Joyce Kozloff

Joyce Kozloff (1942 doğumlu), 1990'lı yılların başlarından beri süren haritacılık üzerine kurulu siyasi hedefli çalışmaları olan bir Amerikalı sanatçıdır. 

Joyce Kozloff
Doğum adı Joyce Blumberg
Doğum Aralık 14, 1942
Evlilik(ler)i Max Kozloff
Sanat eğitimi

Carnegie Mellon University

Columbia University
Katıldığı akımlar
Desen ve Dekorasyon
Feminist Sanat Hareketi
[joycekozloff.net Resmî sitesi]

Kozloff, Desen ve Dekorasyon hareketinin asıl üyelerinden biriydi ve 1970'lerin feminist sanat hareketlerinde öncü bir sanatçıydı. Yaşamı boyunca kadınlar ve barış eylemlerinde aktif olmuştur. Heresies Kolektifinin kurucu üyelerindendi.

Kişisel hayat ve eğitim

Joyce Blumberg, 14 Aralık 1942'de, Adele Rosenberg ve Leonard Blumberg Somerville kızı olarak, New Jersey'de dünyaya geldi. New Jersey'de doğan Leonard, bir avukattı. Adele ise toplum örgütlerinde aktifti. Her ikisinin de aileleri Litvanya'dan göç ettiler. Adele’nin iki küçük kardeşi -Bruce ve Allen- vardır.

1959 yazında, Joyce New York Sanat Öğrencileri Birliği'nde sanat okudu. 1962 yazında Rutgers Üniversitesi'ne girdi ve sonraki yaz ise Università di Firenze’ne gitti. 1964 yılında Carnegie Institute of Technology’de Güzel Sanatlar Fakültesi'nden mezun oldu. Daha sonra Columbia Üniversitesi'ne girdi ve 1967'de Güzel Sanatlar Yüksek Lisans derecesi aldı. Joyce ve Max’ın dini olmamasına rağmen, 2 Temmuz 1967'de Max Kozloff'la evlendi ve ailesinin Ortodoks hahamı tarafından New Jersey, Bound Brook'teki evinde kaldı. Max, 21 Haziran 1933'te Chicago'da dünyaya gelen sanat ve fotoğraf eleştirmeni ve bir fotoğrafçıdır. Yazar olan oğulları, Nikolas Kozloff 1969'da New York'ta doğdu. Kozloff Los Angeles, Kaliforniya (1970-1971) ve İtalya, Roma (1999-2000) 'de bir yıl hariç geçirmesinin ardından 1964 yılından bu yana New York'ta yaşıyor.

Kariyer

Feminist sanat hareketi
‘’Bize göre, buradaki galerilerde ve

müzelerde kadınlar yoktu, bu yüzden kendi galerilerimizi kurduk, kendi sergilerimizi yaptık, kendi yayınlarımızı kurduk, birbirimize danışmanlık yaptık, feminist sanat için okullar bile kurduk. Sanat tarihinin içeriğini inceledik ve kadın olarak deneyimlediklerimize dayalı farklı sanat formları yapmaya başladık. Dolayısıyla, bizim için hem sosyal hem de farklı bir şeylerin

ötesindeydi; bizim durumumuzda bu, kendi stüdyolarımız haline döndü.’’[1]
“
”

Joyce Kozloff

Ana madde: Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Feminist Sanat Hareketi

1971 yılında Los Angeles İl Sanat Müzesi sergilerinde ve koleksiyonlarında yer alan sanatta kadın eksikliği konusundaki ilk protestolarını düzenleyen bir grup olan Los Angeles Kadın Sanatçılar Konseyi'ni kurmak için diğer kadınlarla bir araya geldi. New York'a döndükten sonra, Kozloff kadın sanatçı hareketinde aktif olmaya devam etti. Kadın Sanatçıların Ad Hoc Komitesine katıldı ve 1975'te feminizm, sanat ve siyasetle ilgili üç ayda bir yayımlanan derginin üreticisi olan Heresies Collective'in kurucu üyelerinden biriydi.[2]

1973 yazında Meksika'da yaşayan Kozloff, 1975'te Fas'ı ziyaret etti ve üç yıl sonra Türkiye'yi ziyaret etti. O zamandan beri çok seyahat etmiştir. Ziyaretleri sırasında "dekoratif gelenekleri" ve süslemenin kültürel önemi üzerinde çalışmalar yapmıştır. Kozloff 70'li yılların başında bunu ilk fark ettiğinde, dekoratif sanatlar kadınların ve batılı olmayan sanatçıların sahasıydı, sanatlar arasındaki bu hiyerarşinin, Avrupalı ve Amerikalı erkeklerin üretiminden daha ayrıcalıklı hale geldiğini anladı.

