1983 Türkiye genel seçimleri

1983 Türkiye genel seçimleri, 12 Eylül Darbesinin ardından yapılan ilk genel seçimdir. Bu genel seçim ile TBMM 17. dönem milletvekilleri seçildi. Seçimlere Millî Güvenlik Konseyinin izin verdiği üç parti katıldı.

1983 Türkiye genel seçimleri

6 Kasım 1983

Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin 400 sandalyesi için
Çoğunluk için gereken 201 sandalye

  Birinci parti İkinci parti Üçüncü parti
 
Lider Turgut Özal Necdet Calp Turgut Sunalp
Parti Anavatan Partisi Halkçı Parti Milliyetçi Demokrasi Partisi
Liderlik tarihi 20 Mayıs 1983 21 Mayıs 1983 16 Mayıs 1983
Liderin bölgesi İstanbul Ankara İzmir
Son seçim Yeni parti Yeni parti Yeni parti
Sandalye 211 117 71
Değişim 211 117 71
Aldığı oy 7.833.148 5.285.804 4.036.970
Oran %45,14 %30,46 %23,27
Değişim %45,14 %30,46 %23,27


Önceki Başbakan

Bülend Ulusu
Bağımsız

Seçilen Başbakan

Turgut Özal
Anavatan Partisi

Turgut Özal liderliğinde kurulan Anavatan Partisi, 400 kişiden oluşan Türkiye Büyük Millet Meclisinde 211 milletvekili çıkartarak tek başına iktidar, Özal da Başbakan oldu.

Seçim Öncesi

12 Eylül askeri yönetimi, Türkiye’nin siyasal yaşamını şekillendirirken, siyasetin felsefesini, önemli isimlerini, kurumları radikal bir biçimde değiştirip, yeniden yapılandırmayı hedeflemişti. Bu bağlamda, 16 Ekim 1981 tarih ve 2533 sayılı "Siyasi Partilerin Feshine Dair Kanun" ile bütün partiler feshedildi. 7 Kasım 1982'de yapılan referandumda yüzde 91,37 evet oyuyla kabul edilen 1982 Anayasası'nın geçici 4. maddesiyle 12 Eylül 1980 öncesi dönemin siyasetçilerine 5 ve 10 yıl süreyle yasaklar getirildi.[1]

12 Eylül 1980 Darbesi'nin ardından yasaklanan siyasi faaliyetler, Anayasa'nın kabul edilmesinden sonra, Danışma Meclisi'nin (DM) kabul ettiği ve Milli Güvenlik Konseyinin (MGK) onayından geçen Siyasi Partiler Kanunu'nun 24 Nisan 1983'te yürürlüğe girmesiyle kademeli olarak serbest bırakıldı. Yasanın geçici hükümlerine göre, ilk genel seçim sonucu Yüksek Seçim Kurulu'nca (YSK) ilan edilinceye kadar geçen süre içinde kurulacak partilerin kurucu listeleri MGK'nin onayından geçecekti. Yeni kurulacak partiler ancak MGK'nin onayından geçmiş en az 30 ku­ru­cu üye bulunması koşuluyla seçimlere katılabileceklerdi.[2] Yeni partiler 12 Eylül Darbesi'ne karşı beyan ve davranışta bulunamayacaklardı. Siyasi Partiler Kanunu'nu Haziran 1983'te MGK'nin onayından geçen Seçim Kanunu izledi. MGK, siyasi parti kurucuları listesini olduğu gibi milletvekili adayları listesini de inceleyebilecek, uygun bulmadıklarını veto edebilecekti. Se­çim ka­nu­nun­da, 1980 ön­ce­si koa­lis­yon­la­ra ve bil­has­sa Milli Selamet Partisi (MSP) ve Milliyetçi Hareket Partisi’ne (MHP) du­yu­lan hu­su­me­tin bir so­nu­cu ola­rak, ül­ke ve se­çim çev­re­sin­de ba­raj uy­gu­la­ma­sı ge­ti­ril­di.[2]

