Georges Auric

Georges Auric müzik kariyerine genç yaşta başladı ve 12 yaşında Société musicale indépendante'de piyano resitali yaptı. Daha sonra yazdığı çeşitli şarkılar ertesi yıl Société Nationale de Musique tarafından icra edildi.[2] Auric, profesyonel olarak ilk başarılarının yanı sıra Paris Konservatuarı'nda müzik ve Schola Cantorum de Paris ve Albert Roussel'da Vincent d'Indy ile beste çalıştı.[3][4] Beste ve piyano performansında bir çocuk dahisi olarak tanınan, sonraki on yıl boyunca Erik Satie'nin koruduğu çocuk oldu. 1910'lar ve 20'ler boyunca Paris'te avangard müziğe önemli bir katkıda bulundu ve Cocteau ve Les Six'in diğer bestecilerinden önemli ölçüde etkilendi.[5]

Auric'in ilk besteleri müzikal yapıya ve referans materyalin kullanımına karşı bir tepkiyle karşılandı. Cocteau ve Satie ile olan ilişkisi nedeniyle Auric, müzik eleştirmeni Henri Collet tarafından Les Six'e gruplandı ve sanatçı Jean Hugo ile arkadaştı. Katılımı, şiir ve diğer metinlerin şarkı ve müzikal olarak yazılmasına yol açtı. Diğer beş besteciyle birlikte L'Album des Six'e bir parça katkıda bulundu. 1921'de Cocteau bale Les Mariés de la tour Eiffel için müzik yazmasını istedi. Kendini kısa süre buldu, bu yüzden Les Six bestecilerinden bazı müziklere katkıda bulunmalarını istedi. Louis Durey dışındaki herkes kabul etti. Bu süre zarfında, tek oyunculu opera Sous le maskesini (1927) yazdı (daha önceki bir opera, La Reine de coeur (1919) kaybolur). Ayrıca 1927'de on Fransız besteci arasında işbirliği yapan çocuk bale L'Éventail de Jeanne için Rondeau'ya katkıda bulundu. 1952'de, La Guirlande de Campra'nın orkestra varyasyonları kümesi olan başka bir işbirliğine katıldı . Les Six, gayri resmi ve kısa ömürlü bir grup olmasına rağmen, zamanın müzikal oluşumuna tepkisi ve saçmalık ve hiciv teşviki ile tanındı ; grup Debussy'ye karşı olduğu gibi Wagner'e de isyan etti. Auric de dahil olmak üzere bu bestecilerin müziği o zaman Paris'in kendine özgü kültürel sahnesini temsil etti ve Rus ve Alman müziğinin getirdiği uluslararası tarzların yanı sıra Debussy'nin sembolizmini reddetti.[6] Auric'in daha sonra popülist bir besteci olarak gelişimi, Les Six'in birçok teknik ve ideali, özellikle popüler müzik ve durumların kullanımı ile önceden yapılandırıldı. Sirk müziği veya dans salonu Les Six'in müziğinde, özellikle de gerçek işbirliklerinde önemli bir rol oynadı.[7] Ancak, Les Six kısa süre sonra ayrıldı, Auric ve diğerleri sanatlarına farklı yaklaşımlar aldı.

• Trois Piyano ve ses için araya girer (1914)
• Piyano ve ses için Huit Poèmes de Jean Cocteau (1918)
• Adieu, New York! piyano için (1919)
• Piyano için öneri (1919)
• Les joues en feu için piyano ve ses (1920)
• Orkestra için Les Mariés de la Tour Eiffel'den Ouverture ve Ritournelle (1920)
• Piyano için pastorales (1920)
• Piyano için sonatin (1922)
• Les Fâcheux (Bale) (1923)
• 4 el piyano için Cinq Bagatelles (1925)
• Les Matelots (Bale) (1925)

Daha eksiksiz bir liste Georges Auric hakkındaki Fransızca Wikipedia makalesinde (Fransızca) .