Bu, feminist konumunu güçlendirdi ve desen tasarımı ilgisini çekti. Kozloff, Miriam Schapiro, Nancy Spero, Ida Applebroog ve May Stevens kişilerinden ilham almıştır.

Desen ve Dekorasyon

1973'ten başlayarak, "yüksek sanat" ve dekorasyon arasındaki batı hiyerarşisini yıkmak isteyen Kozloff, desenler çizerek dünya çapında geniş bir alana süsleme parçaları ekleyerek büyük tablolar yarattı. 1975'te, Kozloff, Miriam Schapiro, Tony Robbin, Robert Zakanitch, Robert Kushner, Valerie Jaudon gibi çeşitli sanatçılar ve diğer ilgili fikirler arayan sanatçılarla görüşmeye başladı. Desen ve Dekorasyon hareketini kurdular. İpek kumaş asılı dokuma panellerden oluşan bir donanım; elle boyanmış, çini ipek kâğıda taş baskılar, fayanslı taban yıldızlardan oluşan karo zemin içeren İç Dekorasyonu üretti. Proje, 1979 ve 1980 yıllarında sergilendiği her alan için yeniden tasarlandı. Tıpkı resimlerinin batılı olmayan kökenleri olduğu gibi, bu donanım için, Kafkas kilimleri, İznik ve Katalan fayansları, Selçuklu tuğlacılık işi ve Yerli Amerikan çömlekleri de dâhil olmak üzere düzinelerce kaynağından oluşan dekoratif sanatların kişisel ve görsel bir antolojisini derledi. Sanat eleştirmeni Carrie Rickey, "İç mekân süslemeleri, resmin mimariyle buluştuğu, sanatın zanaat ile buluştuğu, kişisel özverinin kamusal sanatla buluştuğu yerdir" yazdı.

Üç Portallar...pembe Üçgen

Kamu Sanatı

Kozloff, Robert Lepper'ın Pittsburgh'daki Carnegie Mellon'da öğrenim görürken, kamusal sanatla ilgilenmeye başladı. Öğrencilerin Oakland mahallesindeki altyapıyı, binaları ve insanları belgeleyen, Oakland Projesi'ni öğretti. Dedi ki, "Bu benim kamu sanatına girişimim - dış dünyaya açılımımdı" dedi. Harvard Meydanı metro istasyonundaki duvar resmi, Cambridge, MA, Kozloff’un ilk kamusal resmi, bir yarışma yoluyla elde edildi. Kamu projelerinin geri kalan çoğu ise doğrudan sipariş edildi. Kozloff’un ilk büyük pul* parçaları daha önceki galeri sanatının bir uzantısı olan cam mozaik veya seramik karo kalıplarından oluşuyordu. Şehrin tarihinden görüntüler dahil etmeye başlamış ve böylece eserler kendine özgü bir yer edinmiştir. Örneğin, Philadelphia'daki Banliyö İstasyonunda, İyi Çoban için William Penn'in imajını, Ravenna, İtalya'daki Galla Placidia'nın ünlü Bizans Mezarı'nın tahsisiyle değiştirdi. İşler genelde topluluk, toplum kurulları, mimarlar ve sanat esnaflarının girdilerini içeren ortak çabalardı. [3]

Kozloff, aşağıdakileri içeren 16 kamu sanat projesi yarattı:

Kamu sanatına ilgi duyuyordu; çünkü sanat herkese açıktır ve sadece özel ya da aleni kolektörler için değildir. 1990'lı yılların siyasi "kültür savaşları" ndan sonra hüsrana uğradı ve kabul edilebilir "güvenli sanat" yaratmak için yaratıcı ifadesini sansürlemek zorunda kalacağını ve kamusal sanat komisyonları için mücadele etmeyi bırakacağını hissetti.