Nisan 1983 sonlarında, yeni siyasi partilerin kurulması için siyasi etkinlikler kademeli olarak serbest bırakıldı. Yasal düzenlemeler merkez sağ ve merkez solda iki siyasi partinin oluşmasına izin verecek biçimde yapılmıştı. Merkez sağ parti için öngörülen başkan adayı Başbakan Bülend Ulusu idi. Ulusu, Süleyman Demirel'in desteğini almak istemesine rağmen, beklediği desteği alamadı. Siyasi parti kurma faaliyetlerinin yeniden başladığı bu dönemde siyasi yasaklı olan Süleyman Demirel tepkisini "Tapulu arazime gecekondu yaptırmam" diyerek gösterdi.

Ulusu'nun temasları bir sonuç vermeyince, yeni bir ad arandı ve 16 Mayıs 1983'te emekli Orgeneral Turgut Sunalp başkanlığında Milliyetçi Demokrasi Partisi (MDP) kuruldu. "12 Eylül ruh ve felsefesinin devamı" olduğunu açıklayan MDP'nin kurucuları arasında çok sayıda emekli general ve DM üyesi vardı. İkinci ve MGK tarafından öngörülmeyen bir parti kurma girişimi de, 1982'de Bülend Ulusu hükûmetinden ayrılmış olan Turgut Özal'dan geldi. Ulusu hükûmetinde başbakan yardımcısı olan Özal 1982'deki Banker Krizi'nden sonra maliye bakanı Kaya Erdem'le birlikte hükûmetten istifa etmişti. Özal'ın kurduğu Anavatan Partisi (ANAP), 24 Ocak Kararları'yla başlayan liberalleşme ve ekonomik istikrar programının sürüdürülmesi için iktidar talebinde bulunuyordu. Eski partilerden hiçbirinin devamı olmadığını ama hepsini içinde barındırdığını, dört eğilimi birleştirdiğini iddia eden ANAP kadrosu ağırlıklı olarak bürokratlar ve bankacılardan oluşuyordu. Bülent Ecevit'in siyasi yasaklı olması nedeniyle bir liderlik bunalımının başgösterdiği merkez solda kurulan ilk parti, Halkçı Parti (HP) oldu. HP'nin ilk genel başkanı, İsmet İnönü'nün Özel Kalem Müdürlüğünü, Ulusu'nun da başbakanlık müsteşarlığını yapmış olan Necdet Calp'ti. MGK'nin öngörüsü dışında kurulan sosyal demokrat eğilimli olan ve asıl Cumhuriyet Halk Partisi kadrolarını bünyesinde bulunduran Sosyal Demokrasi Partisi (SODEP) ise 6 Haziran 1983'te kuruldu. İsmet İnönü'nün oğlu Erdal İnönü önceleri isteksiz davranmasına rağmen daha sonra partinin başkanlığını kabul etti.

MGK'nin öngörüsü dışında kurulan partilerden biri, kuruluşunu Süleyman Demirel'in yönlendirdiği Büyük Türkiye Partisi (BTP) idi. Emekli Orgeneral Ali Fethi Esener başkanlığındaki BTP Adalet Partisi (AP) kadrolarından oluşuyordu. Ke­nan Ev­ren'in çok sert eleş­ti­ri­le­rine hedef olan BTP 31 Mayıs 1983'te, MGK’nın 79 sayılı kararı ile eski bir partinin ardılı olduğu gerekçesiyle kapatıldı.[3] Bu partinin kurucuları da siyasi yasaklılar listesine alındı. Aynı kararla 2'si BTP'li (Hüsamettin Cindoruk ve Mehmet Gölhan), aralarında Süleyman Demirel ve İhsan Sabri Çağlayangil'in de olduğu 7 eski AP'li ile Deniz Baykal ve arkadaşlarının dahil olduğu 7 eski Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) üyesi Çanakkale, Zincirbozan'da bir süre gözetim altına alındı. Bir süre sonra Yıldırım Avcı başkanlığında ve kamuoyunda yine eski AP'nin ardılı olarak bilinen Doğru Yol Partisi (DYP) kuruldu. DYP 20 gün gibi kısa bir sürede 67 ilde ve 427 ilçede örgütlendi, kuruluş dilekçesi de 24 Haziran tarihinde İçişleri Bakanlığı'na verildi.

