Émile Bernard

Émile Bernard sanat hayatınında önemli bir yer tutan Gutmon atölyesinde  (1884-1886) Henri de Toulouse-Lautrec ve d'Anguetin gibi ressamlarla beraber öğrenim gördü. İlk yıllarında yeniizlenimcilik anlayışına yöneldi. d'Anguetin'in "bölmeci" çalışma ve araştırmalarına katıldı. Ressam Paul Cézanne'den etkilendi. Fransa Pont-Aven'de 1886-1888 yılları arasında Paul Gauguin ile birlikte Pont-Aven Ekolü doğrultusunda bireşimci anlayışı temellendirdi. 1889 yılında açılan Dünya sergisinde Paul Gauguin ve onun çevresindeki ressamlarla Cafe Volpini'de bir sergi düzenledi. Simgeciler grubuna dahil ettiği Gauguin'in burada odaktaki isim olmasından sanatındaki yaratıcılığı olumsuz yönde etkilendi ve gizemciliğe yönelmesine neden oldu. 1893 yılından 1904 yılına kadar İtalya, Yakın Doğu ve Mısır gibi coğrafyaları gezdi. Ardından La Rénovation Esthétique adlı dergiyi çıkarmaya başladı.[3] Bu dergide ilkel Rönesans üslubunu savundu ve bu doğrultuda eserler verdi (Deniz kıyısında şövalyelerin dövüşü). Bunun dışında makale ve şiirler (Le Voyage de l'Etre) kaleme aldı. Réflexions d'un temoin de la décadence du Beau adlı 1902 tarihli kitabında[4] ise Gauguin, Paul Cézanne ve Vincent van Gogh ile olan yazışmalarını topladı.[5]