Şaka

Şaka, karşıdakini güldürmek amacıyla söylenen söz ve yapılan hareket.

Luigi Crosio'nun Çocuk Şakası isimli eserinde bir yetişkinin şapkasına çay döken bir kız çocuğu resmedilir.

Etimoloji

Şaka sözcüğü Türkçeye Arapça "şaḳā" (mutsuz olma, bedbaht olma) kavramından geçmiştir.[1] Sözcüğün Türkçedeki anlamsal evrimi muhtemelen, bedbaht birisi ile eğlenmenin ayıplanacak bir davranış olmasına dayanır.[1] Evliya Çelebi'nin Seyahatname'sinde (1680) ve Ahmet Vekif Paşa'nın Lugat-ı Osmani'sinde (1876) şaka sözcüğü "eğlenme, eğlence" anlamlarında kullanılmıştır.[1]

El şakası

Karşıdaki kimseye dokunmak veya eller ve kollarla komik bir işaret yapmak vasıtasıyla gerçekleştirilen şakalara el şakası denir. Bu tür şakalara örnek olarak cinsel bölgelere vurmak ya da vuracakmış gibi yaparak karşıdakini tedirgin etmek, elini birinin başının arkasından dolaştırıp diğer taraftaki kulağına dokunmak vs. sayılabilir.

Eşek şakası

Karşıdakini gülünç veya zor duruma düşürmek veya kızdırmak amacıyla planlanarak gerçekleştirilen, genellikle fiziksel şakalara eşek şakası denir. Eşek şakalarına örnek olarak yüksek bir yere kova ile su yerleştirip, altından geçen birinin üzerine düşürmek; tuzluğa şeker, şekerliğe tuz koymak; birinin tişörtünün içine buz atmak vs. sayılabilir.

Kaynakça
  1. "şaka." Nişanyan Sözlük. Erişim: 14 Kasım 2014.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.