7 Temmuz 1983'te Mehmet Pamak başkanlığında kurulan Muhafazakâr Parti yeni Milliyetçi Hareket Partisi'nin (MHP) çekirdeğini oluşturdu. Eski Milli Selamet Partililer ise Refah Partisi'ni kurdular (18 Temmuz 1983).

MGK yeni kurulan partilerin kurucu üye listelerini incelemeye aldı. MGK’nın 99 sayılı kararı uyarınca 24 Ağustos 1983 tarihine kadar kurucu üye sayısı 30'u bulamayan partiler 6 Kasım'daki seçimlere katılamadı. En çok vetoyu SODEP ve DYP kurucu listeleri gördü; SODEP'in, Genel Başkan Erdal İnönü dahil, 21 kurucu üyesi, DYP’nin de birçok kurucu üyesi MGK tarafından veto edildi. Bu yüzden iki parti de 30 kurucu üye sayısını tamamlayamadıkları için seçimlere katılamadı.[3] Refah Partisi ile Muhafazakâr Parti de MGK'nın kurucularını sürekli veto etmesi ve kurucu sayılarının 30'u aşamaması nedeniyle seçimlere katılamadı.

MGK'nın veto barajını aşıp 30 kurucu üye şartını yerine getirebilen MDP, HP ve ANAP 6 Kasım 1983 genel seçimlerine katılma hakkı elde etti. Seçimlere katılacak üç parti, aday listelerini 4 Eylül tarihinde YSK'ya verdiler. YSK geçici adaylık listelerini 9 Eylül tarihinde ilan ettikten sonra adaylar MGK tarafından incelendi. MGK toplam 1683 milletvekili adayından 672’sini veto etti. MDP’den 74, ANAP’tan 81, HP’den 89 adayın yanı sıra, 428 bağımsız aday veto edildi. 30 Eylül 1983'te MGK'nın onayından geçip, 4 Ekim tarihinde yayınlanan kesinleşmiş aday listelerinde HP 11, ANAP 8 ve MDP 3 eksik adaylıkla seçimlere girdi.

Kampanya dönemi boyunca ANAP, 12 Eylül 1980 öncesinde Türkiye'de etkili olan dört siyasi eğilimi içerdiğini ileri sürdü; iktisadi ve toplumsal sorunların önemini vurguladı, 24 Ocak Kararları'ndan uzaklaşıldığını savundu. MDP, 12 Eylül rejiminin ardılı olarak anarşi ve terörle mücadeleyi propagandasına temel aldı. HP, seçim kampanyasında devletçiliğe ağırlık vereceğini, işsizlik sigortasını gerçekleştireceğini ileri sürdü.[4] 22 Ekim 1983'te TRT'de liderlerin katıldığı açık oturumun en gergin anları Necdet Calp ile Turgut Özal arasındaki özelleştirme tartışması oldu. Cumhurbaşkanı Kenan Evren, seçimlerden iki gün önce, 4 Kasım 1983'te ANAP'ı ve genel başkanı Turgut Özal'ı ad belirtmeden hedef alan bir televizyon konuşması yaptı ve halkı bu partiye oy vermemesi konusunda uyardı. Ancak Evren, bazı çevrelerce bu hareketiyle askeri yönetimin güdümünde gösterilen ve giderek zayıflayan Milliyetçi Demokrasi Partisi'nin (MDP) oylarını artırmaktan çok askeri yönetime duyulan tepkiyle Turgut Özal'ın oylarını artırmayı hedeflemişti.[5]

Seçim Sistemi

1982 Anayasası ile Cumhuriyet Senatosu kaldırıldı, TBMM üye sayısı da 400 olarak belirlendi. Yeni Anayasa, seçimlerin, serbest, eşit, gizli, tek dereceli, genel oy, açık sayım ve denetim altında, 5 yılda bir yapılmasını hükme bağladı. Ayrıca 10 Haziran 1983 tarihinde kabul edilen 2839 sayılı Milletvekili Seçimi Kanunu’na göre 1969, 1973 ve 1977 seçimlerinde uygulanan barajsız d’Hondt seçim sistemi kaldırılmış yerine ülke barajlı (%10) ve seçim çevresi barajlı (geçerli oyların seçim çevresinin çıkaracağı milletvekili sayısına bölünmesiyle ortaya çıkan) d’Hondt sistemi getirildi.

