LaVeyan satanizm

LaVeyan satanizm, ateizm ve materyalizm temelli bir inanıştır. Felsefi yönden: bireycilik, egoizm, kısasa kısas ve belirli sınırlar dahilinde hazcılığı savunmaktadır.

LaVeyan satanistler birer ateisttir, ve Şeytan'ın varlığına inanmazlar[1]. Şeytan'ın varlığına inanmadıkları gibi, "Tanrı, Ruh, Büyü, Cennet, Cehennem" gibi doğaüstü kavramların hiçbirine inanmazlar[2]. LaVeyan satanistler materyalisttir. Metafizik kavramların hepsini reddederler.

LaVeyan satanizm, Şeytan kavramını doğaüstü bir varlık olarak kabul etmez. Şeytan'ı bir sembol olarak kabul eder. Bu sembol, LaVeyan satanizmin felsefesini tanımlamaktadır. LaVeyan satanistlere göre, Şeytan; insanın vahşi doğasını temsil etmektedir. Şeytan, insanın içindeki hayvani duyguları, içgüdüleri ve dürtüleri temsil eder. İnsanlar içlerindeki bu içgüdüleri temel alarak yaşamalıdır. LaVey'e göre: İnsanlar tarafından uydurulan "Tanrı" kavramı bunları yasaklamıştır, ve günah olarak kabul etmiştir. Şeytan simgesi bunun tam zıttını oluşturmaktadır. Satanist bir birey, Şeytan'ın temsil ettiği bu kavramlara göre yaşamalıdır.

Ayinler tamamen bireysel terapi amaçlı yapılır, ve grup üyeleri arasındaki bağı güçlendirme amacı da gütmektedir. Ayini düzenleyen Şeytan Kilisesi üyeleri, bu ayinlerin herhangi bir doğaüstü etki edeceğine inanmamaktadır.

Ayinler Şeytan Kilisesi üyelerinin evlerinde düzenlenmektedir. Bu ayinler, Anton Szandor LaVey'in yazdığı Şeytani İncil'deki kurallara göre uygulanmaktadır.[3]

LaVey'in kurucusu olduğu bu Satanist grubun temel hedefi, tanrı inancına karşı çıkarak felsefi temelli bir din oluşturmaktır. LaVeyan satanizmde özel olarak Hristiyanlığa, fakat genel olarak "tanrı" inancını içeren bütün dinlere karşı çıkış vardır.

LaVeyan satanizm, öncelik olarak insanların "tanrı" kavramından tamamen kurtulması gerektiğine inanmaktadır. Çünkü tanrı kavramı, Laveyan satanizm'e göre uydurmadan ibarettir ve gerçek değildir.[4]

LaVey felsefesi; yaşamdan keyif alabilmek, yaratıcılık, özgüven, bağımsızlık, kendine saygı, sadece karşılıklı cinsellik, güçsüzlerden çalmamak, yemeğini çalmayan hayvanlara ve çocuklara zarar vermemek, zeka ve entellektualite gibi satanik etikleri (nezaket, güven, intikam ve varoluş) savunmuş olmasına karşın genellikle ön yargı, yanlış anlamalar ve öznel uygulamalar sonucu kaotik olarak kabul edilmiştir.[5][6]

Temelinde bir şekilde kötülerin yani zekilerin kazanacağını ve en iyi olanın galip geleceğini iddia eden, aykırı fakat sınırları olan bir felsefedir. Şeytan ayetleri kitabında, LaVey; çıkar ve ego'yu en ön planda tutmuştur. Şeytani İncil'de önemli bir ayet "Lüzumsuz kötülük yapmak çıkarlara aykırıdır." maddesiyle vurgulanarak kriter olarak yorumlanmıştır.

LaVey akımın sempati duyduğu ve lusiferizmle özdeştirdiği diğer bir kavram "Her iyiliğin içinde biraz kötülük; her kötülüğün içinde biraz iyilik" kuramına dayanan Ying Yang öğretisidir.

LaVey, 1966'da San Fransisko'da Şeytan Kilisesi'ni (The Church of Satan) kurmuş ve onun başrahibi olmuştur. LaVey, organize faaliyetlerinin çoğunu kilise mensupları dışındakilere çevirmiş ve kitaplar yazmaya başlamıştır.

Bu tür faaliyetlerinin bir sonucu olarak, aşağıdaki kitaplar çıkmıştır:

• Şeytani İncil (1969) (Şeytani İncil)
• The Satanic Rituals (1972) (Şeytani Ayinler)
• The Satanic Witch (1989) (Şeytani Cadı)
• The Devil's Notebook (1992) (İblis'in Not Defteri)
• Satan Speaks! (1998) (Şeytan Konuşuyor!)