1956 Temiz Hava Yasası

1956 Temiz Hava Yasası , Birleşik Krallık Parlamentosu Yasasıdır ve esas olarak Londra'nın 1952'deki Londra Öldüren Sis'i sebebiyle çıkarılmıştır. İngiltere Barınma ve Yerel Yönetim Bakanlığı ile İskoçya Sağlık Bakanlığı tarafından desteklenerek 1993 yılına kadar yürürlükte kaldı.

1956 Temiz Hava Yasası
Birleşik Krallık Parlamentosu
Kabul eden Birleşik Krallık Parlamentosu
Teklif eden Gerald Nabarro
İlgili mevzuat
1853 Duman Sıkıntısını Azaltma Yasası, 1856, 1891 Halk Sağlığı (Londra) Yasası, 1993 Temiz Hava Yasası, 1968 Temiz Hava Yasası
Özet
Özellikle sadece dumansız yakıtların yakılabildiği bazı kasaba ve şehirlerde 'duman kontrol alanları' getirerek, hava kirliliğini azaltmak için bir dizi önlem getirildi.
Durum: İlgi edildi

Yasa, hava kirliliğini azaltmak için bir dizi önlem getirdi. Bunların birincisi, özellikle yüksek nüfusun yaşadığı 'duman kontrol alanlarında', yangınlardan kaynaklanan duman kirliliğini ve sülfür dioksiti azaltmak için dumansız yakıtlara geçişti. Yasa ayrıca bacalardan ve duman bacalarından çıkan gaz, kum ve toz emisyonunu azaltan tedbirleri de içeriyordu.

Kanun, çevreyi korumaya yönelik yasal bir çerçevenin geliştirilmesinde önemli bir rol oynamıştır. 1968 Temiz Hava Yasası da dahil olmak üzere daha sonraki kanunlarla değiştirilerek kullanımı 1993 yılına kadar sürdü, daha sonra ise yürürlükten kaldırıldı.[1]

Arkaplan

Londra uzun zamandır sisli havasıyla biliniyordu.[2] Londra, yüzyıllar boyunca havasını iyileştirmek için bir dizi kanun ve kuralla karşılaştı - Duman Sıkıntısını Azaltma (Metropolis) Yasaları 1853 ve 1856 ve Halk Sağlığı (Londra) Yasası 1891 gibi . Ayrıca, hava kirliliği ve sağlık arasındaki bağlantı 19. yüzyılın sonlarında iyi anlaşılmış olmasına rağmen, bu tür çabaların etkili halk sağlığı önlemleri olduğu kanıtlanamamıştır.[3]

Londra'nın Öldüren Sis'i

Aralık 1952'de " Londra'nın Öldüren Sis'i " şehrin üzerine düştüğünde, etkilerinin eşi benzeri görülmemişti. Kirliliğe bağlı olarak 4,000 kişinin hayatını kaybettiğini düşünülüyor.[4] Halkın endişesini artıran sis o kadar yoğundu ki trenlerin, arabaların ve etkinliklerin durdurulmasına sebebiyet verdi.[5] Sonraki haftalarda ve aylarda ise 8.000 kişi daha öldü. Kirliliğin gerçek ve ölümcül bir sorun olduğu ve dumanın etkilerinin modern çevre hareketinde dikkate değer bir dönüm noktası olduğu açıktı.

Beaver Komitesi

Hükümet, Londra'daki sorunu araştırmak üzere inşaat mühendisi Sir Hugh Beaver başkanlığında bir Hava Kirliliği Komitesi oluşturdu.[6] 1954'te [7] hava kirliliğinin sosyal ve ekonomik bedellerini rapor etmiş ve o zamanlar temiz havanın on dokuzuncu yüzyılın ortalarında temiz su kadar önemli olduğunu belirtmiştir. Komite, yerli kömürün kokla değiştirilmesini ve elektrik ve gaz gibi diğer 'dumansız' yakıtlara daha fazla güvenilmesi gerektiği önerisini sundu. Yine de dumansız yakıt üreten endüstrilerin her biri -kok ve gaz işleri ve elektrik üretim merkezleri- 'dumansız' yakıtı üretmek için kömür kullandı. Örneğin, on dokuzuncu yüzyılın sonlarında Kuzeydoğu İngiltere'de kok kömürüne dönüştürülen yılda altı milyon ton kömür, karbonik ve kükürtlü asit gibi yaklaşık iki milyon ton uçucu madde yaydı.[8] Bu sebeple hava kirliliği tüketim alanından üretim alanına taşınacak kadar azaltılmıyordu.