Seçim sisteminin özelliği nedeniyle siyasi partiler genel ve seçim çevresi barajlarını aşmak zorunda kalırken, bağımsız adaylar ise sadece seçim çevresi barajını aşmak zorunda oldular. Hiçbir adayın seçim çevresi barajını aşamaması hâlinde geçerli oylar siyasi partiler ve bağımsızlar arasında milletvekili sayısına ulaşana kadar bölünmesi ve büyüklük sıralamasına göre dizilmesiyle milletvekillikleri paylaştırıldı.

1983 seçimi ile birlikte, illerin çıkaracağı milletvekili sayıları esas alınarak ilk kez seçim çevreleri oluşturuldu. Daha önceki seçimlerde her il bir seçim çevresi olarak kabul edildi. 2839 sayılı Kanun’a göre, milletvekili sayısı 7’ye kadar olan iller bir seçim çevresi sayılırken, milletvekili sayısı 7’den fazla olan iller bölünerek yeni seçim çevreleri oluşturuldu. 83 seçim çevresinin oluşturulduğu 1983 genel seçimlerinde, İstanbul'da 6, Ankara'da 4, İzmir'de 3, Adana, Bursa, Konya, Manisa, Samsun ve Zonguldak'ta ikişer seçim bölgesi oluşturulurken, diğer illerdeyse her il bir seçim bölgesi sayıldı.

Sonuçlar

84.075 sandıkta toplam 18.238.362 kişinin oy kullandığı seçimlerde, 680 seçim kurulunda, 680 hakim, 801 hakim yardımcısı, 4.080 diğer kesim üye ve sandık başında da 593.486 kişi görev yaptı.[6] Evren'in konuşmasına rağmen, seçimler ezici bir ANAP başarısıyla sonuçlandı. Geçerli oyların yüzde 45.14'ünü elde eden ANAP 400 üyeli TBMM'de 212 milletvekili kazanırken, HP oyların yüzde 30,46 ile 117 milletvekilliği elde etti. Seçimlerin favorisi sayılan MDP ise oyların yüzde 23,27 ile ancak 71 milletvekili çıkarabildi. ANAP Bingöl'de üç milletvekilliğini de kazanmasına rağmen bir adayı veto edilmiş olduğu için milletvekili sayısı 212'den 211'e geriledi. 4 aday (Haluk Bayülken, Sabahattin Özbek, Cafer Tayyar Sadıklar, Bülend Ulusu) MDP listelerinde bağımsız olarak yer almak suretiyle seçildi. 12 kadın milletvekili TBMM'ye seçilirken, seçimlere 42 seçim çevresinden katılan 50 bağımsız adayın hiçbirisi yeterli oyu alamadı.[7]

Turgut Özal 20 Kasım'da Cumhurbaşkanı Kenan Evren tarafından hükûmeti kurmakla görevlendirildi. 24 Kasım 1983'te toplanan TBMM'de Başkanlık Divanı'nın oluşmasıyla MGK'nin görevi sona erdi. 13 Aralık'ta Özal başbakanlığında ANAP hükûmeti kuruldu.

1983 genel seçimlerinin sonuçları:[8]

Toplam Seçmen19.767.366
Toplam Kullanılan Oy18.238.362
Toplam Geçerli Oy17.351.510
Katılım Oranı (%)92,3
Milletvekili Sayısı399
Parti Genel Başkan Oy % +/– Sandalye +/–
Anavatan PartisiTurgut Özal7.833.14845,14Yok2111Yok
Halkçı PartiNecdet Calp5.285.80430,46Yok117Yok
Milliyetçi Demokrasi PartisiTurgut Sunalp4.036.97023,27Yok71Yok
Bağımsızlar195.5881,13 1,370 4
Toplam17.351.510100399

1 ANAP Bingöl'de üç milletvekilliğini de kazanmasına rağmen bir adayı veto edilmiş olduğu için milletvekili sayısı 212'den 211'e geriledi.

