Hüsamettin Çetinkaya

Hüsamettin Çetinkaya (1953) işçi sınıfı kökenli bir aileden geliyor. 1974-1980 ODTÜ felsefe lisans, 1981-83 AÜ. Eğitim Bilimleri Fak. Güzel Sanatlar Yüksek Lisans eğitimlerini aldı. İlk yazıları (1983-85) Yarın, Bilim ve Sanat dergilerinde yayınlandı. 1987-89 Edebiyat Dostları’nın kurucu yazarları arasında yer aldı. Bu dergide özellikle hem sosyalist gerçekçilik ve yansıma kuramına hem de ‘saf sanat’ savunularına karşı köktenci eleştirileri dikkat çekti. Bu dönemde yapısalcı Marksist Luis Althusser ve çevresinde gelişen düşünce akımını çalışmalarıyla tartışma platformuna taşıdı. Sonraki yıllarda yazı ve eleştirileri Ayrım, Yeni İnsan, Edebiyat ve Eleştiri, Yaratı, Özgür Üniversite, Varlık, Ayrım, Wesvese, İmlasız, felsefece, Ötekisiz, Üç Nokta vb. dergilerde yayınlandı. 1993'te Edebiyat Eleştiri dergisini çıkardı. Edebiyat Eleştiri 1993-1995 yılları arasında Türkiye’de postmodern teorinin çok yönlü olarak ele alındığı ve en temel metinlerinin çevrildiği bir ‘kitap dergi’ olarak, önemli bir tartışma platformu oldu. Edebiyat Eleştiri aynı zamnda piyasa ve aydınlar ilişkisi ile İslamcı ve bir tür solcu entelektüelin kurduğu siyasi ittifaka dikkat çeken ve eleştiren metinlere ağırlık verdi. 2004 yılında Genel Yayın Yönetmenliği’ni üstlendiği Ara-lık Yayınları'nı kurdu. Ara-lık yayınları daha çok kıta Avrupasının önde gelen ve Althusser sonrası kuşağı temsil eden düşünürlerin eserlerine yer verdi. 2005 -2008 Sınırda dergisini çıkardı. Yine bir kitap-dergi olarak Sınırda, sanat, felsefe ve politika üzerine yazılarıyla küreselleşme karşıtı bir duruşu inşa etmeye çalıştı. Yayınlanmış birkaç kitabı bulunan hç, üç yıl (2006-9) süreyle D.Ü. Güzel Sanatlar Fakültesinde sanat sosyolojisi ve sanat psikolojisi dersleri verdi. Halen yazılarını www.sinirdan.blogspot.com adresinde yayınlıyor.

2000 yılında yayımladığı Başkaldırı Sanatının Sonu kitabında sanatın eleştirel bir işleve sahip olması gerektiği görüşü üzerinde durdu. Türkiye'de resim sanatında "sağlam bir teorik gelenek" oluşturulduğunu düşünmediğini ifade etti, bunun zararları arasında sanatın beğeni kaybı yaşaması, "yüzeysellik ve umursamazlık, nemelazımcılık vb. pragmatist ahlâk biçimlerini sergilemek" zorunda kalmasını gösterdi.[1]

2007'de yayımladığı Ahlak ve Politika kitabında ahlaklı olarak tanımladığı bir siyaseti mümkün kılmaya dair kuramsal bir çalışma yaptı. Kant ahlakı üzerine yorumlamalar bulunan kitapta ahlakın evrensel, insani bir kabul olması gerektiği argümanını izledi.[2]

1993'te Birikim dergisinde Ahmet İnsel tarafından başlatılan, Taner Akçam, Mümtaz'er Türköne gibi isimlerin de katıldığı "Medine Vesikası hakkında tartışmalar" konusunda Birikim'deki düşünsel eğilimi eleştirmiştir.[3]

• Edebiyat Eleştiri 1992-1996
• Sınırda 2004-2009