Lavrenti Beriya

Megrel kökenli Pavel Kuhaeviç Beriya'nın oğlu olarak Kutaisi eyaleti, Sohum yakınlarında Merkheuli'de doğdu. Sohum'da teknik bir okulda eğitim aldı. Bakü'de mühendislik eğitimi alırken, Mart 1917'de Bolşevikler'e katıldı.

1919'da Azerbaycan Sovyet Demokratik Cumhuriyeti Güvenlik Servisi'nde çalıştı. 1920 ya da 1921'de Bolşeviklerin asıl Gizli Polis gücü olan Çeka'ya katıldı. Bu sırada Menşevik kontrolünde olan Gürcistan Demokratik Cumhuriyeti'nde Bolşevik ayaklanması oldu ve daha sonra Kızıl Ordu burayı istila etti. Çeka şiddetli çatışmalardan sonra Menşeviklerin varlığına son verip Gürcistan SCB'yi kurdu. 1922'de Gürcistan kolu Çeka başkanlığından ayrılarak OGPU'ya geçti. 1926 yılında OGPU başkanı olur.

Kafkasya Bölgesinde üstlendiği parti sorumluluğunun artmasıyla beraber 1934 yılında Merkez Komitesi'ne seçildi. Sergey Kirov'un aynı yıl öldürülmesinden sonra yapılan tasfiye hareketinde yer aldı. Stalin tarafından Moskova'ya çağrılarak İçişleri Halk Komiserliği NKVD'nin başına getirildi.[1] 1939 yılında Politbüro aday üyesi oldu. 1939 yılında Nazi Almanya'sının Polonya'yı işgal etmesinden sonra Alman-Sovyet Saldırmazlık Paktı kapsamında Kızılordu Polonya sınırını geçti. Bu sırada yakalanan ve tutsak edilen Polonyalı subaylar ve esir askerler, hapise atılırlar. NKVD'nin en bilinen kapsamlı eylemi tutsak alınan Polonyalı asker, subay, arazi sahibi, entelektüel, memur, akademisyen, profesörlerden oluşan savaş esirlerinden yaklaşık 22,000 inin katledilmesi olayıdır (Katyn Katliamı). 1990 yılında Mihail Gorbaçov, Polonya Devlet Başkanı Lech Wałęsa'ya Stalin imzalı katliam emir belgelerini bizzat sunarak resmî anlamda bu katliamı Stalin dönemi katliamlarından biri olarak suçlamıştır.

Savaş sırasında Devlet Güvenlik Komitesi Başkanı'ydı. NKVD bünyesinde sorumlu olduğu cezaevlerindeki mahkûmları cephe gerisinde inşaat işlerinde çalıştırmış ve büyük projeleri tamamladı. Ayrıca ilerleyen Nazi işgali sırasında Alman kuvvetleriyle işbirliği yaptığını iddia ederek Türk asıllı Kırım ve Kafkasya halklarının Orta Asya'ya ve Sibirya'ya sürülmesini; cephe gerisinde sabotaj gerçekleştiren ve Troçkist olduğu sanılan kişi ve organizasyonların yok edilmesini emretti. Türk ve Kafkas halklarının sürgünü Stalin'in ölümü sonrasında 1956 yılında sona erdirilmiş ve sürgündekilere iade-i itibar edilmiş ve yurtlarına dönmesine müsaade edilmiştir.

1944 yılında temelleri atılan atom bombası üretim projesinin başkanlığını yaptı. İgor Kurçatov önderliğindeki bilim adamları Arzamas-16 adı verilen gizli bir köyde nükleer silahı geliştirirdi. Plana önemli katkılar ABD'nin atom bombası projesinde çalışan Alman asıllı bilim adamı Klaus Fuchs tarafından Sovyetler Birliğine iletildi. Proje başarılı oldu ve SSCB ilk başarılı nükleer denemesini 29 Ağustos 1949 tarihinde gerçekleştirdi.

II. Dünya Savaşı'ndan ve özellikle Josef Stalin'in 1953 yılında ölümünden sonra, başbakan yardımcılığı yaptığı dönemde Molotov ve Kaganoviç'le Kruşçev'a karşı bir gruplaşma içine girdi. Sovyetler Birliği egemenliğinde olan Doğu Almanya'nın Sovyetler'e verdiği ağır yükten dolayı, buraların ABD'ye verilerek Batı Almanya'yla birleştirilmesi taraftarıydı. 1953 yılında Kruşçev ve Mareşal Georgi Jukov'un örgütlenmesi sonucu tutuklandı ve bugüne kadar hâlen aslı kanıtlanamamış çeşitli suçlarla suçlandı. Stalin'i öldürdüğüne dair Beriya'dan hep şüphelenildi. Vyaçeslav Molotov 1993 yılında yayınladığı siyasi anılarında; Stalin'i Beriya'nın zehirlemiş olabileceğini söylese de konu hakkında kesin bir yargıda bulunmaz. Stalin'e en yakın devlet görevlisinin Beriya olması Kruşçev'in Stalin'e saldırmadan önce asıl düşmanını ortadan kaldırarak bir nevi "ön hazırlık" içinde olduğuna dair ipuçları vermektedir. Aralık 1953'te tutuklanmasının hemen ardından yargılanarak ölüme mahkûm edildi ve idam mangası tarafından kurşuna dizilerek öldürüldü.

Beriya hakkında özellikle o öldükten sonra yapılan sayısız suçlama bulunur. Bunların arasında tecavüz, keyfi adam öldürme, işkence vb. sayılabilir. Bu iddialar oğlu Sergo Beriya tarafından yazılan eserde reddedilmiştir. Beriya hakkındaki karalamalar Stalin'e atılan asılsız iftiralarla birleştirilir ve Stalin dönemine dair Kızıl Terör iddialarında "suç ortağı" olarak damgalanmaktadır. Stalin'in ölümünden sonra uygulamaya çalıştığı Batı ile yakınlaşma ve liberalleşme siyaseti ise 1985 yılında Komünist Parti Genel Sekreteri olan Mihail Gorbaçov'un uygulamaya çalıştığı karşı-devrimci politikalara benzetilmektedir.