Doberman

Irkın adı 1890'da, bu ırkı üreten Almanya’nın Apolda şehrinde yaşayan Alman vergi memuru[1] Karl Friedrich Louis Dobermann'dan (2 Ocak 1834- 9 Haziran 1894) gelir. Bu dönemlerde vergi toplamanın zorluğunun farkında olan Dobermann, vergi toplarken kendisine karşı gelenlere karşı kendini korumak ve kişileri de korkutmak amacıyla bir köpek arayışına girmesi sonucu üretmiştir.[1] Üreticisinin adını taşıyan tek köpek ırkıdır. "Gerhilde v. Thüringen ve Graf Belling v. Grönland" 1898 yılında resmi kayıtlara Dobermann olarak giren ilk köpeklerdir. Doberman ırkının üretiminde Alman Çoban Köpeği, Danua ve Alman Pinscher, Rottweiler, Beauceron, Manchester Terrier ve Greyhound ırklarının rol oynadığını düşünülmektedir. 1899 yılında günümüzde Dobermann Verein DV olarak bilinen ilk doberman üretim kulübünü kurdular.

Çok iyi bir bekçi ve koruma köpeği olduğu için dünyanın her yanında evlerde beslenmektedir. II. Dünya Savaşı sırasında pusu bulma köpeği olarak kullanılmıştır.

FCI'nın kabul ettiği standartlara göre siyah ve kızıl (koyu kahverengi) renkte olabilir. AKC ise siyah, kızıl, mavi ve fawn olmak üzere dört kürk rengini kabul eder. Albino dobermanlar güneşe hassasiyetleri nedeniyle bu iki kulüpçe de kabul görmezler. Kürkü bu dört seçenekten hangisi olursa olsun, yüzünde, göğsünde, ayakları üstünde ve anüs çevresinde pas rengi lekeler bulunmalıdır. Tüyler kısa ve parlak olmalıdır.

Erkeğinin omuzbaşından yere yüksekliği 68–72 cm, dişininki 63–68 cm'dir. Yetişkin bir erkek doberman 35–40 kg, dişi ise 30–35 kg civarında olmalıdır.

Estetik operasyonun yasal olduğu ülkelerde kuyruk ikinci boğumdan kesiktir ve kulaklar kafayla orantılı biçimde kesilerek dikleştirilmiştir. Kulakları 12-13 haftalıkken kesilmektedir, ancak bu oldukça yanlış bir harekettir. İngiltere’de kulak ve kuyruk kesimleri cerrahi müdahale hariç yasaklanmış durumdadır.[2]

Son derece güçlü ve asil bir görünüme sahiptir.

Bunun yanı sıra oldukça hareketli, hızlı, çevik ve eğitilebilir bir köpektir. Bir komutu 1-5 tekrar arasında öğrenir. Sahibine ve ailesine karşı oldukça koruyucu bir ırktır. Yabancılara karşı genellikle şüpheyle yaklaşır, kendine son derece güvenlidir. İyi sosyalleştirilmiş bir doberman gereksiz agresyon göstermemelidir. Dominant bir ırk olduğu için genellikle ilk kez köpek sahibi olacak tecrübesiz kişilere tavsiye edilmez. Kürkü ince olduğu için soğuk iklimlere karşı çok dayanıklı değildir. Bu nedenle genellikle bahçeli evlerde yaşamasına karşın evin içinde ya da bahçede özel ısıtmalı kulübelerde uyurlar. Sahip odaklı bir hayvan olduğu için daima sahibinin yanında olmak ister.

İş köpeği sınıfında bir ırk olduğu için sahibinin yanında aktif olarak görev yaptığında mutludur. Almanya'da bu ırkta bir köpeğin damızlık olabilmesi için o köpeğin karakter ve fiziki yönden kusursuz olmasına dikkat edilir ve çiftleştirilebilmesi için ZTP testinden geçebilmelidir.

Bu ırkın yatkın olduğu bir takım hastalıklar bulunmaktadır. Bunlar sırasıyla; Mide dönmesi, kalça displazisi, konjenital kalp rahatsızlıkları, cervical spondylitis, orta yaşlarda şişmanlık olarak sıralanabilir.[3] Bu ırk genetik olarak wobbler sendromu taşımaktadır. Doberman ırkında en sık görülen bu hastalık boyun omurları ve omurilik basısına yol açar.[3]

Ortalama ömürleri 10-12 yıl arasındadır. Bu bir kerede 3 ila 8 yavru arasında yavru verebilir.[4]

• 
  Bir Doberman köpeği

• Köpek ırkları listesi