Sanatçının kitapları

1980'lerin sonlarında, 1990 yılında Hudson Hills Press tarafından Linda Nochlin 'in bir giriş kompozisyonu ile yayınladığı Arzunun Desenleri-Suçluluk Suçu başlıklı 32 suluboya dizisi hazırladı. Bir feminist sanatçı tarafından hazırlanan bu kitap, dekorasyon ve pornografinin obsesif doğasını birçok gelenekte çizgi roman ve gösteriş etkisi ile birlikte sıraladı. New York aktivist grubunun kurucu üyesi, Savaşa Karşı Sanatçılar (2003), Kozloff bu temayla giderek daha fazla meşgul oldu. 2001'de oğlu Nikolas'ın çocukluğunda savaş hakkında çizimlerinin kopyalarını ve eski temel tablolardan ayrıntılarını çizdiği illüstrasyonlar, diyagramlar ve haritalar üzerine kurulu, 24 tarihli Boys Art serisine başladı. Bu eserlerin büyük beden bir sanatçının kitabı 2003'te Robert Kushner'ın bir giriş kompozisyonu ile D.A.P./Dağıtılmış Sanat Evleri tarafından yayınlandı. İpek Yolu'nun eski çizelgelerini kopyaladı ve Çin olarak adlandırılan dünyanın her yerinden çevrimiçi haritalarını indirdi. Bu bir parlak ve tarihi bir ticaret, küresel karayolu için bir rehberdir.[4]

Harita Teması

Kozloff, 1990'ların başından beri, tarih, coğrafya, popüler sanatlar ve kültür gibi uzun süredir tutkularının bir yapısı olarak değerlendirilmiş haritalama kullandı. Los Angeles'ta Meksika Şehri Olmak, Los Angeles olmak (1993) ve İmparatorluk Şehirleri (1994), bildiği şehirlerin sömürge geçmişlerini yansıtacak görüntüler ve yapılar üzerine resim yapmıştır. Daha sonradan, Baltık Denizi’ndeki su canlıları, Mekong'da Mekong ve Amazon Nehirleri ve bellekteki Amazon'un Calvino'nun Kentleri (1995-1997) gibi su birikintileri incelenmiştir. 1999-2000 yılları arasında, Kozloff'un Roma'daki Amerikan Akademisinde uzun yıllar devam eden bir arkadaşlık çalışması sırasında, yirmi dört bölüm ile dokuz ayaklık yürüme mesafesi çapında bir görevi yerine getirmişti. 1945-2000 yılları arasında Birleşik Devletler ordusunun bombaladığı bir alanı tasvir eden bir hava haritası çizdi. Girmesi ile ziyaretçiye tamamen çevrelenmiş ve eğer birisi konuşursa, kapalı alan tarafından güçlendirilmiş bir yankı olurdu. Her biri bir küre kütlesi (2002) ve 16'ar uzunluğunda eserler olan: Küre Işıkları (Kozloff'un karasal parçası) ve Karanlık ve Işık Kıtaları (Kozloff’un göksel parçaları) İki adet çok panelli olmak üzere eserler bulunmaktadır.

