Miheil Cavahişvili

1880'de Tiflis'in güneyinde yer alan Şerakva köyünde doğdu.[5] Doğduğunda Adamaşvili soyadını taşıyordu. Bu soyadı ailesi bir kan davası yüzünden almıştı ve yazar ilk öyküsünden itibaren Cavahişvili soyadını kullandı. Kırım'da bağcılıkla ilgili bir yüksek okulda öğrenim görürken ailesinin uğradığı bir trajediden dolayı okulu yarıda bıraktı. Soyguncular annesini ve kız kardeşini öldürmüşlerdi. Kısa bir süre sonra da babası hayata veda etti. Bunun üzerine 1901 yılında Gürcistan’a döndü. Daha sonra gazeteciliğe başladı. Yazılarında Çarlık yönetimini sert biçimde eleştiriyordu. Ağır baskılara uğrayınca 1907’de ülkesini terk etmek zorunda kaldı. Bir süre Avrupa ülkelerinde dolaştı. 1903-1908 arasında birkaç öykü daha kaleme almıştı. 1909’da sahte pasaportla Gürcistan’a geri döndü. 1910 yılında tutuklanarak sürgüne gönderildi. 1913 yılına kadar Rostov-na-Donu’da yaşadı ve o yıl ülkesine geri döndü. Bolşeviklerin Gürcistan’ı işgaline karşı direnen ulusal hareketin öncülerinden biriydi. Bundan dolayı 1923’te tutuklanıp idam cezasına çarptırıldı. Yazarlar Birliği’nin araya girmesiyle altı ay sonra serbest bırakıldı. Büyük Temizlik sırasında, 14 Ağustos 1937’de tutuklandı. 30 Eylül’de kurşuna dizildi. Kısa bir süre sonra erkek kardeşini de kurşuna dizdiler ve Miheil Cavahişvili'nin karısını sürgüne yolladılar.[6]

Miheil Cavahişvili'nin ilk öyküsü 1903'te yayımlandı ve "Çançura" adını taşıyan bu öyküyle büyük bir başarı kazandı.[7] On beş yıllık aradan sonra, Cavahişvili Tkis Katsi (1923; “Orman İnsanı”) adlı romanını yazdı. Yazar asıl önemli eserlerini 1920 yıllarda verdi. "Lambalo da Kaşa” (“Lambalo ve Kaşa”), “Kbaçam Daigviana” (Kbaça Geç Kaldı), “Martali Abdula” (Haklı Abdullah), “Ori Ganaçeni” (İki Hüküm), “Mitsis Kivili” (Toprağın Çağrısı) gibi uzun öykülerini bu yıllarda kaleme aldı. Bu öykülerin dışında, 20. yüzyıl Gürcü edebiyatının Sovyet dışı en iyi romanları sayılan Kvaçi Kvaçantiradze (1924), Cakos Hiznebi (1925; Cako’nun Mültecileri), Tetri Sakelo (1926; Beyaz Yaka), Givi Şaduri (1928) adlı yapıtlarını bu yıllarda kaleme aldı. Tarihi romanı Arsena Marabdeli’yi 1933-1936 arasında tamamladı. 1936’da Sosyalist gerçekçi romanı Kalis Tvirti (Kadının Yükü) yayımlanınca, Bolşevik aktivistlerin ağır eleştirilerine maruz kaldı. Yazar işkence gördü ve ertesi yıl kurşuna dizilerek idam edildi.