Algoritmaların tarihsel sıralaması

Aşağıdaki tarihsel sıralama genel olarak algoritmaların ilk kökenlerinden başlayarak gelişimlerini ana hatlarıyla gösterir.

1940 Öncesi

Yaklaşık MÖ 1600 - Babilliler bilinen ilk çarpanlara ayırma ve kök bulma algoritmasını geliştirdiler.
Yaklaşık MÖ 300 - Öklid algoritması
Yaklaşık MÖ 200 - Eratosthenes Elemesi
263 - Gaussal eleme, Liu Hui tarafından tanımlandı.
813 ve 833 yılları arasında Harezmi doğrusal ve ikinci dereceden denklemleri çözmek için bir algoritma geliştirdi. Algoritma ismi bu kişinin adından türetilmiştir
1614 - John Napier logaritmayi kullanan hesaplamaları yapmak için bir metot geliştirdi
1671 - Newton-Raphson metodu, Isaac Newton tarafından geliştirildi.
1690 - Newton-Raphson methodu bağımsız olarak Joseph Raphson tarafından da bulundu
1805 - Cooley-Tukey algoritması Carl Friedrich Gauss tarafından biliniyordu
1926 - Boruvka algoritması
1934 - Delaunay üçgen bölümlemesi Boris Delaunay tarafından geliştirildi

1952 - Huffman kodlaması David A. Huffman tarafından geliştirildi
1954 - Radix sıralaması bilgisayar algoritması Harold H. Seward tarafından geliştirildi
1956 - Kruskal algoritması Joseph Kruskal tarafından geliştirildi
1957 - Prim algoritması Robert Prim tarafından geliştirildi
1957 - Bellman-Ford algoritması R. Bellman ve L. R. Ford tarafından geliştirildi
1959 - Dijkstra algoritması Edsger Dijkstra tarafından geliştirildi
1959 - Shell sıralaması D. L. Shell tarafından geliştirildi
1959 - De Casteljau algoritması Paul de Casteljau tarafından geliştirildi

1960 - Hızlı Sıralama C. A. R. Hoare tarafından geliştirildi
1962 - Ford-Fulkerson algoritması L. R. Ford ve D. R. Fulkerson tarafından geliştirildi
1962 - Bresenham doğru algoritması Jack E. Bresenham tarafından geliştirildi
1964 - Öbek-sıralama J. W. J. Williams tarafından geliştirildi
1965 - Cooley-Tukey algoritması James Cooley ve John Tukey tarafından yeniden bulundu
1965 - Levenshtein aralığı ) Vladimir Levenshtein tarafından geliştirildi
1965 - Cocke-Younger-Kasami (CYK) algoritması bağımsız olarak T. Kasami tarafından geliştirildi
1967 - Viterbi algoritması Andrew Viterbi tarafından önerildi
1967 - Cocke-Younger-Kasami (CYK) algoritması bağımsız olarak D. H. Younger tarafından geliştirildi
1968 - A* grafik arama algoritması Peter Hart, Nils Nilsson ve Bertram Raphael tarafından geliştirildi.

1970 - Knuth-Bendix completion algoritması Donald Knuth ve P. B. Bendix tarafından geliştirildi
1972 - Graham taraması Ronald Graham tarafından geliştirildi
1973 - RSA şifreleme algoritması Clifford Cocks tarafından geliştirildi
1973 - Jarvis march algoritması R. A. Jarvis tarafından geliştirildi
1974 - Pollard'ın p-1 algoritması John Pollard tarafından geliştirildi
1975 - Genetik algoritma John Holland tarafından popülerleştirildi
1975 - Pollard'ın ro algoritması John Pollard tarafından geliştirildi
1975 - Aho-Corasick algoritması Alfred V. Aho ve Margaret J. Corasick tarafından geliştirildi
1976 - Salamin-Brent algoritması bağımsız olarak Eugene Salamin ve Richard Brent tarafından geliştirildi
1976 - Knuth-Morris-Pratt algoritması Donald Knuth ve Vaughan Pratt ve bağımsız olarak J. H. Morris tarafından geliştirildi
1977 - Boyer-Moore string (karakter öbeği) arama algoritması bir harf öbeğinin başka bir harf öbeği içerisinde bulunup bulunmadığını arayan algoritma geliştirildi
1977 - RSA şifreleme algoritması Ron Rivest, Adi Shamir ve Len Adleman tarafından yeniden bulundu
1977 - LZ77 algoritması Abraham Lempel ve Jacob Ziv tarafından geliştirildi
1978 - LZ78 algoritması LZ77 algoritmasından Abraham Lempel ve Jacob Ziv tarafından geliştirildi
1978 - Bruun'un algoritması ikinin katları için G. Bruun tarafından önerildi
1979 - Khachiyan'ın ellipsoit metodu Leonid Khachiyan tarafından geliştirildi

1981 - İkinci dereceden eleme metodu Carl Pomerance tarafından geliştirildi
1983 - Simule edilmiş tavlama metodu (Simulated annealing) S. Kirkpatrick, C. D. Gelatt ve M. P. Vecchi tarafından geliştirildi
1984 - LZW algoritması LZ78'den Terry Welch tarafından geliştirildi
1984 - Karmarkar'ın iç nokta algoritması Narendra Karmarkar tarafından geliştirildi
1985 - Simule edilmiş tavlama metodu (Simulated annealing) bağımsız olarak V. Cerny tarafından geliştirildi
1986 - Blum Blum Shub L. Blum, M. Blum, ve M. Shub önerildi
1988 - Özel sayı alanı elemesi John Pollard tarafından geliştirildi

1990 - Genel sayı alanı elesi Özel sayı alanı elesi yönteminden Carl Pomerance, Joe Buhler, Hendrik Lenstra, ve Leonard Adleman tarafından geliştirildi
1991 - Beklemesiz senkronizasyon Maurice Herlihy tarafından geliştirildi
1992 - Deutsch-Jozsa algoritması D. Deutsch ve R. Jozsa tarafından önerildi
1994 - Shor'un algoritması Peter Shor tarafından geliştirildi
1994 - Burrows-Wheeler dönüşümü Michael Burrows ve David Wheeler tarafından geliştirildi
1996 - Grover'ın algoritması Lov K. Grover tarafından geliştirildi
1996 - RIPEMD-160 Hans Dobbertin, Antoon Bosselaers, ve Bart Preneel tarafından geliştirildi
1998 - rsync algoritması Andrew Tridgell tarafından geliştirildi
1999 - Yarrow algoritması Bruce Schneier, John Kelsey, ve Niels Ferguson tarafından tasarlandı

2001 - LZMA sıkıştırma algoritması
2001 - Viola ve Jones nesne bulma yapısı eş zamanlı yüz tanıma amacıyla Paul Viola ve Michael Jones tarafından geliştirildi
2002 - AKS öncelik testi primality test Manindra Agrawal, Neeraj Kayal ve Nitin Saxena tarafından geliştirildi

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.