Seferler, Maskeler

Kozloff, birkaç yıl boyunca Thetis in Venice Arsenale (2006), Yolculuk+ Hedefler’ de batı sömürgeciliği hakkında büyük bir çalışma başlattı. [Voyages: Carnevale, Voyages: Maui ve Yolculuklar: Kaho'olawe] Pasifik'teki adaların haritaları ve cazip Karnaval görüntüleri gezegenin çevresinde döndükçe, gözlerin arasından akan ışıklarla pencerelerin içinde bulunan, tavan ve tuğla duvarlar boyunca asılı pankartlar bulunan 64 Venedik Karnavalı maskelerini, dünyadaki adalara boyadı. 2006 yılından başlayarak, Kozloff devam eden Tondi’si [yuvarlak resimleri] uzayda uyduları parça baştan başa kesilmiş, geleceğin hayali bir izdüşümü (yıldız) savaşları [hayatımızın gün ve saat akımı, Ay'da Helyum ve tabanca gibi ]Rönesans kozmolojik grafiklerine ile başladı. "Descartes 'Heart"(Descartes’in Kalbi), Rönesans haritacılık uzmanı Giovanni Cimerlino, Verona’nın, 1566'nın "Cosmographia universalis ab Orontio olin descripta" adlı kalp şeklindeki haritasına dayanıyor. Üstünde, Descartes tarafından 1644'te "Mekanik Evren" olarak adlandırılan ve oldukça tuhaf olan harita, "Tondi" den sonra, 18 'uzunluğunda bir üç parçalı tablo,Ortadoğu: Üç Görünüm (2010); Roma döneminde, Soğuk Savaş sırasında ya da şimdilerde, o bölgelerin tartışmaya açık izdüşümdür. NASA'nın Hubble Uzay Teleskobu tarafından çekilen fotoğraflara dayanan bu haritalar, sanki yeryüzünden çıkmış gibi, yıldızlar arasındaki derin uzayda yüzüyor.

Ödüller

Kozloff'a aşağıdakiler de dahil olmak üzere çok sayıda ödül verildi::

  • 1975 - American Association of University Women's Selected Professions Fellowship[1]
  • 1977 - National Endowment for the Arts Individual Artist grant in Painting
  • 1985 - National Endowment for the Arts Individual Artist grant in Drawings, Prints and Artists’ Books
  • 1992 - Rockefeller Foundation Bellagio fellowship
  • 2004 - John Simon Guggenheim Memorial Foundation fellowship
  • 2005 - Alumni Award, Carnegie Mellon University[5]
  • 2009 - Lifetime Achievement Award from the Women’s Caucus for Art[6]
  • 2011 - ArtTable Artist Honor[7]

In 2002 Kozloff, 2002 yılında Ulusal Tasarım Akademisi'ne seçildi.[8]

Koleksiyonlar

Sanat eseri çok sayıda müze koleksiyonunda yer almaktadır:

Sergiler

Kozloff, New York, Philadelphia, Boston, Los Angeles, Chicago ve Washington DC gibi ABD şehirlerinde 1970 yılından bu yana grup ile veya kişisel birçok sergi açtı. Ohio'daki Youngstown kentinde başlayan ve 1998'den 2000 yılına kadar ABD'de sekiz müze ve üniversite galerisine kocası Max ile seyahati "Crossed Purposes" adlı bir gezici sergisi vardı. Uluslararası sergiler arasında İtalya, Almanya, Hollanda, Belçika, Arjantin ve Danimarka bulunmaktadır..[9]

Kozloff, New York'taki DC Moore Galerisi tarafından temsil edilmektedir ve 1997'den beri orada sergilemektedir.[10]

2015: "Marks Made: 1960'lardan Günümüze Amerikan Kadın Sanatçılarından Baskılar", Museum of Fine Arts, St Petersburg, Florida.[11]

Yayınlar
  • Joyce Kozloff. China Is Near." Interview by Barbara Pollack. Milano: Charta, 2010.
  • Joyce Kozloff. Boys' Art. Introduction by Robert Kushner. New York: Distributed Art Publishers, Inc., 2003.
  • Joyce Kozloff. Patterns of Desire. Introduction by Linda Nochlin. New York: Hudson Hills Press, 1990.
  • Joyce Kozloff and Zucker, Barbara. “The Women’s Movement: Still a ‘source of strength’ or ‘one big bore’?” ARTnews, April 1976, 48-50.
  • Joyce Kozloff. “Thoughts on My Art.” Name Book I. Chicago: Name Gallery, 1977, 63-68.
  • Joyce Kozloff. “An Ornamented Joke.” Artforum, December 1986.
  • Joyce Kozloff. “The Kudzu Effect (or the rise of a new academy).” Public Art Review, Fall/Winter 1996, 41.
  • Joyce Kozloff. “Portals.” Public Art Dialogue. Abingdon, Oxon, UK: Taylor & Francis, 2014.