İllere Göre Seçim Sonuçları

İlçeler bazında seçim sonuçlarını gösteren harita
ANAP'ın illere göre aldığı oy oranı.
HP'nin illere göre aldığı oy oranı
MDP'nin illere göre aldığı oy oranı

İllere göre 6 Kasım 1983 genel seçim sonuçları;[9][10][11][12]

İl Mv Sayısı ANAP % HP % MDP % Bağımsız % Toplam
Adana12213.73940,55194.64136,92114.51821,724.2470,81527.145
Adıyaman439.37037,6332.57531,1432.68031,24--104.625
Afyon5145.30161,1448.56320,4436.99615,576.7752,85237.635
Ağrı430.83633,3431.15833,6930.48932,97--92.483
Amasya470.29049,8052.44137,1518.41513,05--141.146
Ankara22575.15351,41332.54629,73201.46918,019.4980,851.118.666
Antalya7163.98250,7874.07322,9480.14924,824.7151,46322.919
Artvin336.65440,3524.01726,4427.63430,422.5432,8090.848
Aydın6124.66040,1991.84129,6191.25829,422.4120,78310.171
Balıkesir7191.24245,16116.95727,62110.73126,154.5581,08423.488
Bilecik236.09348,4621.21428,4817.17323,06--74.480
Bingöl324.61644,1716.27529,2014.83826,63--55.729
Bitlis317.41727,823.2905,2641.06265,608261,3262.595
Bolu5119.54256,0241.48519,4446.45121,775.9112,77213.389
Burdur356.03153,0833.01331,2816.50615,64--105.550
Bursa10268.73647,44150.91226,64146.83325,92--566.481
Çanakkale491.02445,3653.48426,6550.32525,085.8212,90200.654
Çankırı353.69556,8316.25317,2024.52925,96--94.477
Çorum598.38644,8070.57232,1350.65623,07--219.614
Denizli5109.72742,6580.75131,3959.79723,246.9822,71257.257
Diyarbakır758.55732,7175.21742,0245.24525,27--179.019
Edirne464.21737,4070.95541,3231.65118,434.8852,84171.708
Elazığ481.91958,6330.73922,0027.05419,36--139.712
Erzincan344.59149,0733.26636,6011.39312,541.6301,7990.880
Erzurum7141.64258,8239.91216,5759.24424,60--240.798
Eskişehir5131.56551,0675.45429,2845.46017,645.1952,02257.674
Gaziantep7115.09741,6995.01134,4165.97123,90--276.079
Giresun581.77847,2338.77122,3949.64928,682.9361,70173.134
Gümüşhane344.33455,6718.61423,3716.68820,96--79.636
Hakkâri26.14716,1119.48751,0912.51132,80--38.145
Hatay799.05034,13105.57036,3785.60829,50--290.228
Isparta489.37766,2226.72219,8016.81612,462.0541,52134.969
İçel7146.93043,38122.48336,1669.27420,45--338.687
İstanbul36991.04245,50740.43933,99432.23319,8414.3700,662.178.084
İzmir16331.69034,51357.93737,25261.70927,239.6961,01961.032
Kahramanmaraş6102.69848,7651.62624,5153.20425,263.1071,48210.635
Kars650.84124,6870.95534,4468.97033,4815.2517,40206.017
Kastamonu483.08642,3441.33921,0765.55033,416.2393,18196.214
Kayseri7158.68456,8564.69723,1847.62417,068.1222,91279.127
Kırklareli347.90935,9749.22336,9636.05627,07--133.188
Kırşehir331.08140,3126.76734,7219.24924,97--77.097
Kocaeli5115.37943,92101.26138,5446.09117,54--262.731
Konya13324.70556,57124.73521,73111.28519,3913.2422,31573.967
Kütahya5129.44557,4039.35017,4551.74622,954.9772,21225.518
Malatya6102.93653,6862.72432,7118.2619,527.8524,09191.773
Manisa8191.27642,95135.38630,40118.70026,65--445.362
Mardin551.54739,8230.65023,6843.46533,583.7902,93129.452
Muğla478.83937,4466.81931,7361.72329,313.2071,52210.588
Muş331.62745,8312.99518,8324.39035,34--69.012
Nevşehir346.32949,9428.99331,2517.45318,81--92.775
Niğde572.47744,2546.88028,6244.44427,13--163.801
Ordu6113.98145,1587.18634,5351.29720,32--252.464
Rize447.64240,0422.64119,0337.35931,4011.3389,53118.980
Sakarya5118.30149,4666.25627,7054.61422,83--239.171
Samsun8180.44646,28110.60528,3790.81623,297.9962,05389.863
Siirt437.15134,2331.98829,4739.38736,29--108.526
Sinop322.04420,7447.58644,7736.66434,49--106.294
Sivas7113.84646,4086.56235,2844.94818,32--245.356
Tekirdağ467.18639,5263.32837,2539.50323,23--170.017
Tokat6114.52748,2877.76332,7836.93015,577.9763,36237.196
Trabzon6122.25850,0064.83826,5249.98820,447.4373,04244.521
Tunceli27.74416,2930.21663,569.58020,15--47.540
Urfa554.67834,4543.74727,5660.28237,98--158.707
Uşak345.45141,2638.77435,2025.92123,53--110.146
Van438.75831,7529.15123,8854.16144,37--122.070
Yozgat589.27953,4239.83923,8438.02422,75--167.142
Zonguldak8146.56736,91154.29638,8596.27024,24--397.133
Türkiye4007.833.14845,145.285.81430,464.036.97023,26195.5881,1217.351.520

