Hayranıdil Kadınefendi

Hayranıdil Kadınefendi (2 Kasım 1846 - 26 Kasım 1895) Sultan Abdülaziz'in ikinci eşi. Son halife olan II. Abdülmecid'in annesidir.

Hayranıdil Kadınefendi
Eş(leri) Abdülaziz
Çocukları Nazime Sultan
II. Abdülmecid
Hanedan Osmanlı Hanedanı (evlilikle)
Doğum 2 Kasım 1846(1846-11-02)
Kars, Kafkasya
Ölüm 26 Kasım 1895 (49 yaşında)
Feriye Sarayı, Ortaköy, İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu
Defin Sultan Mahmud II Türbesi, Divanyolu, İstanbul
Dini İslam

Erken yaşamı

Çerkes kökenli Hayranıdil Kadın, 2 Kasım 1846'da Kars, Kafkasya'da doğdu.[1]

Evlilik

Hayranıdil, 1861'de tahta çıkmadan hemen önce Dolmabahçe Sarayı'nda Abdülaziz ile evlendi. Katılımından sonra kendisine "İkinci Kadınefendi" unvanı verildi.[2] Evlilikten beş yıl sonra 25 Şubat 1866'da ilk çocuğunu, bir kızı, Nazime Sultan,[3] ve iki yıl sonra 29 Mayıs 1868'de ikinci çocuğu olan oğlu Halife II. Abdülmecid.[4]

Hayranıdil, imparatorluk evinin en güzel kadını olarak kutlandı.[5]

Abdülaziz 30 Mayıs 1876'da bakanları tarafından görevden alındı, yeğeni V. Murad Sultan oldu.[6] Ertesi gün Feriye Sarayı'a transfer edildi. Hayranıdil ve Abdulaziz'in mahallesindeki diğer kadınlar Dolmabahçe Sarayı'ndan ayrılmak istemediler. Böylece elle yakalandılar ve Feriye Sarayı'na gönderildiler. Bu süreçte baştan ayağa arandılar ve değerden her şey onlardan alındı. [7] 4 Haziran 1876'da[8] Abdulaziz gizemli koşullar altında öldü.[9]

Ölüm

Hayranıdil Kadın 26 Kasım 1895'te Feriye Sarayı, Ortaköy,[10]'da[11] öldü ve İstanbul Divan Yolu caddesinde bulunan Sultan II. Mahmud türbesine gömüldü.[12]

Çocuklar

Hayranidil ve Abdülaziz'in iki çocuğu vardı:

  • Nazime Sultan (İstanbul, Dolmabahçe Sarayı, 25 Şubat 1866 - 1947, Beyrut, Lübnan ve Suriye Şam, Suriye'de bulunan Selim Selim Camii'ne gömüldü) evlendi çocuksuz;
  • Halife II. Abdülmecid (Beşiktaş, İstanbul, 29 Mayıs 1868 - Nice, Fransa, 23 Ağustos 1944, Bâki Mezarlığı, Medine, Suudi Arabistan içine gömüldü, dört kez evlendi ve iki çocuğu vardı;

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. Açba 2007, s. 88.
  2. Uluçay 2011, s. 232.
  3. Uluçay 2011, s. 235.
  4. Elsie, Robert (2013). Arnavutluk Tarihinin Biyografik Sözlüğü. Arnavutluk Tarihinin Biyografik Sözlüğü. s. 3. ISBN 978-1 -780-76431-3.
  5. Gülersoy, Çelik (1990). Dolmabahçe Sarayı ve çevresi. İstanbul Kitaplığı. s. 131.
  6. Zürcher, Erik J. (15 Ekim 2004). Türkiye: Modern Bir Tarih, Revize Sürüm. IBTauris. s. 73. ISBN 978-1-850-43399-6.
  7. Brookes 2010, s. 40.
  8. Davison, Roderic H . (8 Aralık 2015). Osmanlı İmparatorluğu'nda Reform, 1856-1876. Princeton University Press. s. 341. ISBN 978-1-400-87876-5.
  9. Brookes 2010, s. 43.
  10. Açba 2007, s. 89.
  11. Uluçay 2011, s. 233.
  12. Sakaoğlu 2008, s. 641.

Dış bağlantılar
  • Açba, Harun (2007). Kadın efendiler: 1839–1924. Profil.
  • M. Cağatay, Uluçay (2011). Padişahların kadınları ve kızları. Ankara: Oğlak Yayınları.
  • Necdet, Sakaoğlu (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayınları. 978-9-753-29623-6.
  • The Concubine, the Princess, and the Teacher: Voices from the Ottoman Harem. University of Texas Press. 2010. 978-0-292-78335-5.


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.