Kaynakça
  1. "Where Fine Art Meets Craft: The Accessible Works of Joyce Kozloff" 31 Mart 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. American Association of University Women. August 28, 2013. http://www.aauw.org/2013/08/28/kozloff/ 31 Mart 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  2. Norma Broude and Mary D. Garrard, (Ed.) (1994). The Power of Feminist Art. New York: Harry N. Abrams. s. 126.
  3. Nancy Princenthal; Phillip Earenfight. Joyce Kozloff: Co+ordinates. The Trout Gallery-Dickinson; 2008. 978-0-9768488-8-2. p. 32.
  4. Kozloff, Joyce, and Barbara Pollack.
  5. Carnegie Mellon Alumni Awards on October 28 Celebrate Centennial Year for College of Fine Arts Carnegie Mellon University. October 19, 2005. Retrieved January 17, 2014.
  6. Women's Caucus for Art Honors MICA Graduate Faculty 3 Şubat 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.Maren Hassinger, Joyce Kozloff for Lifetime Achievement. Maryland Institute College of Art. February 24, 2009. Retrieved January 17, 2014.
  7. ArtTable Honors Influential Women in the Visual Arts. 1 Mart 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Webarşiv şablonunda hata: |url= value. Boş.
    Project Row Houses. Retrieved January 17, 2014.
  8. "Joyce Kozloff". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Aralık 2017.
  9. Nancy Princenthal; Phillip Earenfight. Joyce Kozloff: Co+ordinates. The Trout Gallery-Dickinson; 2008. 978-0-9768488-8-2. p. 114–119.
  10. "DC Moore Gallery artist page". http://www.dcmooregallery.com/artists/joyce-kozloff. Erişim tarihi: 1 February 2013.
  11. "Marks Made: Prints by American Women Artists from the 1960s to the Present - Museum of Fine Arts". http://www.fine-arts.org/collection/marks-made-prints-by-american-women-artists-from-the-1960s-to-the-present/. Erişim tarihi: 2016-01-16.

Diğer Okumalar
Kitaplar ve sergi katalogları
  • Bender, Susan, Ian Berry, Bernard Possidente and Richard Wilkinson. The World According to the Newest and Most Exact Observations. Saratoga Springs, NY: The Tang Teaching Museum and Art Gallery, 2001.
  • Brodsky, Judith K. and Ferris Olin, How American Women Artists Invented Postmodernism: 1970-1975. New Brunswick, NJ: Mason Gross School of the Arts Galleries, 2006.
  • Broude, Norma and Mary D. Garrard. Claiming Space: Some American Feminist Originators. Washington DC: American University Museum, 2007.
  • Butler, Cornelia and Lisa Gabrielle Mark. WACK! Art and the Feminist Revolution. Los Angeles: The Museum of Contemporary Art, 2007.
  • Castleman, Riva. Printed Art: A View of Two Decades. New York, NY: The Museum of Modern Art, 1980.
  • Chadwick, Whitney. Women, Art, and Society. London: Thames and Hudson, 1990.
  • Harmon, Katherine. Personal Geographies and Other Maps of the Imagination. New York: Princeton Architectural Press, 2003.
  • Harmon, Katharine. Cartography: Artists + Maps. Princeton, NJ: Princeton Architectural Press, 2009.
  • Heartney, Eleanor. Joyce Kozloff Targets. New York, NY: DC Moore Gallery, 2001.
  • Johnston, Patricia A., Hayden Herrera and Thalia Gouma-Peterson. Joyce Kozloff: Visionary Ornament. Boston: Boston University Art Gallery, 1985.
  • Kardon, Janet. The Decorative Impulse. Philadelphia, PA: Institute of Contemporary Art, University of Pennsylvania, 1979.
  • Kardon, Janet. Drawings: The Pluralist Decade. Philadelphia, PA: Institute of Contemporary Art, University of Pennsylvania, 1980.
  • Jaudon, Valerie, Joyce Kozloff and Robert Kushner. Pattern and Decoration. Conversation in Patterns: Between Object and Arabesque by Karsten Ohrt and Lene Burkard. Odense, Denmark: Kunsthallen Brandts Klaedefabrik, 2001.
  • Lippard, Lucy R. Joyce Kozloff Voyages. New York, NY: DC Moore Gallery, 2007.
  • Meyer, Ruth K. Arabesque. Cincinnati, OH: The Contemporary Arts Center, 1978.
  • Munro: Eleanor. Joyce Kozloff: Interior and Exterior Cartographies. Pittsburgh, PA: Regina Gouger Miller Gallery, Purnell Center for the Arts, Carnegie Mellon University, 2006.
  • Pollack, Barbara. Kozloff, Joyce: 'China is Near'. Milano, IT: Charta Edizioni Ltd., 2010.
  • Reckitt, Helena and Peggy Phelan. Art and Feminism. London: Phaidon Press, 2001
  • Rosen, Randy, Catherine C. Brawer, Ellen G. Landau et al. Making Their Mark/Women Artists Move into the Mainstream, 1970-85. New York, NY: Abbeville Press, 1989.
  • Roth, Moira. Crossed Purposes: Joyce & Max Kozloff. Youngstown, OH: The Butler Institute of American Art, 1998.
  • White, Robin. View: Joyce Kozloff. Oakland, CA: Crown Point Press, 1981.
Makale, makale ve incelemeler
  • Bastisch, Miriam. “Joyce Kozloff and the P&D Movement,” mused, April 10, 2013. http://www.mused-mosaik.de/en/2013/04/10/joyce-kozloff-2/
  • Breidenbach, Tom. "Joyce Kozloff," Artforum (March 2004).
  • Brown, Betty Ann, “All Over the Map, The Peripatetic Aesthetic of Joyce Kozloff,” Artillery

