Günah çıkarma
"Günah çıkarma" ya da "Barışma", Katoliklik inancına göre, İsa'nın on iki havarisine ve onlar aracılığıyla da kilisenin din adamları sınıfına(clergy) gelenekle aktarılan, İsa'nın kendisi tarafından bahşedilen yetkiye dayanan -bkz. İncil, Yuhanna 20:23("Kimin günahlarını bağışlarsanız, bağışlanmış olur; kimin günahlarını bağışlamazsanız, bağışlanmamış kalır.")-, kiliseye dahil fakat din adamları sınıfına dahil olmayan laik Hristiyanların(laity) günahlarının, pederin ruhsal aracılığına dayanılarak affedildiği günah itirafı sakramentini ifade etmektedir. Bu sakrament, kilisenin yedi temel sakramentlerinin arasında yer alır ve genellikle kilisede vaaz vermek ve Hristiyan imanlılara ruhsal önder olmak üzere atanan rahipler tarafından kullanılır. Öte yandan, bu sakramentin geçerliliğini Protestan mezhebine mensup Hristiyanlar tanımazken, Ortodokslar bu öğretiyi Katolik Kilisesi'nin öğretisine benzer olarak sürdürmektedir.[1]
Katolik Kilisesi'nin inanç & ahlak öğretilerinin yorumlarını ve öğretilerini barındıran, açıklayan ve detaylandıran "Kateşizm" adlı eserinde kilise, bunu şöyle açıklar:
"Mesih İsa günah çıkartma yetkisini Tanrı'nın adaletinin ve merhametinin araçları olan havarilerine, dolayısıyla da onların halefleri olan episkoposlara ve rahiplere verdi. Bu kişiler, günahları, Baba, Oğul ve Kutsal Ruh adına bağışlarlar."[1]
Kaynakça
[1]: Katolik Kilisesi Din ve Ahlak İlkeleri - Özet, Libreria Editrice Vaticana, s. 88 ISBN 9789944595308