Karel Dobbelaere

Nieuwpoort şehrinde doğmuş olan Karel, Leuven'deki Katholieke Universiteit ( Katolik Üniversitesi ) 'nde okudu. 1966'da Sosyal Bilimler doktorasını aldı ve okuduğu üniversiteye profesör olarak atandı. Din sosyolojisi adı altında çeşitli çalışmalar yaptı. Meslektaşı ile birlikte yeni dini hareketler ve mezhepleri araştırmak adına saha çalışmalarında bulundu.

200' den fazla kitap, makale ve çalışması bulunmaktadır.

Yayımlanmış eserleri arasında Sekülerleşme: Üç Düzeyde Bir Analiz (PIE — Peter Lang, 2002), Bir Zikir Zamanı (Clarendon, 1994) ve Sekülerleşme: Çok Boyutlu Bir Kavram (Sage, 1982) bulunmaktadır.

Dobbelaere, klasik sekülerleşme teorisini savunmasıyla bilinir ve bu şekilde eleştirilir. Ancak, Dobbelaere'in sekülerleşme teorisi, üç farklı şekilde incelenmesi gerektiğini savunmaktadır. Onlara “makro-laikleşme”, “mezo-laikleşme” ve “mikro-laikleşme” demektedir.

“Makro sekülerleşme”, dinin toplum üzerindeki azalan etkisi anlamına gelir. Dobbelaere, en azından Batı toplumlarında sosyal ve politik seçimlerin dinden daha az etkilendiğine dair çok az şüphe olduğuna inanmakta ve çoğu sosyoloğun bu noktada tartıştığını belirtmektedir.

“Mikro sekülerleşme” özel inanç alanını ifade eder. Diğer laikleşme teorisyenlerinin aksine, Dobbelaere dinin gerçekten de "kurumsallaşmış" özel inançlar ve uygulamalar düzeyinde hayatta kaldığını gözlemler. Burada yine din sosyologlarının çoğunun onunla hem fikir olacağına inanıyor.[1]

Dobbelaere, teorisinin en tartışmalı kısmının, “mezo-sekülerleşme” dediği şeyle ilgilendiğinin bilincindedir; bununla birlikte, kiliseye katılım ve kurumsal dine yapılan bağışlar gibi çeşitli göstergelerle ölçülen dinin örgütsel seviyesinin azalması anlamına gelir.  Dobbelaere, dini örgütlerin ve kurumların modern dünyada genellikle düşmekte olduğunu savunurken, eleştirmenleri bu sekülerleşme biçiminin yalnızca Batı Avrupa için tipik olduğunu iddia etmekte, ancak ABD'de, Latin Amerika'da, Asya ve Afrika'da böyle değildir.[2]