Magazine, col.7 issue 3, January–February 2013.

  • Busch, Akiko. “Accessories of Destination: The Recent Work of Joyce Kozloff.” American Ceramics 21, 1, 1995, 26-31.
  • Castro, Jan. "Joyce Kozloff." Sculpture (September, 2001).
  • Cotter, Holland. "Scaling a Minimalist Wall With Bright, Shiny Colors," The New York Times, January 15, 2008.
  • Frankel, David. "Joyce Kozloff." Artforum (September 1999).
  • Goldin, Amy. “Pattern & Print.” The Print Collector’s Newsletter, March/April 1978, 10-13.
  • Hottle, Andrew D. “Nancy Princenthal and Phillip Earenfight, Joyce Kozloff: Co-Ordinates,” Aurora, The Journal of the History of Art, January 1, 2010.
  • Jaudon, Valerie and Joyce Kozloff. "Art Hysterical Notions of Progress and Culture." Heresies IV (Winter 1978).
  • Koplos, Janet. "Revisiting the Age of Discovery." Art in America (July 1999).
  • Kushner, Robert. "Underground Movies in L.A." Art in America (December 1994).
  • Perreault, John. "Issues in Pattern Painting." Artforum 16 (November 1977).
  • Perrone, Jeff. "Approaching the Decorative." Artforum (December 1976).
  • Perrone, Jeff. "Joyce Kozloff." Artforum (November 1979).
  • Phelan, Peggy. "Crimes of Passion." Artforum 28 (May 1990).
  • Princenthal, Nancy. "Joyce Kozloff at DC Moore," Art in America (February 2004).
  • Rickey, Carrie. "Decoration, Ornament, Pattern and Utility: Four Tendencies in Search of a Movement." Flash Art 90–91 (June–July 1979).
  • Rickey, Carrie. "Joyce Kozloff." Arts (January 1978).
  • Riddle, Mason. "A Sense of Time, A Sense of Place." American Ceramics (Summer 1988).
  • Rubinstein, Rafael Meyer. “Patterns of Desire.” Arts, May 1991.
  • Sandler, Irving. “Modernism, Revisionism, Pluralism, and Post-Modernism.” Art Journal, Fall/Winter 1980.
  • Smith, Roberta. "Art in Review: Joyce Kozloff." The New York Times, March 19, 1999.
  • Webster, Sally. "Pattern and Decoration in the Public Eye." Art in America 75/2 (February 1987).
İnternet Siteleri
Röportajlar

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.