Küçük İskitya

Küçük İskitya veya Aşağı İskitya (Latince: Scythia Minor; Yunanca: Μικρά Σκυθία, Mikrá Skythia), kuzey ve batısında Tuna Nehri, doğusunda Karadeniz ile sınırlandırılan eski çağlardaki bir bölgedir. Toprakları, bugün Romanya ve Bulgaristan sınırları içinde kalan Dobruca bölgesine tekabül etmektedir.

Küçük İskitya'daki büyük şehir ve koloniler

Bölgeyi ilk olarak Herodot, Tuna Deltası'nın kuzeyinden başlayan İskitya bölgesi olarak tanımlar. MÖ 2. yüzyıldan kalma, içinde Agatokles için yazılan Histria şehrine ait bir kararın bulunduğu bir anıtta bölge yine İskitya adıyla anılır. Literatürde "Scythia Minor" (Mikrá Skythia) adını ilk kez Strabon, ilk yüzyılın başlarında ortaya koyduğu eseri Coğrafya (Geografika)'da kullanmıştır.

MÖ 7. yüzyılda bölgenin Karadeniz kıyılarında birçok Yunan kolonisi kurulmuştur. En eski yazılı Yunan tutanakları bölgenin, zamanla Getae ve Daci olarak anılan Traklar tarafından mesken tutulduğunu aktarır. İlerleyen dönemlerde bölge, Kelt ve İskit akınlarına maruz kalmıştır. Bir dönem Daçya Krallığı sınırları içinde kalmış, Roma İmparatorluğu'nun eline geçince Aşağı Moesia Eyaleti'nin bir parçası hâline gelmiştir. Bölge Diocletianus'un reformları ile Moesia'dan ayrılarak Trakya Psikoposluğu (Diocese)'nun bir parçası olan İskitya Eyaleti'ne bağlanmıştır. İmparatorluğun 395'te dağılmasından sonra bölge, Bizans İmparatorluğu'nun hakimiyetine geçmiştir. Bölge, 7. yüzyılda Slavlar ve Bulgarların eline geçene kadar Küçük İskitya adıyla anılmıştır. Ardından bu isim kullanımdan çıkmıştır.