Kaynakça

  1. "Merkez Sağda 27 Mayıs ve 12 Eylül Sonrası Partileşme" (PDF). 13 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2013.
  2. Yılmaz, Murat (Ağustos 2007). "12 Eylül ve "iki buçuk parti"li seçimler". Anlayış Dergisi. 2 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2013.
  3. "Veto konusunda çok başarılıydı". http://haber.sol.org.tr. 20 Nisan 2011. 25 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2013. |eser= dış bağlantı (yardım)
  4. Büyük Larousse Sözlük ve Ansiklopedisi
  5. Hasan Cemal, Özal Hikâyesi, Bilgi Yayınevi, Eylül 1989. ISBN 975-494-113-0
  6. Sandık başına 22 Temmuz 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Milliyet, 6 Kasım 1983.
  7. Sandıktan bağımsız çıkmadı 25 Şubat 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Milliyet, 8 Kasım 1983.
  8. http://www.ysk.gov.tr/ysk/content/conn/YSKUCM/path/Contribution%20Folders/SecmenIslemleri/Secimler/1983-2007-MVSecimleri/Turkiye.pdf 2 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1983 - 2007 Yılları Arası Seçim Çevresine Göre Milletvekili Genel Seçimi Sonuçları, ysk.gov.tr
  9. "1983 Yılı Genel Seçimlerinde Anavatan Partisi'nin İl Bazında Aldığı Oy ve Oranları - tbmm.gov.tr". 23 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2015.
  10. "1983 Yılı Genel Seçimlerinde Halkçı Parti'nin İl Bazında Aldığı Oy ve Oranları - tbmm.gov.tr". 1 Eylül 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2015.
  11. "1983 Yılı Genel Seçimlerinde Milliyetçi Demokrasi Partisi'nin İl Bazında Aldığı Oy ve Oranları - tbmm.gov.tr". 23 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2015.
  12. "1983 Yılı Genel Seçimlerinde Bağımsız Milletvekili'nin İl Bazında Aldığı Oy ve Oranları - tbmm.gov.tr". 23 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2015.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.