Elektrik endüstrisi

Elektrik üretim endüstrisi, büyük bir kömür tüketicisiydi ve atmosfer kirliliğinde önemli etkileri oldu. Beaver komitesi, kentsel alanlardaki tüm yeni elektrik santralleri için baca gazındaki kükürtü gidermenin yaygın bir şekilde benimsenmesini tavsiye etmek için Londra'da bu öneriden kısa süre önce devreye alınan Bankside elektrik santrali örneğini kullandı.[9] Her 1 kWh ünite elektrik fiyatına 0,06 d. ile 0,07 d. arası miktardan daha fazla eklenmemesi durumunda bunun uygulanabilir ve uygun maliyetli olacağını iddia etti.

İngiliz Elektrik Kurumu, kükürt gidermenin faydalarına şüpheyle yaklaştı ve komitenin tavsiyelerine itiraz etti. Kurum, bu tavsiyenin 'bu ülkedeki elektrik geliştirme ekonomisine zarar verici bir darbe vurduğunu' ve mali sonuçların 'potansiyel olarak, Kurumun faaliyetlerine getirilen önceki kısıtlamalar veya kontrollerden daha ciddi olduğunu' belirtmiştir.[9] Kurum, tüm elektrik santrallerine yıkayıcıların kurulmasının yıllık 10 milyon sterlinlik bir sermaye yatırımı gerektireceğini ve elektrik maliyetini kWh başına 0,1 d. artıracağını iddia etti, bu nedenle taslak Beaver raporunda önerilen maliyet etkisiyle ilgili kriterini aşıyor. İngiliz Elektrik Kurumu, Beaver komitesinin atmosfer kirliliğini azaltmanın farklı yollarının göreceli ekonomisini değerlendirmek için ciddi bir girişimde bulunmadığını da eleştirdi. Verimli kum toplayıcılarla donatılmış modern elektrik santrali kazanlarında ve uzun bacalara doğru kömürün yakılmasının 'sermaye harcaması' açısından kirliliği kontrol etmenin son derece verimli bir yöntemi olduğunu iddia etti.

Mevzuat

Hükümet başlangıçta harekete geçme konusundaki baskısılara direndi ve ekonomik baskılar nedeniyle sorunun ölçeğini küçümsemeye yöneldi.[10] Hükümeti yasadaki bir değişikliği desteklemeye ikna etmek için bir özel üye kanun teklifiyle yerli kömür yakılması ile ilgili bir yasa tasarısını geçirmesi, milletvekillerinin (Muhafazakar üye Gerald Nabarro, sponsor dahil [11]) hamlesi oldu. Temiz Hava Yasası, özellikle hava kalitesinin uzun süredir düşük olduğu Londra'da, kirleticileri düzenlemeye yönelik önleyici çabalara dayanıyordu.

1956 Temiz Hava Yasası, hava kirliliğini azaltmak için birçok önlem içeriyordu. Kasaba ve şehirlerde alnızca dumansız yakıtların yakılabildiği 'duman kontrol alanlarının' oluşturulmasına izin verdi. Konutlar için olan ısı kaynaklarını daha temiz kömürlere, elektriğe ve gaza kaydırarak, ev yangınlarından kaynaklanan duman kirliliği ve kükürt dioksit miktarını azalttı. Bu değişiklikleri pekiştiren yasa, bacalardan çıkan zararlı duman emisyonunun önlenmesine yönelik hükümler de içeriyordu, yeni fırınların dumansız olmasını ve çıkan kum ve tozun en aza indirilmesini gerektiriyordu. 1956 tarihli Temiz Hava Yasası, özel hanehalklarının şimdiye kadar yaygın olarak kabul gören eylemlerini yasaklayarak, kamu düzenlemesi, halk sağlığı ve meşru hükümet müdahalesi alanı hakkındaki tartışmalar için önemli sonuçlara sebebiyet verdi.

