından daha az gaz tükettiği için ticari başarı kazandı. Lenoir motoru çift etkili bir motordu. Esasen bu motorlar aydınlatma gazıyla çalışmak üzere değiştirilmiş buhar motorudur. İtalyan mucitler Eugenio Barsanti ve Felice Matteucci'nin 1857 tarihli 1625 sayılı İngiliz Patentindeki motorları yapılmıştı ve bir müzededir. Otto'nun motorunun aksine bunlar hiçbir şekilde karşılaştırılamaycak iki zamanlı atmosferik motorlardır.

Lenoir'in motorları 700 adet civarında satılan seri üretime ilk giren motorlardı.

Modern motorun öncülü olan ve VDI tarafından belirtilen Otto motoru, Otto'nun dördüncü tasarımıdır. Aşağıdaki motorları yaptı:

  • 1861: Lenoir'in atmosferik motorunun bir kopyası
  • 1862: dört zamanlı sıkıştırılmış şarj motoru (Rochas'ın patentinden önce) neredeyse anında bozulduğu için başarısız oldu.
  • 1864: ilk başarılı atmosferik motor
  • 1876: "Otto" çevrimi motoru olarak kabul edilen dört zamanlı sıkıştırılmış şarj motoru. "Otto çevrimi" terimi tüm sıkıştırılmış şarjlı, dört zamanlı motorlara uygulanır.[3]

Tüm ticari başarısı için 1875 yılına kadar yılda 634 motor üreten şirket [4] Otto ve Langen motoru teknik bir çıkmaza girmişti: sadece 3 hp (2,2 kW; 3,0 PS) güçte ancak çalışması için 10-13 ft (3,0-4,0 m) boşluk payı gerekiyordu.[5]

Otto dikkatini 1862'de başarısız olduğu dört zamanlı çevrime çevirdi.[6] Büyük ölçüde Gottlieb Daimler tarafından şirkete getirilen Franz Rings ve Herman Schumm'un çabaları nedeniyle Otto, dört Zamanlı Sıkıştırılmış Şarj motorunu yapmayı başardı.[5] Otto Sessiz Motoru "Otto çevrimi" nin atıfta bulunduğu Otto & Langen motoru değil bu motordur. Bu silindirde sıkıştırmayı kullanan ticari başarılı ilk motordu. Rings-Schumm motoru 1876 sonbaharında yapıldı ve hemen başarılı oldu.[5]

Otto Anna Gossi ile evlendi ve çiftin kayıtlı yedi çocuğu vardı. Oğlu Gustav Otto büyüdüğünde uçak üreticisi oldu.

Otto çevrimi

Otto motoru sabit motor olarak tasarlandı ve motorun hareketinde strok bir silindirdeki pistonun yukarı veya aşağı doğru hareketidir. Daha sonra otomobil motor olarak kullanıldığında dört zamanlı motor olarak adlandırıldı:

  • (1) giriş stroku- kömür gazı ve hava pistonun aşağıya doğru hareketiyle yanma odasına girer,
  • (2) yukarı sıkıştırma stroku- piston karışımı sıkıştırır,
  • (3) aşağı doğru güç stroku - yakıt karışımı alevle ve daha sonraları bulunan elektrik kıvılcımı ile patlar,
  • (4) yukarı doğru egzoz stroku - egzoz gazı yanma odasından dışarı atılır.

Otto motorunu sadece sabit motor olarak sattı.

Önceki patentler

Otto birkaç farklı ulustan ve birkaç farklı özellik için birçok patent almıştı. Eski yöneticisi Gottlieb Daimler nakliye için küçük motorlar yapmak istediğinde Otto ilgilenmedi. Daimler gitti ve Maybach'ı da yanına aldı. Daimler Otto'ya (Deutz AG) telif ücreti ödemek istemedi ve bu nedenle bir çözüm bulmak için bir avukat tuttu. Avukatın bulduğu şey 1862'de Fransız mühendisi Beau De Rochas 'a dört zamanlı motor kavramı için verilen bir patentti. Bu Otto'nun patentlerinden birini kaybetmesine ve Daimler'in Almanya'da telif ücreti ödemeden motorlarını satmasına izin vermesine neden oldu. Ne Otto ne de Daimler Rochas patentinin farkında değildi. Rochas asla bir motor yapmadı. Muhtemelen bunu yapamazdı.[7] Marcus, Barsanti, vb. gibi Otto motorundan önce geldiği belirtilen icatların birçoğu yakıt yükünü sıkıştırmayan iki çevrim (iki zamanlı) atmosferik motorlar içindir. Otto'nun atmosferik motoru VDI (ve diğer kuruluşlar) Otto motor tipi değildir. Tek önemli motorlar Lenoir'den olanlardı. Motorları seri üretime giren ilk motorlardı. Lenoir sonunda yaklaşık 700 motor sattı.

