Görelilik sapmaları

Görelilik sapmaları Einstein'ın özel görelilik kuramı ile tanımlanmıştır,ve diğer görelilik modelleri içinde Newtoniyen soğurma teorisi gibidir. Bu sonuçlar ışığın sapmaları içinde ise gözlemcinin göreli hareketleri ve ışık kaynağı, gözlemcinin bakış alanındaki ışık kaynağının pozisyonunu değiştirir.Etki gözlemci ve ışık kaynağı arasındaki mesafenin bağımsızlığıdır.

Varsayalımki, gözlemcinin eylemsizlik çerçevesi içinde, kaynak hızı ile hareket ediyor${\displaystyle v\,}$ bir açı ile ${\displaystyle \theta _{s}\,}$ gözlemciye ulaşacak kaynak (gözlemciye göre) kaynağın hareket yönüne doğru eğiktir.aşağıdaki formül, Daha sonra 1905 Einstein tarafından elde edilmiştir,ışık kaynağının sapmalarını açıklar, ${\displaystyle \theta _{o}\,}$,gözlemci tarafından ölçülmüştür: Daha sonra 1905 Einstein ile elde edilmiştir, , ışık kaynağının sapmaları açıklar

${\displaystyle \cos \theta _{o}={\frac {\cos \theta _{s}-{\frac {v}{c}}}{1-{\frac {v}{c}}\cos \theta _{s}}}\,}$

Işık ışınları,Işık ışınları gözlemciye ulaşacak kaynaktan kaynağın hareket yönüne doğru eğilecek(gözlemciye göre). Hareketli bir nesnenin yaydığı ışık hareket yönüne doğru, konik olarak konsantre olup giriyormuşsunuz gibi gelir; bu etki relativistik ışınlama olarak adlandırılır. Ayrıca, hareketli bir nesne tarafından ışık alır(örneğin çok hızlı bir uzay aracı görünümü) Ayrıca, hareket yönüne doğru konsantre görünür.

Bunun bir sonucu olarak ileri doğru bir gözlemci, normal olarak geriye doğru bir daha nesnenin ışığın büyük bir kısmının yolunu kesmesi beklenmelidir ki; Nesnenin ileri yönde ışığın bu konsantrasyonu "projektör etkisi" olarak adlandırılır(veya far etkisi).