1952'deki Londra Öldüren Sis'i, daha sert hamleler için bir ivme kazandırdı: Temiz Hava Yasasının yanı sıra etkileri, 1954 Londra (Çeşitli Güçler) Yasasının ve daha sonra 1968 Temiz Hava Yasasının yürürlüğe girmesine yol açtı.

Sonrası

Kirliliğe bağlı sis ve sağlığa etkileri Londra'da sorun olmaya devam etti. 2-5 Aralık 1957'deki Londra sisi sırasında duman ve kükürt dioksit konsantrasyonları 1952 ile karşılaştırılabilir seviyelere ulaştı ve 760-1000 ölüm gerçekleşti.[12] 1962'deki bir başka olay, 750 ölümle sonuçlandı.[13]

Diğer mevzuatlar

1956 Yasasının hükümleri, bir bacadan koyu duman çıkarmayı suç haline getiren 1968 Temiz Hava Yasası ile genişletildi. Bakana, fırınlardan gelen kum ve toz emisyonları için sınırlar belirleme yetkisi verdi, yeni fırınlara takılacak durdurma tesisi için gereklilikleri sundu ve bacaların yüksekliği ve konumunun kontrolü için genel bir çerçeve sağladı. Yasa aynı zamanda bakanın duman kontrol alanları oluşturmasına ve bu alanlarda izinsiz yakıt kullanımına ilişkin kontroller getirmesine izin verdi.[14]

1956 ve 1968 Temiz Hava Kanunları, daha önceki mevzuatın hükümlerini pekiştiren ve genişleten 1993 Temiz Hava Yasası [15] ile yürürlükten kaldırıldı.

Ayrıca bakınız
  • Temiz Hava Yasası
  • Sis Soruşturma ve Dağıtma Operasyonu (FIDO) - havadaki sisi temizleme girişimi

Kaynakça
  1. "Clean Air Act 1993". legislation.gov.uk. 27 Mayıs 1993. 23 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2017.
  2. "The Great Smog of 1952". The Met Office. 18 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2013.
  3. Brimblecombe, P. (2006).
  4. "Historic smog death toll rises". BBC News. 5 Aralık 2002. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2014.
  5. "50 Years On: The struggle for air quality in London since the great smog of December 1952" (PDF). Greater London Authority. Aralık 2002. 10 Ekim 2008 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Nisan 2009.
  6. An Environmental History of Twentieth-Century Britain. Basingstoke: Palgrave. 2002. ss. 247-8. ISBN 9780333949818.
  7. Committee on Air Pollution Report, Cmd. 9322 (HMSO, London, 1954)
  8. Endangered Lives: Public Health in Victorian Britain. Londra: Methuen. 1983. s. 214. ISBN 9780416379501.
  9. Murray (2019). "The Politics and Economics of Technology: Bankside Power Station and the Environment, 1945-81". The London Journal. 44 (2): 113-32. doi:10.1080/03058034.2019.1583454.
  10. "50 years after the great smog, a new killer arises". The Guardian. 30 Kasım 2002. 22 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Nisan 2009.
  11. Who Was Who, 1971-1980. A and C Black. 1981. s. 573. ISBN 0-7136-2176-1.
  12. An Environmental History of Britain since the Industrial Revolution. 51: Longman. 1994. ISBN 9780582226265.
  13. Environmental Impact of Power Generation. Cambridge: Royal Society of Chemistry. 1999. ss. 6, 24. ISBN 0-85404-250-4.
  14. "Clean Air Act 1968" (PDF). 17 Nisan 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Haziran 2019.
  15. "Clean Air Act 1993" (PDF). 17 Aralık 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Haziran 2019.

Dış bağlantılar

İngiltere mevzuatı
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.