Bu icat yapılana dek tüm motorlar dıştan yanmalı motorlar yani yakıtın ayrı bir bölmede yandığı motorlardı. Şirket bugünde Deutz AG. ismi ile varlığını sürdürmektedir.

Gottlieb Daimler ve Wilhelm Maybach ile Otto çevrimi veya 4 zamanlı çevrim fikrini ürettiler.

En son tarihi araştırmalara göre İtalyan mucitler Eugenio Barsanti ve Felice Matteucci 1854 yılında Londra’da içten yanmalı bir motorun düzgün olarak çalışan ilk versiyonunun patentini aldılar. (Patent no: 1072) Otto motoru bazı parçalarında bu emsalden az miktarda esinlenmiştir. 1879’da Almanya’nın başka bir yerinde bu çalışmalardan bağımsız olarak, Karl Benz kendi içten yanmalı motoru için patent almış ve 1885’te 3 tekerlekli bir otomobili hareket ettirmek üzere kullanmış ve patentini onaylatmıştır.

Otto motorunu henüz harekete geçirmeden sattı. 1926’da Karl Benz ve Gottlieb Daimler şirketlerini birleştirdi.

Üretim

Piyasaya sürüldükten sonraki 17 yılda 50.000'den fazla motor üretildi.[8]

Başarılar

Otto, motorları için çok sayıda onursal ödül aldı.

  • 1864 atmosferik motor 1867 Paris'teki Dünya Sergisi 'nde Altın Madalya kazandı.[9]
  • 1882'de Otto Würzburg Üniversitesi 'nden Fahri Doktora aldı.[3]
  • Evi yerel yönetim tarafından tanıtılan bir müzeye dönüştürüldü.
  • 1936'da Alman Mühendisler Birliği başkanı Profesör Nagël, DIN Standard 1940'ın "Ottomotor" un yakıt karışımını emen, sıkıştıran ve özel bir cihazla ateşleyen tüm motorlar için geçerli olduğunu belirterek "patlayıcı motor", "patlamalı motor", "benzinli motor" ve "ateşlemeli motor" terimlerini değiştirdiğine karar verdi.[3]

Kilometre Taşları
  • 1862: Dört zamanlı motorlarla ilk deneyler yapıldı
  • 1864: Dünyadaki ilk motor fabrikasının kurulması: NA Otto Cie
  • 1867: Gaz motoruna Paris'teki Dünya Sergisinde Altın Madalya verildi
  • 1869: Şirket taşındı ve adını "Langen, Otto ve Roosen" olarak değiştirdi
  • 1872: Şirket daha büyük tesislere taşındı ve adını Deutz Gasmotoren Fabrik olarak değiştirdi
  • 1876: Dört zamanlı motor geliştirildi (Otto motor)
  • 1882: Atmosferik motorun üretimi 2649 adet yapıldıktan sonra durduruldu.[10]
  • 1884: Nicolaus Otto elektrikli ateşlemeyi icat etti
  • 1885: Gottlieb Daimler ve Karl Benz, sıvı petrol motorları kullanarak ilk otomobilleri yaptılar.[11]

Ayrıca bakınız
  • İçten yanmalı motorun tarihi
  • Alman mucitler ve kaşifler

Kaynakça
  4. Wise, David Burgess. "Daimler: Founder of the Four-Wheeler", in Northey, Tom, ed. World of Automobiles (London: Orbis, 1974), Volume 5, p.482.
  5. Wise, p.482.
  6. Dugald Clerk, "Gas and Oil Engines", Longman Green & Co, 1897, pp.17-18.
  7. New Scientist (Vol 95 No 1322 bas.). 9 Eylül 1982. s. 714.
  8. Johnson, Da'vel (17 Şubat 2014). "History of Science 2014: Nicolaus August Otto". 24 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2016.
  9. Lay, M. G. (24 Ekim 1992). Ways of the World: A History of the World's Roads and of the Vehicles That Used Them. Rutgers University Press. ISBN 9780813526911 – Internet Archive vasıtasıyla.
  10. "Deutz - History". 4 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  11. "Otto, Nicolaus August - Die 100 größten Rheinland-Pfälzer - Regionen - Archiv". 5 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.